μύω

Ancient Greek

Etymology

From Proto-Indo-European *mewH-ye-, from *mewH- (“to shut”); cognate with Latin mutus, Sanskrit मूक (muka, “mute”). Alternatively, from Proto-Indo-European *mews-ye-, from *mews- (“to shut”), and cognate with Palaic [script needed] (muš-, “to satiate oneself”), though this is semantically unconvincing.^[1]

Pronunciation

 

• IPA^(key): /my̌ː.ɔː/ → /ˈmy.o/ → /ˈmi.o/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /my̌ː.ɔː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈmy.o/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈmy.o/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈmy.o/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈmi.o/

Verb

μῡ́ω • (mū́ō)

1. (transitive) to close, to shut
2. to be shut, (esp. of the eyes)

Inflection

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	μῡ́ω	μῡ́εις	μῡ́ει	μῡ́ετον	μῡ́ετον	μῡ́ομεν	μῡ́ετε	μῡ́ουσῐ(ν)
	subjunctive	μῡ́ω	μῡ́ῃς	μῡ́ῃ	μῡ́ητον	μῡ́ητον	μῡ́ωμεν	μῡ́ητε	μῡ́ωσῐ(ν)
	optative	μῡ́οιμῐ	μῡ́οις	μῡ́οι	μῡ́οιτον	μῡοίτην	μῡ́οιμεν	μῡ́οιτε	μῡ́οιεν
	imperative		μῦε	μῡέτω	μῡ́ετον	μῡέτων		μῡ́ετε	μῡόντων
middle/ passive	indicative	μῡ́ομαι	μῡ́ῃ, μῡ́ει	μῡ́εται	μῡ́εσθον	μῡ́εσθον	μῡόμεθᾰ	μῡ́εσθε	μῡ́ονται
	subjunctive	μῡ́ωμαι	μῡ́ῃ	μῡ́ηται	μῡ́ησθον	μῡ́ησθον	μῡώμεθᾰ	μῡ́ησθε	μῡ́ωνται
	optative	μῡοίμην	μῡ́οιο	μῡ́οιτο	μῡ́οισθον	μῡοίσθην	μῡοίμεθᾰ	μῡ́οισθε	μῡ́οιντο
	imperative		μῡ́ου	μῡέσθω	μῡ́εσθον	μῡέσθων		μῡ́εσθε	μῡέσθων
		active				middle/passive
infinitive		μῡ́ειν				μῡ́εσθαι
participle	m	μῡ́ων				μῡόμενος
	f	μῡ́ουσᾰ				μῡομένη
	n	μῦον				μῡόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Present: μῡ́ω, μῡ́ομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἔμῡον	ἔμῡες	ἔμῡε(ν)	ἐμῡ́ετον	ἐμῡέτην	ἐμῡ́ομεν	ἐμῡ́ετε	ἔμῡον
middle/ passive	indicative	ἐμῡόμην	ἐμῡ́ου	ἐμῡ́ετο	ἐμῡ́εσθον	ἐμῡέσθην	ἐμῡόμεθᾰ	ἐμῡ́εσθε	ἐμῡ́οντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: ἔμῡον, ἐμῡόμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	μῠ́σω	μῠ́σεις	μῠ́σει	μῠ́σετον	μῠ́σετον	μῠ́σομεν	μῠ́σετε	μῠ́σουσῐ(ν)
	optative	μῠ́σοιμῐ	μῠ́σοις	μῠ́σοι	μῠ́σοιτον	μῠσοίτην	μῠ́σοιμεν	μῠ́σοιτε	μῠ́σοιεν
middle	indicative	μῠ́σομαι	μῠ́σῃ, μῠ́σει	μῠ́σεται	μῠ́σεσθον	μῠ́σεσθον	μῠσόμεθᾰ	μῠ́σεσθε	μῠ́σονται
