χρονίζω

Ancient Greek

Etymology

From χρόνος (khrónos, “time”) +‎ -ίζω (-ízō).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /kʰro.níz.dɔː/ → /xroˈni.zo/ → /xroˈni.zo/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /kʰro.níz.dɔː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /kʰroˈni.zo/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /xroˈni.zo/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /xroˈni.zo/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /xroˈni.zo/

Verb

χρονῐ́ζω • (khronízō)

1. to spend time
   • 460 BCE – 420 BCE, Herodotus, Histories 3.61
   1. to last long, continue
      • 458 BCE, Aeschylus, Agamemnon 847
      • 384 BCE – 322 BCE, Aristotle, History of Animals 3.22.3
      • 384 BCE – 322 BCE, Aristotle, History of Animals 4.10.4
   2. to persevere
      • 428 BCE – 347 BCE, Plato, Phaedrus 255B
   3. to take time, tarry, linger, delay, be slow
      • 458 BCE, Aeschylus, Agamemnon 1356
      • 458 BCE, Aeschylus, The Libation Bearers 64
      • 460 BCE – 395 BCE, Thucydides, History of the Peloponnesian War 6.49
      • 460 BCE – 395 BCE, Thucydides, History of the Peloponnesian War 8.16
      • 384 BCE – 322 BCE, Aristotle, Rhetoric 2.3.12
      • 200 BCE – 118 BCE, Polybius, Histories 33.16.6
      • 70 CE – 110 CE, The Gospel of Matthew 24:48
   4. (of ailments) to be/become chronic
      • 460 BCE – 370 BCE, Hippocrates, Aphorisms 1248
   5. (of wine) to be/become old, to have age
      • 250 CE – 350 CE, Athenaeus, Deipnosophistae 33A
2. (passive voice) to be prolonged or protracted
   • 467 BCE, Aeschylus, Seven Against Thebes 54, (Compare The Libation Bearers 957)
   • 440 BCE – 390 BCE, Andocides, Collected Works 27.1
   • 384 BCE – 322 BCE, Aristotle, Nicomachean Ethics 9.5.3
   • 384 BCE – 322 BCE, Aristotle, Problems 13.1
   1. to grow up
      • 458 BCE, Aeschylus, Agamemnon 727

