νοητός

Ancient Greek

Etymology

From νοέω (noéō, “to perceive”) +‎ -τός (-tós, adjectival suffix).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /no.ɛː.tós/ → /no.iˈtos/ → /no.iˈtos/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /no.ɛː.tós/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /no.e̝ˈtos/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /no.iˈtos/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /no.iˈtos/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /no.iˈtos/

Adjective

νοητός • (noētós) m (feminine νοητή, neuter νοητόν); first/second declension

1. perceptible to the mind, thinkable, imaginable

   Antonym: ὁρᾱτός (horātós)

Declension

Number		Singular				Dual				Plural
Case/Gender		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter
Nominative		νοητός noētós	νοητή noētḗ	νοητόν noētón		νοητώ noētṓ	νοητᾱ́ noētā́	νοητώ noētṓ		νοητοί noētoí	νοηταί noētaí	νοητᾰ́ noētá
Genitive		νοητοῦ noētoû	νοητῆς noētês	νοητοῦ noētoû		νοητοῖν noētoîn	νοηταῖν noētaîn	νοητοῖν noētoîn		νοητῶν noētôn	νοητῶν noētôn	νοητῶν noētôn
Dative		νοητῷ noētôi	νοητῇ noētêi	νοητῷ noētôi		νοητοῖν noētoîn	νοηταῖν noētaîn	νοητοῖν noētoîn		νοητοῖς noētoîs	νοηταῖς noētaîs	νοητοῖς noētoîs
Accusative		νοητόν noētón	νοητήν noētḗn	νοητόν noētón		νοητώ noētṓ	νοητᾱ́ noētā́	νοητώ noētṓ		νοητούς noētoús	νοητᾱ́ς noētā́s	νοητᾰ́ noētá
Vocative		νοητέ noēté	νοητή noētḗ	νοητόν noētón		νοητώ noētṓ	νοητᾱ́ noētā́	νοητώ noētṓ		νοητοί noētoí	νοηταί noētaí	νοητᾰ́ noētá
Derived forms		Adverb				Comparative				Superlative
		νοητῶς noētôs				νοητότερος noētóteros				νοητότᾰτος noētótatos
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

First and second declension of νοητός; νοητή; νοητόν (Attic)

Further reading

• “νοητός”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• “νοητός”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
• νοητός in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette

Greek

Etymology

From Ancient Greek νοητός (noētós), from Ancient Greek νοέω (noéō, “to perceive, to think out”).

Pronunciation

• IPA^(key): /noiˈtos/
• Hyphenation: νο‧η‧τός

Adjective

νοητός • (noïtós) m (feminine νοητή, neuter νοητό)

1. (formal) conceivable, perceptible, intelligible, comprehensible (able to be imagined in the mind)

   Δεν είναι νοητό να διακινδυνεύσεις τη ζωή σου γι’ αυτήν.

   Den eínai noïtó na diakindynéfseis ti zoḯ sou gi’ aftín.

   It's not conceivable for you to risk your life for her.

   • 1964, “Της Δικαιοσύνης Ήλιε Νοητέ [Tis Dikaiosýnis Ílie Noïté, Comprehending Sun Of Justice]”, in Odysseas Elytis (lyrics), Mikis Theodorakis (music), Το Άξιον Εστί [To Áxion Estí, The Axion Esti], performed by Grigoris Bithikotsis:

     Της δικαιοσύνης ήλιε νοητέ,
     Και μυρσίνη συ δοξαστική.

     Tis dikaiosýnis ílie noïté,
     Kai myrsíni sy doxastikí.

     Comprehending sun of justice,
     And you, glorious myrtle.

2. (formal, by extension) imaginary, notional (that which exists only in the mind)

   ο νοητός άξονας της Γης ― o noïtós áxonas tis Gis ― the Earth's notional axis

Declension

	singular				plural
	masculine	feminine	neuter		masculine	feminine	neuter
nominative	νοητός •	νοητή •	νοητό •		νοητοί •	νοητές •	νοητά •
genitive	νοητού •	νοητής •	νοητού •		νοητών •	νοητών •	νοητών •
accusative	νοητό •	νοητή •	νοητό •		νοητούς •	νοητές •	νοητά •
vocative	νοητέ •	νοητή •	νοητό •		νοητοί •	νοητές •	νοητά •

Synonyms

• (conceivable, comprehensible): κατανοητός (katanoïtós), καταληπτός (kataliptós), αντιληπτός (antiliptós)
• (imaginary): φανταστικός (fantastikós), ιδεατός (ideatós)

Antonyms

• (antonym(s) of “conceivable, comprehensible”): ακατανόητος (akatanóitos, “incomprehensible”), ακαταλαβίστικος (akatalavístikos, “incomprehensible”)
• (antonym(s) of “imaginary”): πραγματικός (pragmatikós, “real, true”), αισθητός (aisthitós, “tangible”), υπαρκτός (yparktós, “existing”)

Related terms

• εννοώ (ennoó, “to mean”)
• νόημα n (nóima, “meaning, sense”)
• νοημοσύνη f (noïmosýni, “intelligence”)