aanbakken

Dutch

Etymology

From aan +‎ bakken.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈaːnˌbɑkə(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: aan‧bak‧ken

Verb

aanbakken

1. (intransitive) to burn to the pan

Conjugation

Conjugation of aanbakken (weak with strong past participle, separable)
infinitive	aanbakken
past singular	bakte aan
past participle	aangebakken
infinitive	aanbakken
gerund	aanbakken n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	bak aan	bakte aan	aanbak	aanbakte
2nd person sing. (jij)	bakt aan, bak aan2	bakte aan	aanbakt	aanbakte
2nd person sing. (u)	bakt aan	bakte aan	aanbakt	aanbakte
2nd person sing. (gij)	bakt aan	bakte aan	aanbakt	aanbakte
3rd person singular	bakt aan	bakte aan	aanbakt	aanbakte
plural	bakken aan	bakten aan	aanbakken	aanbakten
subjunctive sing.1	bakke aan	bakte aan	aanbakke	aanbakte
subjunctive plur.1	bakken aan	bakten aan	aanbakken	aanbakten
imperative sing.	bak aan
imperative plur.1	bakt aan
participles	aanbakkend	aangebakken
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Synonyms

• aanbranden

Derived terms

• antiaanbaklaag

Anagrams

• bakken aan