επικείμενος

See also: ἐπικείμενος

Greek

Etymology

Present participle of the deponent (passive) verb in 3rd person επίκειται (epíkeitai), as is the Ancient Greek ἐπικείμενος (epikeímenos) of Ancient Greek ἐπίκειμαι (epíkeimai, “to be placed on top of”).^[1]

Pronunciation

• IPA^(key): /e.piˈci.me.nos/
• Hyphenation: ε‧πι‧κεί‧με‧νος

Participle

επικείμενος • (epikeímenos) m (feminine επικείμενη, neuter επικείμενο)

1. imminent, impending (soon to happen)

Declension

Declension of επικείμενος

	singular				plural
	masculine	feminine	neuter		masculine	feminine	neuter
nominative	επικείμενος (epikeímenos)	επικείμενη (epikeímeni)	επικείμενο (epikeímeno)		επικείμενοι (epikeímenoi)	επικείμενες (epikeímenes)	επικείμενα (epikeímena)
genitive	επικείμενου (epikeímenou)	επικείμενης (epikeímenis)	επικείμενου (epikeímenou)		επικείμενων (epikeímenon)	επικείμενων (epikeímenon)	επικείμενων (epikeímenon)
accusative	επικείμενο (epikeímeno)	επικείμενη (epikeímeni)	επικείμενο (epikeímeno)		επικείμενους (epikeímenous)	επικείμενες (epikeímenes)	επικείμενα (epikeímena)
vocative	επικείμενε (epikeímene)	επικείμενη (epikeímeni)	επικείμενο (epikeímeno)		επικείμενοι (epikeímenoi)	επικείμενες (epikeímenes)	επικείμενα (epikeímena)

Synonyms

• αναμενόμενος (anamenómenos, “expected”)

References

1. επικείμενος, in Λεξικό της κοινής νεοελληνικής [Dictionary of Standard Modern Greek], Triantafyllidis Foundation, 1998 at the Centre for the Greek language