Inflection

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	χρονῐ́ζω	χρονῐ́ζεις	χρονῐ́ζει	χρονῐ́ζετον	χρονῐ́ζετον	χρονῐ́ζομεν	χρονῐ́ζετε	χρονῐ́ζουσῐ(ν)
	subjunctive	χρονῐ́ζω	χρονῐ́ζῃς	χρονῐ́ζῃ	χρονῐ́ζητον	χρονῐ́ζητον	χρονῐ́ζωμεν	χρονῐ́ζητε	χρονῐ́ζωσῐ(ν)
	optative	χρονῐ́ζοιμῐ	χρονῐ́ζοις	χρονῐ́ζοι	χρονῐ́ζοιτον	χρονῐζοίτην	χρονῐ́ζοιμεν	χρονῐ́ζοιτε	χρονῐ́ζοιεν
	imperative		χρόνῐζε	χρονῐζέτω	χρονῐ́ζετον	χρονῐζέτων		χρονῐ́ζετε	χρονῐζόντων
middle/ passive	indicative	χρονῐ́ζομαι	χρονῐ́ζῃ, χρονῐ́ζει	χρονῐ́ζεται	χρονῐ́ζεσθον	χρονῐ́ζεσθον	χρονῐζόμεθᾰ	χρονῐ́ζεσθε	χρονῐ́ζονται
	subjunctive	χρονῐ́ζωμαι	χρονῐ́ζῃ	χρονῐ́ζηται	χρονῐ́ζησθον	χρονῐ́ζησθον	χρονῐζώμεθᾰ	χρονῐ́ζησθε	χρονῐ́ζωνται
	optative	χρονῐζοίμην	χρονῐ́ζοιο	χρονῐ́ζοιτο	χρονῐ́ζοισθον	χρονῐζοίσθην	χρονῐζοίμεθᾰ	χρονῐ́ζοισθε	χρονῐ́ζοιντο
	imperative		χρονῐ́ζου	χρονῐζέσθω	χρονῐ́ζεσθον	χρονῐζέσθων		χρονῐ́ζεσθε	χρονῐζέσθων
		active				middle/passive
infinitive		χρονῐ́ζειν				χρονῐ́ζεσθαι
participle	m	χρονῐ́ζων				χρονῐζόμενος
	f	χρονῐ́ζουσᾰ				χρονῐζομένη
	n	χρονῐ́ζον				χρονῐζόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Present: χρονῐ́ζω, χρονῐ́ζομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐχρόνῐζον	ἐχρόνῐζες	ἐχρόνῐζε(ν)	ἐχρονῐ́ζετον	ἐχρονῐζέτην	ἐχρονῐ́ζομεν	ἐχρονῐ́ζετε	ἐχρόνῐζον
middle/ passive	indicative	ἐχρονῐζόμην	ἐχρονῐ́ζου	ἐχρονῐ́ζετο	ἐχρονῐ́ζεσθον	ἐχρονῐζέσθην	ἐχρονῐζόμεθᾰ	ἐχρονῐ́ζεσθε	ἐχρονῐ́ζοντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: ἐχρόνῐζον, ἐχρονῐζόμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	χρονῐέω	χρονῐέεις	χρονῐέει	χρονῐέετον	χρονῐέετον	χρονῐέομεν	χρονῐέετε	χρονῐέουσῐ(ν)
	optative	χρονῐέοιμῐ	χρονῐέοις	χρονῐέοι	χρονῐέοιτον	χρονῐεοίτην	χρονῐέοιμεν	χρονῐέοιτε	χρονῐέοιεν
middle	indicative	χρονῐέομαι	χρονῐέῃ, χρονῐέει	χρονῐέεται	χρονῐέεσθον	χρονῐέεσθον	χρονῐεόμεθᾰ	χρονῐέεσθε	χρονῐέονται
	optative	χρονῐεοίμην	χρονῐέοιο	χρονῐέοιτο	χρονῐέοισθον	χρονῐεοίσθην	χρονῐεοίμεθᾰ	χρονῐέοισθε	χρονῐέοιντο
passive	indicative	χρονῐσθήσομαι	χρονῐσθήσῃ	χρονῐσθήσεται	χρονῐσθήσεσθον	χρονῐσθήσεσθον	χρονῐσθησόμεθᾰ	χρονῐσθήσεσθε	χρονῐσθήσονται
	optative	χρονῐσθησοίμην	χρονῐσθήσοιο	χρονῐσθήσοιτο	χρονῐσθήσοισθον	χρονῐσθησοίσθην	χρονῐσθησοίμεθᾰ	χρονῐσθήσοισθε	χρονῐσθήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		χρονῐέειν			χρονῐέεσθαι		χρονῐσθήσεσθαι
participle	m	χρονῐέων			χρονῐεόμενος		χρονῐσθησόμενος
	f	χρονῐέουσᾰ			χρονῐεομένη		χρονῐσθησομένη
	n	χρονῐέον			χρονῐεόμενον		χρονῐσθησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: χρονῐέω, χρονῐέομαι, χρονῐσθήσομαι (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	χρονῐῶ	χρονῐεῖς	χρονῐεῖ	χρονῐεῖτον	χρονῐεῖτον	χρονῐοῦμεν	χρονῐεῖτε	χρονῐοῦσῐ(ν)
