Verweigern
From Wiktionary, the free dictionary
German
Pronunciation
Noun
Verweigern n (strong, genitive Verweigerns, no plural)
- gerund of verweigern
Declension
singular | |||
---|---|---|---|
indef. | def. | noun | |
nominative | ein | das | Verweigern |
genitive | eines | des | Verweigerns |
dative | einem | dem | Verweigern |
accusative | ein | das | Verweigern |
Declension of Verweigern [sg-only, neuter, strong]
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.