	optative	μῠσοίμην	μῠ́σοιο	μῠ́σοιτο	μῠ́σοισθον	μῠσοίσθην	μῠσοίμεθᾰ	μῠ́σοισθε	μῠ́σοιντο
passive	indicative	μῠθήσομαι	μῠθήσῃ	μῠθήσεται	μῠθήσεσθον	μῠθήσεσθον	μῠθησόμεθᾰ	μῠθήσεσθε	μῠθήσονται
	optative	μῠθησοίμην	μῠθήσοιο	μῠθήσοιτο	μῠθήσοισθον	μῠθησοίσθην	μῠθησοίμεθᾰ	μῠθήσοισθε	μῠθήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		μῠ́σειν			μῠ́σεσθαι		μῠθήσεσθαι
participle	m	μῠ́σων			μῠσόμενος		μῠθησόμενος
	f	μῠ́σουσᾰ			μῠσομένη		μῠθησομένη
	n	μῠ́σον			μῠσόμενον		μῠθησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: μῠ́σω, μῠ́σομαι, μῠθήσομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἔμῠσᾰ	ἔμῠσᾰς	ἔμῠσε(ν)	ἐμῠ́σᾰτον	ἐμῠσᾰ́την	ἐμῠ́σᾰμεν	ἐμῠ́σᾰτε	ἔμῠσᾰν
	subjunctive	μῠ́σω	μῠ́σῃς	μῠ́σῃ	μῠ́σητον	μῠ́σητον	μῠ́σωμεν	μῠ́σητε	μῠ́σωσῐ(ν)
	optative	μῠ́σαιμῐ	μῠ́σειᾰς, μῠ́σαις	μῠ́σειε(ν), μῠ́σαι	μῠ́σαιτον	μῠσαίτην	μῠ́σαιμεν	μῠ́σαιτε	μῠ́σειᾰν, μῠ́σαιεν
	imperative		μῠ́σον	μῠσᾰ́τω	μῠ́σᾰτον	μῠσᾰ́των		μῠ́σᾰτε	μῠσᾰ́ντων
middle	indicative	ἐμῠσᾰ́μην	ἐμῠ́σω	ἐμῠ́σᾰτο	ἐμῠ́σᾰσθον	ἐμῠσᾰ́σθην	ἐμῠσᾰ́μεθᾰ	ἐμῠ́σᾰσθε	ἐμῠ́σᾰντο
	subjunctive	μῠ́σωμαι	μῠ́σῃ	μῠ́σηται	μῠ́σησθον	μῠ́σησθον	μῠσώμεθᾰ	μῠ́σησθε	μῠ́σωνται
	optative	μῠσαίμην	μῠ́σαιο	μῠ́σαιτο	μῠ́σαισθον	μῠσαίσθην	μῠσαίμεθᾰ	μῠ́σαισθε	μῠ́σαιντο
	imperative		μῠ́σαι	μῠσᾰ́σθω	μῠ́σᾰσθον	μῠσᾰ́σθων		μῠ́σᾰσθε	μῠσᾰ́σθων
passive	indicative	ἐμῠ́θην	ἐμῠ́θης	ἐμῠ́θη	ἐμῠ́θητον	ἐμῠθήτην	ἐμῠ́θημεν	ἐμῠ́θητε	ἐμῠ́θησᾰν
	subjunctive	μῠθῶ	μῠθῇς	μῠθῇ	μῠθῆτον	μῠθῆτον	μῠθῶμεν	μῠθῆτε	μῠθῶσῐ(ν)
	optative	μῠθείην	μῠθείης	μῠθείη	μῠθεῖτον, μῠθείητον	μῠθείτην, μῠθειήτην	μῠθεῖμεν, μῠθείημεν	μῠθεῖτε, μῠθείητε	μῠθεῖεν, μῠθείησᾰν
	imperative		μῠ́θητῐ	μῠθήτω	μῠ́θητον	μῠθήτων		μῠ́θητε	μῠθέντων
		active			middle		passive
infinitive		μῠ́σαι			μῠ́σᾰσθαι		μῠθῆναι
participle	m	μῠ́σᾱς			μῠσᾰ́μενος		μῠθείς
	f	μῠ́σᾱσᾰ			μῠσᾰμένη		μῠθεῖσᾰ
	n	μῠ́σᾰν			μῠσᾰ́μενον		μῠθέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: ἔμῠσᾰ, ἐμῠσᾰ́μην, ἐμῠ́θην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	μέμῡκᾰ	μέμῡκᾰς	μέμῡκε(ν)	μεμῡ́κᾰτον	μεμῡ́κᾰτον	μεμῡ́κᾰμεν	μεμῡ́κᾰτε	μεμῡ́κᾱσῐ(ν)
	subjunctive	μεμῡ́κω	μεμῡ́κῃς	μεμῡ́κῃ	μεμῡ́κητον	μεμῡ́κητον	μεμῡ́κωμεν	μεμῡ́κητε	μεμῡ́κωσῐ(ν)
