ἠχέω

Ancient Greek

Alternative forms

• ᾱ̓χέω (ākhéō) — Doric

Etymology

From ἠχή (ēkhḗ, “sound”).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /ɛː.kʰé.ɔː/ → /iˈçe.o/ → /iˈçe.o/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /ɛː.kʰé.ɔː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /e̝ˈkʰe.o/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /iˈçe.o/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /iˈçe.o/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /iˈçe.o/

Verb

ἠχέω • (ēkhéō)

1. to sound, ring, peal
2. (with accusative) to let it sound

Inflection

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἠχέω	ἠχέεις	ἠχέει	ἠχέετον	ἠχέετον	ἠχέομεν	ἠχέετε	ἠχέουσῐ(ν)
	subjunctive	ἠχέω	ἠχέῃς	ἠχέῃ	ἠχέητον	ἠχέητον	ἠχέωμεν	ἠχέητε	ἠχέωσῐ(ν)
	optative	ἠχέοιμῐ	ἠχέοις	ἠχέοι	ἠχέοιτον	ἠχεοίτην	ἠχέοιμεν	ἠχέοιτε	ἠχέοιεν
	imperative		ἤχεε	ἠχεέτω	ἠχέετον	ἠχεέτων		ἠχέετε	ἠχεόντων
middle/ passive	indicative	ἠχέομαι	ἠχέῃ, ἠχέει	ἠχέεται	ἠχέεσθον	ἠχέεσθον	ἠχεόμεθᾰ	ἠχέεσθε	ἠχέονται
	subjunctive	ἠχέωμαι	ἠχέῃ	ἠχέηται	ἠχέησθον	ἠχέησθον	ἠχεώμεθᾰ	ἠχέησθε	ἠχέωνται
	optative	ἠχεοίμην	ἠχέοιο	ἠχέοιτο	ἠχέοισθον	ἠχεοίσθην	ἠχεοίμεθᾰ	ἠχέοισθε	ἠχέοιντο
	imperative		ἠχέου	ἠχεέσθω	ἠχέεσθον	ἠχεέσθων		ἠχέεσθε	ἠχεέσθων
		active				middle/passive
infinitive		ἠχέειν				ἠχέεσθαι
participle	m	ἠχέων				ἠχεόμενος
	f	ἠχέουσᾰ				ἠχεομένη
	n	ἠχέον				ἠχεόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Present: ἠχέω, ἠχέομαι (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἠχῶ	ἠχεῖς	ἠχεῖ	ἠχεῖτον	ἠχεῖτον	ἠχοῦμεν	ἠχεῖτε	ἠχοῦσῐ(ν)
	subjunctive	ἠχῶ	ἠχῇς	ἠχῇ	ἠχῆτον	ἠχῆτον	ἠχῶμεν	ἠχῆτε	ἠχῶσῐ(ν)
	optative	ἠχοίην, ἠχοῖμῐ	ἠχοίης, ἠχοῖς	ἠχοίη, ἠχοῖ	ἠχοῖτον, ἠχοίητον	ἠχοίτην, ἠχοιήτην	ἠχοῖμεν, ἠχοίημεν	ἠχοῖτε, ἠχοίητε	ἠχοῖεν, ἠχοίησᾰν
	imperative		ἤχει	ἠχείτω	ἠχεῖτον	ἠχείτων		ἠχεῖτε	ἠχούντων
middle/ passive	indicative	ἠχοῦμαι	ἠχεῖ, ἠχῇ	ἠχεῖται	ἠχεῖσθον	ἠχεῖσθον	ἠχούμεθᾰ	ἠχεῖσθε	ἠχοῦνται
	subjunctive	ἠχῶμαι	ἠχῇ	ἠχῆται	ἠχῆσθον	ἠχῆσθον	ἠχώμεθᾰ	ἠχῆσθε	ἠχῶνται
	optative	ἠχοίμην	ἠχοῖο	ἠχοῖτο	ἠχοῖσθον	ἠχοίσθην	ἠχοίμεθᾰ	ἠχοῖσθε	ἠχοῖντο
	imperative		ἠχοῦ	ἠχείσθω	ἠχεῖσθον	ἠχείσθων		ἠχεῖσθε	ἠχείσθων
		active				middle/passive
infinitive		ἠχεῖν				ἠχεῖσθαι
participle	m	ἠχῶν				ἠχούμενος
	f	ἠχοῦσᾰ				ἠχουμένη
