αντιφατικός

See also: ἀντιφατικός

Greek

Etymology

Learnedly, from Koine Greek ἀντιφατικός (antiphatikós), from noun ἀντίφασις f (antíphasis, “contradiction”), from ἀντίφημι (antíphēmi, “contradict”), see ἀντί (antí, “against”) & φημί (phēmí, “speak”).

Pronunciation

• IPA^(key): /an.di.fa.tiˈkos/
• Hyphenation: α‧ντι‧φα‧τι‧κός

Adjective

αντιφατικός • (antifatikós) m (feminine αντιφατική, neuter αντιφατικό)

1. inconsistant, contradictory

Declension

number  case \ gender	singular			plural
	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	αντιφατικός •	αντιφατική •	αντιφατικό •	αντιφατικοί •	αντιφατικές •	αντιφατικά •
genitive	αντιφατικού •	αντιφατικής •	αντιφατικού •	αντιφατικών •	αντιφατικών •	αντιφατικών •
accusative	αντιφατικό •	αντιφατική •	αντιφατικό •	αντιφατικούς •	αντιφατικές •	αντιφατικά •
vocative	αντιφατικέ •	αντιφατική •	αντιφατικό •	αντιφατικοί •	αντιφατικές •	αντιφατικά •
derivations	Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο αντιφατικός, etc.) Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο αντιφατικός, etc.)

Declension of αντιφατικός

Related terms

• καταφατικός (katafatikós, “affirmative”)
• and see: αντιφάσκω (antifásko, “I contradict”)