	optative	μεμῡ́κοιμῐ, μεμῡκοίην	μεμῡ́κοις, μεμῡκοίης	μεμῡ́κοι, μεμῡκοίη	μεμῡ́κοιτον	μεμῡκοίτην	μεμῡ́κοιμεν	μεμῡ́κοιτε	μεμῡ́κοιεν
	imperative		μέμῡκε	μεμῡκέτω	μεμῡ́κετον	μεμῡκέτων		μεμῡ́κετε	μεμῡκόντων
middle/ passive	indicative	μέμῡμαι	μέμῡσαι	μέμῡται	μέμῡσθον	μέμῡσθον	μεμῡ́μεθᾰ	μέμῡσθε	μέμῡνται
	subjunctive	μεμῡμένος ὦ	μεμῡμένος ᾖς	μεμῡμένος ᾖ	μεμῡμένω ἦτον	μεμῡμένω ἦτον	μεμῡμένοι ὦμεν	μεμῡμένοι ἦτε	μεμῡμένοι ὦσῐ(ν)
	optative	μεμῡμένος εἴην	μεμῡμένος εἴης	μεμῡμένος εἴη	μεμῡμένω εἴητον/εἶτον	μεμῡμένω εἰήτην/εἴτην	μεμῡμένοι εἴημεν/εἶμεν	μεμῡμένοι εἴητε/εἶτε	μεμῡμένοι εἴησᾰν/εἶεν
	imperative		μέμῡσο	μεμῡ́σθω	μέμῡσθον	μεμῡ́σθων		μέμῡσθε	μεμῡ́σθων
		active				middle/passive
infinitive		μεμῡκέναι				μεμῦσθαι
participle	m	μεμῡκώς				μεμῡμένος
	f	μεμῡκυῖᾰ				μεμῡμένη
	n	μεμῡκός				μεμῡμένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Perfect: μέμῡκᾰ, μέμῡμαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐμεμῠ́κειν, ἐμεμῠ́κη	ἐμεμῠ́κεις, ἐμεμῠ́κης	ἐμεμῠ́κει(ν)	ἐμεμῠ́κετον	ἐμεμῠκέτην	ἐμεμῠ́κεμεν	ἐμεμῠ́κετε	ἐμεμῠ́κεσᾰν
middle/ passive	indicative	ἐμεμῠ́μην	ἐμέμῠσο	ἐμέμῠτο	ἐμέμῠσθον	ἐμεμῠ́σθην	ἐμεμῠ́μεθᾰ	ἐμέμῠσθε	ἐμέμῠντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Pluperfect: ἐμεμῠ́κειν, ἐμεμῠ́μην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
middle/ passive	indicative	μεμῡ́σομαι	μεμῡ́σῃ, μεμῡ́σει	μεμῡ́σεται	μεμῡ́σεσθον	μεμῡ́σεσθον	μεμῡσόμεθᾰ	μεμῡ́σεσθε	μεμῡ́σονται
	optative	μεμῡσοίμην	μεμῡ́σοιο	μεμῡ́σοιτο	μεμῡ́σοισθον	μεμῡσοίσθην	μεμῡσοίμεθᾰ	μεμῡ́σοισθε	μεμῡ́σοιντο
						middle/passive
infinitive						μεμῡ́σεσθαι
participle	m					μεμῡσόμενος
	f					μεμῡσομένη
	n					μεμῡσόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future perfect: μεμῡ́σομαι

Derived terms

• ἐπιμύω (epimúō)
• καμμύω (kammúō)
• καταμύω (katamúō)
• μυάω (muáō)
• μύστης (mústēs)
• μυστήριον (mustḗrion)
• μύωψ (múōps)
• μυωπία (muōpía)

References

1. Beekes, Robert S. P. (2010) “μῡ́ω”, in Etymological Dictionary of Greek (Leiden Indo-European Etymological Dictionary Series; 10), with the assistance of Lucien van Beek, Leiden, Boston: Brill, →ISBN, page 988

Further reading

• “μύω”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press