	optative	χρονῐοίην, χρονῐοῖμῐ	χρονῐοίης, χρονῐοῖς	χρονῐοίη, χρονῐοῖ	χρονῐοῖτον, χρονῐοίητον	χρονῐοίτην, χρονῐοιήτην	χρονῐοῖμεν, χρονῐοίημεν	χρονῐοῖτε, χρονῐοίητε	χρονῐοῖεν, χρονῐοίησᾰν
middle	indicative	χρονῐοῦμαι	χρονῐῇ	χρονῐεῖται	χρονῐεῖσθον	χρονῐεῖσθον	χρονῐούμεθᾰ	χρονῐεῖσθε	χρονῐοῦνται
	optative	χρονῐοίμην	χρονῐοῖο	χρονῐοῖτο	χρονῐοῖσθον	χρονῐοίσθην	χρονῐοίμεθᾰ	χρονῐοῖσθε	χρονῐοῖντο
passive	indicative	χρονῐσθήσομαι	χρονῐσθήσῃ	χρονῐσθήσεται	χρονῐσθήσεσθον	χρονῐσθήσεσθον	χρονῐσθησόμεθᾰ	χρονῐσθήσεσθε	χρονῐσθήσονται
	optative	χρονῐσθησοίμην	χρονῐσθήσοιο	χρονῐσθήσοιτο	χρονῐσθήσοισθον	χρονῐσθησοίσθην	χρονῐσθησοίμεθᾰ	χρονῐσθήσοισθε	χρονῐσθήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		χρονῐεῖν			χρονῐεῖσθαι		χρονῐσθήσεσθαι
participle	m	χρονῐῶν			χρονῐούμενος		χρονῐσθησόμενος
	f	χρονῐοῦσᾰ			χρονῐουμένη		χρονῐσθησομένη
	n	χρονῐοῦν			χρονῐούμενον		χρονῐσθησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: χρονῐῶ, χρονῐοῦμαι, χρονῐσθήσομαι (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐχρόνῐσᾰ	ἐχρόνῐσᾰς	ἐχρόνῐσε(ν)	ἐχρονῐ́σᾰτον	ἐχρονῐσᾰ́την	ἐχρονῐ́σᾰμεν	ἐχρονῐ́σᾰτε	ἐχρόνῐσᾰν
	subjunctive	χρονῐ́σω	χρονῐ́σῃς	χρονῐ́σῃ	χρονῐ́σητον	χρονῐ́σητον	χρονῐ́σωμεν	χρονῐ́σητε	χρονῐ́σωσῐ(ν)
	optative	χρονῐ́σαιμῐ	χρονῐ́σειᾰς, χρονῐ́σαις	χρονῐ́σειε(ν), χρονῐ́σαι	χρονῐ́σαιτον	χρονῐσαίτην	χρονῐ́σαιμεν	χρονῐ́σαιτε	χρονῐ́σειᾰν, χρονῐ́σαιεν
	imperative		χρόνῐσον	χρονῐσᾰ́τω	χρονῐ́σᾰτον	χρονῐσᾰ́των		χρονῐ́σᾰτε	χρονῐσᾰ́ντων
middle	indicative	ἐχρονῐσᾰ́μην	ἐχρονῐ́σω	ἐχρονῐ́σᾰτο	ἐχρονῐ́σᾰσθον	ἐχρονῐσᾰ́σθην	ἐχρονῐσᾰ́μεθᾰ	ἐχρονῐ́σᾰσθε	ἐχρονῐ́σᾰντο
	subjunctive	χρονῐ́σωμαι	χρονῐ́σῃ	χρονῐ́σηται	χρονῐ́σησθον	χρονῐ́σησθον	χρονῐσώμεθᾰ	χρονῐ́σησθε	χρονῐ́σωνται
	optative	χρονῐσαίμην	χρονῐ́σαιο	χρονῐ́σαιτο	χρονῐ́σαισθον	χρονῐσαίσθην	χρονῐσαίμεθᾰ	χρονῐ́σαισθε	χρονῐ́σαιντο
	imperative		χρόνῐσαι	χρονῐσᾰ́σθω	χρονῐ́σᾰσθον	χρονῐσᾰ́σθων		χρονῐ́σᾰσθε	χρονῐσᾰ́σθων
passive	indicative	ἐχρονῐ́σθην	ἐχρονῐ́σθης	ἐχρονῐ́σθη	ἐχρονῐ́σθητον	ἐχρονῐσθήτην	ἐχρονῐ́σθημεν	ἐχρονῐ́σθητε	ἐχρονῐ́σθησᾰν
	subjunctive	χρονῐσθῶ	χρονῐσθῇς	χρονῐσθῇ	χρονῐσθῆτον	χρονῐσθῆτον	χρονῐσθῶμεν	χρονῐσθῆτε	χρονῐσθῶσῐ(ν)
	optative	χρονῐσθείην	χρονῐσθείης	χρονῐσθείη	χρονῐσθεῖτον, χρονῐσθείητον	χρονῐσθείτην, χρονῐσθειήτην	χρονῐσθεῖμεν, χρονῐσθείημεν	χρονῐσθεῖτε, χρονῐσθείητε	χρονῐσθεῖεν, χρονῐσθείησᾰν
	imperative		χρονῐ́σθητῐ	χρονῐσθήτω	χρονῐ́σθητον	χρονῐσθήτων		χρονῐ́σθητε	χρονῐσθέντων
		active			middle		passive
infinitive		χρονῐ́σαι			χρονῐ́σᾰσθαι		χρονῐσθῆναι
