From Wikipedia, the free encyclopedia
Ο Φραγκίσκος, γαλλ.: François Duc de Montmorency, Iππότης της Περικνημίδος, (17 Ιουλίου 1530 – 6 Μαΐου 1579) ήταν Γάλλος ευγενής, κυβερνήτης, διπλωμάτης και στρατιωτικός κατά τη διάρκεια των τελευταίων Ιταλικών Πολέμων και των πρώτων Γαλλικών Θρησκευτικών Πολέμων. Γιος του Aν του Moνμορανσύ ευνοούμενου του βασιλιά, και της Mαγδαληνής της Σαβοΐας, ο Moνμορανσύ ξεκίνησε την πολιτική του σταδιοδρομία κατά τη στέψη του Ερρίκου Β΄ το 1547. Με την επανέναρξη των Ιταλικών Πολέμων το 1551 πολέμησε στην κατάληψη τού Κιέρι, στην περίφημη άμυνα τού Μετς και στην υπεράσπιση τού Τερουάν. Στην τελευταία συμπλοκή, συνελήφθη από τις αυτοκρατορικές δυνάμεις και δόθηκε για λύτρα. Πέρασε τα επόμενα τρία χρόνια σε αιχμαλωσία πριν επιστρέψει στη Γαλλία το 1556. Επιστρέφοντας αμέσως στη σύγκρουση συμμετείχε στην καταστροφική εκστρατεία του Σαιν-Κεντίν, κατά την οποία ο γαλλικός στρατός καταστράφηκε και ο πατέρας του αιχμαλωτίστηκε. Αφού υπηρέτησε ως υπολοχαγός στην Πικαρδία, βρήκε τον εαυτό του να κερδίζει πλεονέκτημα με το τέλος του Ερρίκου Β΄, καθώς το νέο καθεστώς του δούκα του Γκιζ αποζημίωσε την οικογένεια Moνμορανσύ για την κατάληψη του τίτλου μεγάλου μαγίστρου, με την παροχή μίας στραταρχικής ράβδου στον Μονμορανσύ.
Φραγκίσκος του Μονμορανσύ | |
---|---|
Γενικές πληροφορίες | |
Όνομα στη μητρική γλώσσα | François de Montmorency (Γαλλικά) |
Γέννηση | 17 Ιουνίου 1530 Σαντιγί |
Θάνατος | 6 Μαΐου 1579 Εκουάν |
Χώρα πολιτογράφησης | Γαλλία |
Εκπαίδευση και γλώσσες | |
Ομιλούμενες γλώσσες | Γαλλικά |
Πληροφορίες ασχολίας | |
Ιδιότητα | στρατιωτικός |
Οικογένεια | |
Σύζυγος | Ντιάν της Γαλλίας |
Γονείς | Αν του Μονμορανσύ και Μαγδαληνή της Σαβοΐας |
Αδέλφια | Ερρίκος Α΄ του Μονμορανσύ |
Οικογένεια | Οίκος του Μονμορανσύ |
Στρατιωτική σταδιοδρομία | |
Βαθμός/στρατός | Στρατάρχης της Γαλλίας/στρατός ξηράς |
Πόλεμοι/μάχες | Γαλλικοί θρησκευτικοί πόλεμοι |
Αξιώματα και βραβεύσεις | |
Αξίωμα | Στρατάρχης της Γαλλίας |
Βραβεύσεις | Στρατάρχης της Γαλλίας |
Θυρεός | |
Σχετικά πολυμέσα | |
Πίσω το 1556 κατά την επιστροφή του από την αιχμαλωσία, του είχε δοθεί η διπλή τιμή του κυβερνήτη του Ιλ-ντε-Φρανς και αυτού του Παρισιού. Θα κατείχε αυτά τα αξιώματα με σύντομες διακοπές μέχρι το τέλος του, κτίζοντας μία σημαντική βάση εξουσίας στην πρωτεύουσα. Ο πατέρας του απογοητεύτηκε, όταν έμαθε κατά την απελευθέρωσή του ότι είχε κανονίσει κρυφά έναν γάμο και ο Moνμορανσύ αναγκάστηκε να ακυρώσει τη συμφωνία, για να μπορέσει να νυμφευτεί την κόρη του βασιλιά Ντιάν της Γαλλίας. Ως κυβερνήτης του Ιλ-ντε-Φρανς άσκησε μια μέτρια καθολική επιρροή, που εξόργισε ριζοσπαστικά στοιχεία της πόλης, που τον κατηγόρησαν για κρυπτο-προτεσταντισμό. Αυτό τον ωφέλησε, καθώς το στέμμα κινούνταν όλο και περισσότερο προς την κατεύθυνση της ανοχής, με αποκορύφωμα το Διάταγμα του Ιανουαρίου που αναγνώριζε το δικαίωμα της προτεσταντικής λατρείας το 1562. Κατά τη διάρκεια των πρώτων εμφυλίων πολέμων παρέμεινε πιστός στο στέμμα, αλλά αντιπροσώπευε μια συμφιλιωτική θέση στο βασιλικό συμβούλιο, συμμετέχοντας συχνά σε ειρηνευτικές συνομιλίες. Κατά τη διάρκεια του δεύτερου θρησκευτικού πολέμου πολέμησε στο Σεν Ντενί, όπου σκοτώθηκε ο πατέρας του, αφήνοντάς τον δούκα.
