aanhaken

From Wiktionary, the free dictionary

Dutch

Etymology

From aan + haken.

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈaːnˌɦaː.kə(n)/
  • Audio:(file)
  • Hyphenation: aan‧ha‧ken

Verb

aanhaken

  1. (transitive) to hook (attach a hook to)
  2. (transitive) to hook (catch with a hook)
  3. (intransitive) to join, tag along

Conjugation

More information Conjugation of (weak, separable), infinitive ...
Conjugation of aanhaken (weak, separable)
infinitive aanhaken
past singular haakte aan
past participle aangehaakt
infinitive aanhaken
gerund aanhaken n
main clause subordinate clause
present tense past tense present tense past tense
1st person singular haak aanhaakte aanaanhaakaanhaakte
2nd person sing. (jij) haakt aan, haak aan2haakte aanaanhaaktaanhaakte
2nd person sing. (u) haakt aanhaakte aanaanhaaktaanhaakte
2nd person sing. (gij) haakt aanhaakte aanaanhaaktaanhaakte
3rd person singular haakt aanhaakte aanaanhaaktaanhaakte
plural haken aanhaakten aanaanhakenaanhaakten
subjunctive sing.1 hake aanhaakte aanaanhakeaanhaakte
subjunctive plur.1 haken aanhaakten aanaanhakenaanhaakten
imperative sing. haak aan
imperative plur.1 haakt aan
participles aanhakendaangehaakt
1) Archaic. 2) In case of inversion.
Close

Wikiwand - on

Seamless Wikipedia browsing. On steroids.