	n	ἠχοῦν				ἠχούμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Present: ἠχῶ, ἠχοῦμαι (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἤχεον	ἤχεες	ἤχεε(ν)	ἠχέετον	ἠχεέτην	ἠχέομεν	ἠχέετε	ἤχεον
middle/ passive	indicative	ἠχεόμην	ἠχέου	ἠχέετο	ἠχέεσθον	ἠχεέσθην	ἠχεόμεθᾰ	ἠχέεσθε	ἠχέοντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: ἤχεον, ἠχεόμην (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἤχουν	ἤχεις	ἤχει	ἠχεῖτον	ἠχείτην	ἠχοῦμεν	ἠχεῖτε	ἤχουν
middle/ passive	indicative	ἠχούμην	ἠχοῦ	ἠχεῖτο	ἠχεῖσθον	ἠχείσθην	ἠχούμεθᾰ	ἠχεῖσθε	ἠχοῦντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: ἤχουν, ἠχούμην (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἠχήσω	ἠχήσεις	ἠχήσει	ἠχήσετον	ἠχήσετον	ἠχήσομεν	ἠχήσετε	ἠχήσουσῐ(ν)
	optative	ἠχήσοιμῐ	ἠχήσοις	ἠχήσοι	ἠχήσοιτον	ἠχησοίτην	ἠχήσοιμεν	ἠχήσοιτε	ἠχήσοιεν
middle	indicative	ἠχήσομαι	ἠχήσῃ, ἠχήσει	ἠχήσεται	ἠχήσεσθον	ἠχήσεσθον	ἠχησόμεθᾰ	ἠχήσεσθε	ἠχήσονται
	optative	ἠχησοίμην	ἠχήσοιο	ἠχήσοιτο	ἠχήσοισθον	ἠχησοίσθην	ἠχησοίμεθᾰ	ἠχήσοισθε	ἠχήσοιντο
		active			middle
infinitive		ἠχήσειν			ἠχήσεσθαι
participle	m	ἠχήσων			ἠχησόμενος
	f	ἠχήσουσᾰ			ἠχησομένη
	n	ἠχῆσον			ἠχησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: ἠχήσω, ἠχήσομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἤχεσᾰ	ἤχεσᾰς	ἤχεσε(ν)	ἠχέσᾰτον	ἠχεσᾰ́την	ἠχέσᾰμεν	ἠχέσᾰτε	ἤχεσᾰν
	subjunctive	ἠχέσω	ἠχέσῃς	ἠχέσῃ	ἠχέσητον	ἠχέσητον	ἠχέσωμεν	ἠχέσητε	ἠχέσωσῐ(ν)
	optative	ἠχέσαιμῐ	ἠχέσειᾰς, ἠχέσαις	ἠχέσειε(ν), ἠχέσαι	ἠχέσαιτον	ἠχεσαίτην	ἠχέσαιμεν	ἠχέσαιτε	ἠχέσειᾰν, ἠχέσαιεν
	imperative		ἤχεσον	ἠχεσᾰ́τω	ἠχέσᾰτον	ἠχεσᾰ́των		ἠχέσᾰτε	ἠχεσᾰ́ντων
middle	indicative	ἠχεσᾰ́μην	ἠχέσω	ἠχέσᾰτο	ἠχέσᾰσθον	ἠχεσᾰ́σθην	ἠχεσᾰ́μεθᾰ	ἠχέσᾰσθε	ἠχέσᾰντο
	subjunctive	ἠχέσωμαι	ἠχέσῃ	ἠχέσηται	ἠχέσησθον	ἠχέσησθον	ἠχεσώμεθᾰ	ἠχέσησθε	ἠχέσωνται
	optative	ἠχεσαίμην	ἠχέσαιο	ἠχέσαιτο	ἠχέσαισθον	ἠχεσαίσθην	ἠχεσαίμεθᾰ	ἠχέσαισθε	ἠχέσαιντο
	imperative		ἤχεσαι	ἠχεσᾰ́σθω	ἠχέσᾰσθον	ἠχεσᾰ́σθων		ἠχέσᾰσθε	ἠχεσᾰ́σθων
		active			middle
infinitive		ἠχέσαι			ἠχέσᾰσθαι
participle	m	ἠχέσᾱς			ἠχεσᾰ́μενος
	f	ἠχέσᾱσᾰ			ἠχεσᾰμένη
	n	ἠχέσᾰν			ἠχεσᾰ́μενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: ἤχεσᾰ, ἠχεσᾰ́μην

References

• “ἠχέω”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• “ἠχέω”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
• ἠχέω in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• G2278 in Strong, James (1979) Strong’s Exhaustive Concordance to the Bible