aanmoedigen

Dutch

Etymology

From aan +‎ moedig +‎ -en.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈaːnˌmudəɣə(n)/ (The /n/ may assimilate to the postceding /m/, with optional gemination, but the underlying phoneme is still present, as can be seen in the pronunciation of inflected forms such as aangemoedigd ([ˈãːn.ɣəˌmu.dəxt] or [ˈãː(ŋ).ɣəˌmu.dəxt]).)

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: aan‧moe‧di‧gen

Verb

aanmoedigen

1. (transitive) to encourage

Conjugation

Conjugation of aanmoedigen (weak, separable)
infinitive	aanmoedigen
past singular	moedigde aan
past participle	aangemoedigd
infinitive	aanmoedigen
gerund	aanmoedigen n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	moedig aan	moedigde aan	aanmoedig	aanmoedigde
2nd person sing. (jij)	moedigt aan, moedig aan2	moedigde aan	aanmoedigt	aanmoedigde
2nd person sing. (u)	moedigt aan	moedigde aan	aanmoedigt	aanmoedigde
2nd person sing. (gij)	moedigt aan	moedigde aan	aanmoedigt	aanmoedigde
3rd person singular	moedigt aan	moedigde aan	aanmoedigt	aanmoedigde
plural	moedigen aan	moedigden aan	aanmoedigen	aanmoedigden
subjunctive sing.1	moedige aan	moedigde aan	aanmoedige	aanmoedigde
subjunctive plur.1	moedigen aan	moedigden aan	aanmoedigen	aanmoedigden
imperative sing.	moedig aan
imperative plur.1	moedigt aan
participles	aanmoedigend	aangemoedigd
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms

• aanmoediging

Anagrams

• moedigen aan