հոլաթևեմ

Old Armenian

Etymology

From *հոլ- (*hol-) + -ա- (-a-) +‎ թեւ (tʻew).

Verb

հոլաթևեմ • (holatʻewem)

1. to stretch one’s arms

Conjugation

infinitive		հոլաթեւել (holatʻewel)		participle	հոլաթեւեցեալ, հոլաթեւեալ (holatʻewecʻeal, holatʻeweal)
causative		—		aorist stem	հոլաթեւեց- (holatʻewecʻ-)
person		singular			plural
		1st person	2nd person	3rd person	1st person	2nd person	3rd person
indicative		ես	դու	նա	մեք	դուք	նոքա
	present	հոլաթեւեմ (holatʻewem)	հոլաթեւես (holatʻewes)	հոլաթեւէ (holatʻewē)	հոլաթեւեմք (holatʻewemkʻ)	հոլաթեւէք (holatʻewēkʻ)	հոլաթեւեն (holatʻewen)
	imperfect	հոլաթեւէի, հոլաթեւեի* (holatʻewēi, holatʻewei*)	հոլաթեւէիր, հոլաթեւեիր* (holatʻewēir, holatʻeweir*)	հոլաթեւէր (holatʻewēr)	հոլաթեւէաք, հոլաթեւեաք* (holatʻewēakʻ, holatʻeweakʻ*)	հոլաթեւէիք, հոլաթեւեիք* (holatʻewēikʻ, holatʻeweikʻ*)	հոլաթեւէին, հոլաթեւեին* (holatʻewēin, holatʻewein*)
	aorist	հոլաթեւեցի (holatʻewecʻi)	հոլաթեւեցեր (holatʻewecʻer)	հոլաթեւեաց (holatʻeweacʻ)	հոլաթեւեցաք (holatʻewecʻakʻ)	հոլաթեւեցէք, հոլաթեւեցիք (holatʻewecʻēkʻ, holatʻewecʻikʻ)	հոլաթեւեցին (holatʻewecʻin)
subjunctive		ես	դու	նա	մեք	դուք	նոքա
	present	հոլաթեւիցեմ (holatʻewicʻem)	հոլաթեւիցես (holatʻewicʻes)	հոլաթեւիցէ (holatʻewicʻē)	հոլաթեւիցեմք (holatʻewicʻemkʻ)	հոլաթեւիցէք (holatʻewicʻēkʻ)	հոլաթեւիցեն (holatʻewicʻen)
	aorist	հոլաթեւեցից (holatʻewecʻicʻ)	հոլաթեւեսցես (holatʻewescʻes)	հոլաթեւեսցէ (holatʻewescʻē)	հոլաթեւեսցուք (holatʻewescʻukʻ)	հոլաթեւեսջիք (holatʻewesǰikʻ)	հոլաթեւեսցեն (holatʻewescʻen)
imperatives		—	(դու)	—	—	(դուք)	—
	imperative	—	հոլաթեւեա՛ (holatʻeweá)	—	—	հոլաթեւեցէ՛ք (holatʻewecʻḗkʻ)	—
	cohortative	—	հոլաթեւեսջի՛ր (holatʻewesǰír)	—	—	հոլաթեւեսջի՛ք (holatʻewesǰíkʻ)	—
	prohibitive	—	մի՛ հոլաթեւեր (mí holatʻewer)	—	—	մի՛ հոլաթեւէք (mí holatʻewēkʻ)	—
*rare

active

Descendants

• Armenian: հոլաթեւել (holatʻewel)

References

• Petrosean, Matatʻeay (1879) “հոլաթևեմ”, in Nor Baṙagirkʻ Hay-Angliarēn, Venice: S. Lazarus Armenian Academy