σύζυγος

Greek

Etymology

Inherited from Ancient Greek σύζυγος (súzugos, “mate, yoked together”), from συ(ν) (su(n), “together”) +‎ ζυγός (zugós, “yoke, pair”), from Proto-Indo-European *yewg- (“to join, tie together”). Cognate with English syzygy, itself a borrowing from the related συζυγία (suzugía, “union, junction”).

Noun

σύζυγος • (sýzygos) m or f (plural σύζυγοι)

1. yokefellow (close companion, co-worker, or mate)
2. spouse (husband or wife)
3. (in the plural) couple (husband and wife)

Declension

	singular	plural
nominative	σύζυγος •	σύζυγοι •
genitive	συζύγου •	συζύγων •
accusative	σύζυγο •	συζύγους •
vocative	σύζυγε •	σύζυγοι •

Declension of σύζυγος

Coordinate terms

• άνδρας m (ándras, “husband, man”)
• γυναίκα f (gynaíka, “wife, woman”)
• ζευγάρι n (zevgári, “couple”)
• παντρεμένη f (pantreméni, “married”)
• παντρεμένος m (pantreménos, “married”)
• συντρόφισσα f (syntrófissa, “partner, comrade”)
• σύντροφος m or f (sýntrofos, “partner, comrade”)
• ταίρι n (taíri, “partner”)

 

Related terms

• συζυγία f (syzygía, “conjugation”)
• συζυγικός (syzygikós, “conjugal, married”, adjective)
• συζώ (syzó, “to live together”)