φεῖλος

Ancient Greek

Alternative forms

• φῖλος (phîlos)

Etymology

From φιλέω (philéō, “love”), same root as φιλία (philía).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /pʰêː.los/ → /ˈɸi.los/ → /ˈfi.los/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /pʰêː.los/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈpʰi.los/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈɸi.los/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈfi.los/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈfi.los/

Noun

φεῖλος • (pheîlos) n (genitive φείλεος); third declension

1. Alternative form of φιλία (philía)

Inflection

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	τὸ φεῖλος tò pheîlos	τὼ φείλει / φείλεε tṑ pheílei / pheílee	τᾰ̀ φείλεᾰ tà pheílea
Genitive	τοῦ φείλεος / φείλευς toû pheíleos / pheíleus	τοῖν φειλέοιν toîn pheiléoin	τῶν φειλέων tôn pheiléōn
Dative	τῷ φείλει / φείλεῐ̈ tôi pheílei / pheíleï	τοῖν φειλέοιν toîn pheiléoin	τοῖσῐ / τοῖσῐν φείλεσῐ / φείλεσῐν toîsi(n) pheílesi(n)
Accusative	τὸ φεῖλος tò pheîlos	τὼ φείλει / φείλεε tṑ pheílei / pheílee	τᾰ̀ φείλεᾰ tà pheílea
Vocative	φεῖλος pheîlos	φείλει / φείλεε pheílei / pheílee	φείλεᾰ pheílea
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms may be based on conjecture. Use with caution.

Third declension of τὸ φεῖλος; τοῦ φείλεος (Ionic)

References

• “φεῖλος”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press