Σε όλη αυτή την περίοδο διαπληκτίστηκε με τον δούκα του Γκιζ, συμμαχώντας με τον εξάδελφό του ναύαρχο Κολινύ, τον οποίο ο Γκιζ κατηγόρησε ότι δολοφόνησε τον δούκα του Γκιζ το 1563 . Αυτό κορυφώθηκε σε μια αναμέτρηση για τη διακυβέρνηση, όταν ο Κάρολος, καρδινάλιος της Λωρραίνης, αδελφός του αείμνηστου δούκα επιχείρησε μια επίδειξη δύναμης: να εισέλθει στην πόλη, μόνο για να απωθηθεί σε μια αψιμαχία με τις δυνάμεις του Moνμορανσύ. Αν και οι δύο πλευρές αναγκάστηκαν να συμφιλιωθούν στο Mουλέν στο Αλλιέ το 1566, η έριδα θα συνεχιστεί. Ο Moνμορανσύ ήταν η μόνη φωνή στην Αυλή για την υποστήριξη του σχεδίου του Κολινύ να φέρει τη Γαλλία σε πόλεμο με την Ισπανία. Όταν ο Κολινύ δολοφονήθηκε στο Παρίσι από τον δούκα του Γκιζ τις ώρες λειτουργίας της Σφαγής του Αγίου Βαρθολομαίου, ο Moνμορανσύ απουσίαζε από την πόλη, αφού είχε αποσυρθεί στα κτήματά του λόγω ασθένειας. Σκέφτηκε να εκδικηθεί τον εαυτό του στον Γκιζ, μέχρι που ο βασιλιάς τον ενημέρωσε ότι η δολοφονία είχε την ευλογία του. Το 1574 ο Moνμορανσύ βρέθηκε κοντά στον αδελφό του βασιλιά Αλανσόν στην Αυλή και κατηγορήθηκε για συμμετοχή σε μια απόπειρα κατά της ζωής του δούκα του Γκιζ, φεύγοντας από την Αυλή, πείστηκε από τον Κάρολο Θ΄ να επιστρέψει τον Απρίλιο, μόνο για να εμπλακεί σε μια συνωμοσία. του Αλανσόν, και φυλακίστηκε στη Βαστίλη. Τα αδέλφια του δραπέτευσαν από την Αυλή και ξεκίνησαν την εξέγερση, ωστόσο δεν θα απελευθερωθεί έως ότου ο ίδιος ο Αλανσόν δραπέτευσε από την Αυλή τον Σεπτέμβριο του 1575 και ζητήθηκε η απελευθέρωσή του. Αποδυναμωμένος από τη φυλάκισή του πέρασε τα τελευταία χρόνια της ζωής του λιγότερο αναμεμειγμένος σε αυλικές υποθέσεις, και απεβίωσε το 1579.
Γεννήθηκε το 1530 ως ο πρώτος γιος του Aν του ΜΟνμορανσύ και της Mαγδαληνής της Σαβοΐας. [1] Ο γάμος των γονιών του ήταν καρποφόρος και θα είχαν άλλους τέσσερις γιους: Ερρίκος Α΄ (1534-1614), Κάρολος του Νταμβίλ (1537-1612), Γαβριήλ (1541-1562, απεβ. 21 ετών) και Γουλιέλμος του Τορέ (1547-1593). Η σταδιοδρομία όλων αυτών των αδελφών θα διαμορφωθεί από τους Γαλλικούς θρησκευτικούς πολέμους. [2] [3] [4] Ο Αν ήταν ένθερμος καθολικός και ευνοούμενος στους βασιλείς Φραγκίσκο Α' που τον έκανε κοντόσταυλο, και Ερρίκο Β'. Απογοητεύτηκε από τον πιο μετριοπαθή καθολικισμό των γιων του και τον προτεσταντισμό του αγαπημένου του ανιψιού Γκασπάρ Β΄ ντε Κολινύ. [5]
Έπειτα από το τέλος του Οράτιου Φαρνέζε δούκα του Κάστρο, η νόθη κόρη του βασιλιά, η Ντιάν της Γαλλίας ήταν πάλι διαθέσιμη σε γάμο. Ο κοντόσταυλος Μονμορανσύ ζητούσε δυνητικό πλεονέκτημα στην οικογένεια, και πείστηκε από τον βασιλιά να την παντρέψει με τον γιο του Φραγκίσκο του ΜΟνμορανσύ.
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.