participle	m	χρονῐ́σᾱς			χρονῐσᾰ́μενος		χρονῐσθείς
	f	χρονῐ́σᾱσᾰ			χρονῐσᾰμένη		χρονῐσθεῖσᾰ
	n	χρονῐ́σᾰν			χρονῐσᾰ́μενον		χρονῐσθέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: ἐχρόνῐσᾰ, ἐχρονῐσᾰ́μην, ἐχρονῐ́σθην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	κεχρόνῐκᾰ	κεχρόνῐκᾰς	κεχρόνῐκε(ν)	κεχρονῐ́κᾰτον	κεχρονῐ́κᾰτον	κεχρονῐ́κᾰμεν	κεχρονῐ́κᾰτε	κεχρονῐ́κᾱσῐ(ν)
	subjunctive	κεχρονῐ́κω	κεχρονῐ́κῃς	κεχρονῐ́κῃ	κεχρονῐ́κητον	κεχρονῐ́κητον	κεχρονῐ́κωμεν	κεχρονῐ́κητε	κεχρονῐ́κωσῐ(ν)
	optative	κεχρονῐ́κοιμῐ, κεχρονῐκοίην	κεχρονῐ́κοις, κεχρονῐκοίης	κεχρονῐ́κοι, κεχρονῐκοίη	κεχρονῐ́κοιτον	κεχρονῐκοίτην	κεχρονῐ́κοιμεν	κεχρονῐ́κοιτε	κεχρονῐ́κοιεν
	imperative		κεχρόνῐκε	κεχρονῐκέτω	κεχρονῐ́κετον	κεχρονῐκέτων		κεχρονῐ́κετε	κεχρονῐκόντων
middle/ passive	indicative	κεχρόνῐσμαι	κεχρόνῐσαι	κεχρόνῐσται	κεχρόνῐσθον	κεχρόνῐσθον	κεχρονῐ́σμεθᾰ	κεχρόνῐσθε	κεχρονῐ́δᾰται
	subjunctive	κεχρονῐσμένος ὦ	κεχρονῐσμένος ᾖς	κεχρονῐσμένος ᾖ	κεχρονῐσμένω ἦτον	κεχρονῐσμένω ἦτον	κεχρονῐσμένοι ὦμεν	κεχρονῐσμένοι ἦτε	κεχρονῐσμένοι ὦσῐ(ν)
	optative	κεχρονῐσμένος εἴην	κεχρονῐσμένος εἴης	κεχρονῐσμένος εἴη	κεχρονῐσμένω εἴητον/εἶτον	κεχρονῐσμένω εἰήτην/εἴτην	κεχρονῐσμένοι εἴημεν/εἶμεν	κεχρονῐσμένοι εἴητε/εἶτε	κεχρονῐσμένοι εἴησᾰν/εἶεν
	imperative		κεχρόνῐσο	κεχρονῐ́σθω	κεχρόνῐσθον	κεχρονῐ́σθων		κεχρόνῐσθε	κεχρονῐ́σθων
		active				middle/passive
infinitive		κεχρονῐκέναι				κεχρονῐ́σθαι
participle	m	κεχρονῐκώς				κεχρονῐσμένος
	f	κεχρονῐκυῖᾰ				κεχρονῐσμένη
	n	κεχρονῐκός				κεχρονῐσμένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Perfect: κεχρόνῐκᾰ, κεχρόνῐσμαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐκεχρονῐ́κειν, ἐκεχρονῐ́κη	ἐκεχρονῐ́κεις, ἐκεχρονῐ́κης	ἐκεχρονῐ́κει(ν)	ἐκεχρονῐ́κετον	ἐκεχρονῐκέτην	ἐκεχρονῐ́κεμεν	ἐκεχρονῐ́κετε	ἐκεχρονῐ́κεσᾰν
middle/ passive	indicative	ἐκεχρονῐ́σμην	ἐκεχρόνῐσο	ἐκεχρόνῐστο	ἐκεχρόνῐσθον	ἐκεχρονῐ́σθην	ἐκεχρονῐ́σμεθᾰ	ἐκεχρόνῐσθε	ἐκεχρονῐ́δᾰτο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Pluperfect: ἐκεχρονῐ́κειν, ἐκεχρονῐ́σμην

Further reading

• “χρονίζω”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• “χρονίζω”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
• χρονίζω in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• G5549 in Strong, James (1979) Strong’s Exhaustive Concordance to the Bible

Greek

Alternative forms

• χρονιάζω (chroniázo)

Verb

χρονίζω • (chronízo) (past χρόνισα)

1. to take a long time, drag
2. to endure, last a long time
3. to delay, drag
4. to age one year

Conjugation

This verb needs an inflection-table template.