La gint, da na pert e da cl'ètra, la stèva tùta in punta ed pē per vèder: mil ghìgni e mil berbi p'r ària: tùta cla curiośitê e tùta cl'atensiòun lè i fèven vgnìr un mumèint ed silèinsi generêl. Al
Ferrer, ferum in cal mumèint lè in sìm'a 'l predlèin, al dòcia in gîr, al salùta cun na
reverèinsa tùta cla ginta lè, c'ma ch'al fùs in sìm'a 'n
pulpit, e pugèda la
maṅ ed
manca in sìm'a 'l pêt, al siga: “ paṅ e giustìsia; ” e fraṅc, drìt, toghê, al vgniva śò a tera, mèinter che i sig edla gint i salìv'n a 'l stèli.
In cal mèinter, quī ch'a steva dàinter, i avìv'n avèrt, a dir ch'i avìven finî 'd avrìr, tulènd vìa al cadnàs insèm ai anê bele mêś e-scasê, e ślarghènd al lùm, apèina quèl ch'a bastèva a fèr gnir dàinter 'l òspit acsè tant e-vlû. “ Presti, presti, ” al dgìva lò: “ avrî bèin, ch'a gh'la chèva 'd gnir dàinter: e uèter, fê i brêv, tgnî indrē cla ginta lè; ann'i lasèdi mìa gnir'm adòs.... p'r amór dal cēl! Mantgnî 'n pò 'd lèregh per dôp.... Oh! Oh! sgnōr, un mumèint, ” al dgiva pò incòra a quī 'd dàinter: “ piàn cun cal batèint, lasê-'m pasèr: oh! al mé
scòdśi; a 'v arcmànd al mé scòdśi. Sarê adès: no; oh! oh! la mé
vésta! la vésta! ” La s'rèv difàt armèśa schisèda da mèś ai batèint, se 'l Ferrer al in gh'ìs mia tolt dàinter al cô, ch'al desparìva c'ma la còva ed na
bìsa, ch'la scàpa tgnuda drē.
Arśvinê i batèint, a i puntalèven a la méj. D'ed fóra, quī che prìma i feven la guerdia dal corp dal Ferrer, adèsa i er'n adrē a dèr dal spalèdi, di spintòun e a sighèr, per tgnir vóda la piàsa, perghènd in dal cōr sùo che noster Sgnōr al 'l fìs despgnèr-es.
“ Presti, presti, ” al dgìva al Ferrer da dàinter, sot'a 'l
pordeg ai servidōr, ch'i gh'girèven 'd atórna c'n al
lansòun, màinter ch'i sighèven: “ ch'al sìa benedèt! ah ecelèinsa! oh ecelèinsa! uh ecelèinsa! ”
“ Presti, presti, ” al dgìva incòr al Ferrer: “ in dû ē-'l cl òm benedèt? ”
Al vicàri al gniva śò da 'l schèli, per metê stratunê e per metê purtê da soquànt èter só servidōr, bianc in ghìgna c'ma 'n
linsōl apèina lavê. Quand al ved al só ajùt, al taca a respirèr, a gh'torna al
pōls, a gh'cùr un po' 'd vìta in dal
gambi, un po' 'd culōr in
ghigna; e 'l curìva, c'm'al psìva, vers al Ferrer, dgend: “ a sun in dal man ed noster Sgnōr e 'd vò, ecelèinsa. Ma cuma vgnìr fóra d'ed chè? Dapertùt a gh'è dla gint ch'la 'm vōl mort. ”
“ Venga usted con migo, e 'l s faga curàǵ: chè fóra a gh'è la mé caròsa; presti, presti. ” 'L al tōś per maṅ, e 'l al porta vers a 'l ùs, fènd-egh anca curàǵ, però; mo al dgìva ed dèinter: — aqui està el
busilis; Dios nos valga! —
A s vera la porta; al Ferrer al vin fóra per prìm; 'l èter de drē, schìs, tachê, inculê a la vesta salvadóra, c'ma 'n putèin a la
stanèla edla mama. Quī ch'i avìven mantgnû vóda la
piàsa, i fan adès, cun 'n alvèr ed màṅ, ed
capē, c'ma na reda, na nuvla, per tōr vìa al vicàri dala vista 'd perìcul edla ginta; lò al và dàinter per prìm in dla
carósa, e 'l se schìsa in 'n àngol. Al Ferrer al salìs dop; a vin sarê al spurtêl. La gint l'ìva vist in confuśiòun, l'ìva savû quèl ch'a era sucès; e la mandèva 'n sìg ed batmàṅ e 'd
bestèmi.»