φαιός

Ancient Greek

Etymology

Of unclear origin. The word has been compared with Latvian gaišs (“light, bright”) and Lithuanian gaĩsas (“beam of light, redness in the sky”) and reconstructed as Proto-Indo-European *gʷʰaiso- (“bright, shining”), though there are formal issues with this. Other reconstructions which have been proposed are *φαιϝός (*phaiwós) and *φαισϝός (*phaiswós).^[1]

Pronunciation

 

• IPA^(key): /pʰai̯.ós/ → /ɸɛˈos/ → /feˈos/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /pʰai̯.ós/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /pʰɛˈos/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ɸɛˈos/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /feˈos/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /feˈos/

Adjective

φαιός • (phaiós) m (feminine φαιᾱ́, neuter φαιόν); first/second declension

1. grey, of any colour mixed of black and white

   Synonyms: κιλλός (killós), πολιός (poliós)

2. harsh (of sound)

Inflection

Number		Singular				Dual				Plural
Case/Gender		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter
Nominative		φαιός phaiós	φαιᾱ́ phaiā́	φαιόν phaión		φαιώ phaiṓ	φαιᾱ́ phaiā́	φαιώ phaiṓ		φαιοί phaioí	φαιαί phaiaí	φαιᾰ́ phaiắ
Genitive		φαιοῦ phaioû	φαιᾶς phaiâs	φαιοῦ phaioû		φαιοῖν phaioîn	φαιαῖν phaiaîn	φαιοῖν phaioîn		φαιῶν phaiôn	φαιῶν phaiôn	φαιῶν phaiôn
Dative		φαιῷ phaiôi	φαιᾷ phaiâi	φαιῷ phaiôi		φαιοῖν phaioîn	φαιαῖν phaiaîn	φαιοῖν phaioîn		φαιοῖς phaioîs	φαιαῖς phaiaîs	φαιοῖς phaioîs
Accusative		φαιόν phaión	φαιᾱ́ν phaiā́n	φαιόν phaión		φαιώ phaiṓ	φαιᾱ́ phaiā́	φαιώ phaiṓ		φαιούς phaioús	φαιᾱ́ς phaiā́s	φαιᾰ́ phaiắ
Vocative		φαιέ phaié	φαιᾱ́ phaiā́	φαιόν phaión		φαιώ phaiṓ	φαιᾱ́ phaiā́	φαιώ phaiṓ		φαιοί phaioí	φαιαί phaiaí	φαιᾰ́ phaiắ
Derived forms		Adverb				Comparative				Superlative
		φαιῶς phaiôs				φαιότερος phaióteros				φαιότᾰτος phaiótătos
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

First and second declension of φαιός; φαιᾱ́; φαιόν (Attic)

Derived terms

• λευκόφαιος (leukóphaios)
• φαιουρός (phaiourós)
• φαιοχίτων (phaiokhítōn)

 

Descendants

• Greek: φαιός (faiós)
• → Translingual: phaeo-

See also

Colors in Ancient Greek · χρώμᾰτᾰ (khrṓmătă) (layout · text)

λευκός (leukós)	γλαυκός (glaukós), κῐλλός (kĭllós), πολῐός (polĭós), φαιός (phaiós), χαροπός (kharopós)	ᾰ̓μαυρός (ămaurós), κελαινός (kelainós), μαυρός (maurós), μέλᾱς (mélās)
ἐρῠθρός (erŭthrós); κᾰρῡ́κῐνος (kărū́kĭnos), κόκκῐνος (kókkĭnos), φοινός (phoinós)	πυρρός (purrhós); ὄρφνῐνος (órphnĭnos)	μήλινος (mḗlinos), ξᾰνθός (xănthós); ὠχρός (ōkhrós)
πρᾰ́σῐνος (prắsĭnos)	χλωρός (khlōrós)	χλωρός (khlōrós); χλωρομέλᾱς (khlōromélās)
κῠᾰ́νεος (kŭắneos); γλαυκός (glaukós), κᾰλάϊνος (kăláïnos)	κῠᾰ́νεος (kŭắneos)	κῠᾰ́νεος (kŭắneos), ὑᾰκῐ́νθῐνος (huăkĭ́nthĭnos)
ἰόεις (ióeis), φοινῑ́κεος (phoinī́keos); ᾰ̔λουργής (hălourgḗs), πορφῠ́ρεος (porphŭ́reos), οἶνοψ (oînops)	φοινῑ́κεος (phoinī́keos); ᾰ̔λουργής (hălourgḗs), πορφῠ́ρεος (porphŭ́reos)	ῥόδινος (rhódinos), ῥοδόεις (rhodóeis)

References

1. Beekes, Robert S. P. (2010) “φαιός”, in Etymological Dictionary of Greek (Leiden Indo-European Etymological Dictionary Series; 10), with the assistance of Lucien van Beek, Leiden, Boston: Brill, →ISBN, page 1547

Further reading

• “φαιός”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• “φαιός”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
• φαιός in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette

Greek

Etymology

From Ancient Greek φαιός (phaiós).

Pronunciation

• IPA^(key): /feˈos/
• Hyphenation: φαι‧ός

Adjective

φαιός • (faiós) m (feminine φαιά, neuter φαιό)

1. (formal, of colours and hues) dull (having no particular luster or brightness)
2. (formal, by extension) grey, ashy (having a color somewhere between white and black)
   • 1982, “Ερωτικό (Με μια πιρόγα) [Love Song (In A Pirogue)]”, in Alkis Alkaios (lyrics), Thanos Mikroutsikos (music), Εμπάργκο [Embargo], performed by Manolis Mitsias:

     Εδώ είναι Αττική, φαιό νταμάρι.

     Edó eínai Attikí, faió ntamári.

     This is Attica, a dull grey quarry.

Declension

Declension of φαιός

	singular				plural
	masculine	feminine	neuter		masculine	feminine	neuter
nominative	φαιός (faiós)	φαιή (faií) φαιά (faiá)	φαιό (faió)		φαιοί (faioí)	φαιές (faiés)	φαιά (faiá)
genitive	φαιού (faioú)	φαιής (faiís) φαιάς (faiás)	φαιού (faioú)		φαιών (faión)	φαιών (faión)	φαιών (faión)
accusative	φαιό (faió)	φαιή (faií) φαιά (faiá)	φαιό (faió)		φαιούς (faioús)	φαιές (faiés)	φαιά (faiá)
vocative	φαιέ (faié)	φαιή (faií) φαιά (faiá)	φαιό (faió)		φαιοί (faioí)	φαιές (faiés)	φαιά (faiá)

Derivations:
Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο φαιός, etc.)
Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο φαιός, etc.)

Synonyms

• (dull): μουντός (mountós)
• (grey, ashy): γκρίζος (gkrízos), γκρι (gkri), σταχτής (stachtís)

Antonyms

• (antonym(s) of “dull”): ανοιχτόχρωμος (anoichtóchromos, “lightly-coloured, light”)

Derived terms

• φαιά ουσία f (faiá ousía, “grey matter”)
• φαιοκίτρινος (faiokítrinos, “pale yellow, yellow-grey”)
• φαιοκόκκινος (faiokókkinos, “pale red, red-grey”)
• φαιοπράσινος (faioprásinos, “pale green, green-grey”)
• φαιοχίτων m (faiochíton, “Nazi dressed in grey”)
• φαιόχρωμος (faióchromos, “grey-coloured”)