स्व

Newar

Etymology

From Proto-Sino-Tibetan *g-sum.

Pronunciation

• IPA^(key): [swɔ]

Numeral

स्व • (swa)

1. three

Sanskrit

Alternative scripts

Alternative scripts

• স্ব (Assamese script)
• ᬲ᭄ᬯ (Balinese script)
• স্ব (Bengali script)
• 𑰭𑰿𑰪 (Bhaiksuki script)
• 𑀲𑁆𑀯 (Brahmi script)
• သွ (Burmese script)
• સ્વ (Gujarati script)
• ਸ੍ਵ (Gurmukhi script)
• 𑌸𑍍𑌵 (Grantha script)
• ꦱ꧀ꦮ (Javanese script)
• 𑂮𑂹𑂫 (Kaithi script)
• ಸ್ವ (Kannada script)
• ស្វ (Khmer script)
• ສ຺ວ (Lao script)
• സ്വ (Malayalam script)
• ᠰᠣᠸᠠ (Manchu script)
• 𑘭𑘿𑘪 (Modi script)
• ᠰᢦ (Mongolian script)
• 𑧍𑧠𑧊 (Nandinagari script)
• 𑐳𑑂𑐰 (Newa script)
• ସ୍ଵ (Odia script)
• ꢱ꣄ꢮ (Saurashtra script)
• 𑆱𑇀𑆮 (Sharada script)
• 𑖭𑖿𑖪 (Siddham script)
• ස‍්ව (Sinhalese script)
• 𑪁 𑪙𑩾 (Soyombo script)
• 𑚨𑚶𑚦 (Takri script)
• ஸ்வ (Tamil script)
• స్వ (Telugu script)
• สฺว (Thai script)
• སྭ (Tibetan script)
• 𑒮𑓂𑒫 (Tirhuta script)
• 𑨰𑩇𑨭 (Zanabazar Square script)

Etymology

From Proto-Indo-Aryan *swá, from Proto-Indo-Iranian *swá, from Proto-Indo-European *swé (“self”). Cognate with Polish swa f, Avestan 𐬓𐬀 (xᵛa), Latin suus, Ancient Greek ἑός (heós), Persian خود (xwad), Russian свой (svoj).

Pronunciation

• (Vedic) IPA^(key): /sʋɐ́/
• (Classical Sanskrit) IPA^(key): /s̪ʋɐ/

Pronoun

स्व • (svá)

1. (possessive) his/her own
2. of self

Declension

Masculine pronominal a-stem declension of स्व

	singular	dual	plural
nominative	स्वः (sváḥ)	स्वौ (svaú) स्वा¹ (svā́¹)	स्वे (své)
vocative	स्व (svá)	स्वौ (svaú) स्वा¹ (svā́¹)	स्वे (své)
accusative	स्वम् (svám)	स्वौ (svaú) स्वा¹ (svā́¹)	स्वान् (svā́n)
instrumental	स्वेन (svéna)	स्वाभ्याम् (svā́bhyām)	स्वैः (svaíḥ) स्वेभिः¹ (svébhiḥ¹)
dative	स्वस्मै (svásmai)	स्वाभ्याम् (svā́bhyām)	स्वेभ्यः (svébhyaḥ)
ablative	स्वस्मात् (svásmāt)	स्वाभ्याम् (svā́bhyām)	स्वेभ्यः (svébhyaḥ)
genitive	स्वस्य (svásya)	स्वयोः (sváyoḥ)	स्वेषाम् (svéṣām)
locative	स्वस्मिन् (svásmin)	स्वयोः (sváyoḥ)	स्वेषु (svéṣu)

• ¹Vedic

Feminine pronominal ā-stem declension of स्वा

	singular	dual	plural
nominative	स्वा (svā́)	स्वे (své)	स्वाः (svā́ḥ)
vocative	स्वे (své)	स्वे (své)	स्वाः (svā́ḥ)
accusative	स्वाम् (svā́m)	स्वे (své)	स्वाः (svā́ḥ)
instrumental	स्वया (sváyā) स्वा¹ (svā́¹)	स्वाभ्याम् (svā́bhyām)	स्वाभिः (svā́bhiḥ)
dative	स्वस्यै (svásyai)	स्वाभ्याम् (svā́bhyām)	स्वाभ्यः (svā́bhyaḥ)
ablative	स्वस्याः (svásyāḥ)	स्वाभ्याम् (svā́bhyām)	स्वाभ्यः (svā́bhyaḥ)
genitive	स्वस्याः (svásyāḥ)	स्वयोः (sváyoḥ)	स्वासाम् (svā́sām)
locative	स्वस्याम् (svásyām)	स्वयोः (sváyoḥ)	स्वासु (svā́su)

• ¹Vedic

Neuter pronominal a-stem declension of स्व

	singular	dual	plural
nominative	स्वम् (svám)	स्वे (své)	स्वानि (svā́ni) स्वा¹ (svā́¹)
vocative	स्व (svá)	स्वे (své)	स्वानि (svā́ni) स्वा¹ (svā́¹)
accusative	स्वम् (svám)	स्वे (své)	स्वानि (svā́ni) स्वा¹ (svā́¹)
instrumental	स्वेन (svéna)	स्वाभ्याम् (svā́bhyām)	स्वैः (svaíḥ) स्वेभिः¹ (svébhiḥ¹)
dative	स्वस्मै (svásmai)	स्वाभ्याम् (svā́bhyām)	स्वेभ्यः (svébhyaḥ)
ablative	स्वस्मात् (svásmāt)	स्वाभ्याम् (svā́bhyām)	स्वेभ्यः (svébhyaḥ)
genitive	स्वस्य (svásya)	स्वयोः (sváyoḥ)	स्वेषाम् (svéṣām)
locative	स्वस्मिन् (svásmin)	स्वयोः (sváyoḥ)	स्वेषु (svéṣu)

• ¹Vedic

Noun

स्व • (svá) stem, m

1. one's self

Derived terms

• स्वतन्त्र (svátantra, “self-dependent”)
• स्वराज (svárāja, “self-rule, sovereignty”)
• स्वाभिमान (svā́bhimāna, “self-respect”)

References

• Monier Williams (1899) “स्व”, in A Sanskrit–English Dictionary, […], new edition, Oxford: At the Clarendon Press, →OCLC, page 1275, column 1.