Χορός των Επτά Πέπλων

Ο Χορός των Επτά Πέπλων είναι ο χορός της Σαλώμης. ^[1] Πρόκειται για μια βιβλική ιστορία για την εκτέλεση του Ιωάννη του Βαπτιστή, η οποία αναφέρει πως η Σαλώμη χορεύει σαγηνευτικά ενώπιον του βασιλιά.

Γκαστόν Μπουσιέρ - ο Χορός των Επτά Πέπλων (1925)

Το όνομα "Χορός των Επτά Πέπλων" προέρχεται από την αγγλική μετάφραση του γαλλικού έργου Σαλώμη (1891) του Όσκαρ Ουάιλντ . ^[2] Ο χορός ενσωματώθηκε επίσης στην όπερα Σαλώμη (1905) του Ρίχαρντ Στράους .

Βιβλική περιγραφή

Σύμφωνα με την Βίβλο, ο Ιωάννης φυλακίστηκε επειδή επέκρινε το γάμο του Βασιλιά Ηρώδη Αντίπα με την Ηρωδιάδα, την πρώην σύζυγο του αδελφού του Αντίπα Ηρώδη Β . Ο Ηρώδης προσέφερε στην ανιψιά του ότι επιθυμούσε έτσι ώστε να χορέψει για τους καλεσμένους του στα γενέθλια του. Όμως η Ηρωδιάδα έπεισε την κόρη της να ζητήσει το κεφάλι του Ιωάννη του Βαπτιστή σε μια πιατέλα. Ο Ηρώδης δέχτηκε απρόθυμα το αίτημά της.

Όσκαρ Ουάιλντ

Η ιδέα ότι ο χορός της Σαλώμης περιλαμβάνει "επτά πέπλα" προέρχεται από το θεατρικό Σαλώμη του Ουάιλντ το 1891. Ο Ουάιλντ επηρεάστηκε από παλαιότερους Γάλλους συγγραφείς που μετέτρεψαν την εικόνα της Σαλώμης σε μια ενσάρκωση της γυναικείας επιθυμίας. Η Rachel Shteir γράφει ότι,

Η Σαλώμη σέρνοντας τα πέπλα

Για τους Γάλλους, η Σαλώμη δεν ήταν καθόλου γυναίκα, αλλά κτήνος με ακατανόητη δύναμη «η συμβολική ενσάρκωση της αθάνατης επιθυμίας… το τερατώδες θηρίο, αδιάφορο, ανεύθυνο, αισθησιακό " Ο ήρωας της Huysmans Des Esseintes την χαρακτηρίζει ως «περίεργη και υπεράνθρωπη φιγούρα με τα σειόμενα στήθη της,… το κυμάτισμα της κοιλιάς της,… κινούμενα μπούτια…"^[3]

Ο Ουάιλντ μπορεί να έχει επηρεαστεί από το ποίημα "Η κόρη της Ηρωδιάδας" του Arthur O'Shaughnessy που περιγράφει τον χορό:

Άφησε και πέταξε τα χέρια της στον αέρα
Επάνω αχνά πέπλα έκρυβαν τις αρετές του στήθους της
Τα πέπλα έπεφταν γύρω της σαν συσπειρωμένες ομίχλες
Εκτοξευόμενες ανάμεσα σε ηλιακά τοπάζια και αμέθυστους.

Το ποίημα συνεχίζει να περιγράφει το «κοσμημένο σώμα» της καθώς και τα ρέοντα πέπλα όπου στροβιλίζονται και χωρίζονται πάνω της. ^[4]

Ο Ουάιλντ μετατρέπει τον χορό από μια δημόσια παράσταση για τους καλεσμένους του, όπως στη Βίβλο, σε έναν προσωπικό χορό για τον ίδιο τον βασιλιά. Δεν δίνει καμία περιγραφή του χορού πέρα από το όνομα, αλλά η ιδέα μιας σειράς πέπλων έχει συνδεθεί με διαδικασία αισθησιακής απογύμνωσης.^[4] Το έργο του Ουάιλντ έχει προταθεί ακόμη και ως η προέλευση του στριπτίζ .^[2]

Παραπομπές

1. Bourne, Joyce. Bourne, Joyce. "Salome", A Dictionary of Opera Characters, Oxford University Press, January 2008 (απαιτείται συνδρομή)
2. Toni Bentley, Sisters of Salome, University of Nebraska Press, Lincoln, 2005, pp. 30-36.
3. Rachel Shteir," "Striptease: The Untold History of the Girlie Show", Oxford University Press, 2004, σελ. 46.
4. Malik, Shireen, "She Freed and Floated on the Air": Salome and her Dance of the Seven Veils", in Jennifer Heath, The Veil: Women Writers on Its History, Lore, and Politics, University of California Press, 2008, pp.134-153.