Ο Τάσος (Αναστάσιος) Αθανασιάδης του Μιχαήλ (Σαλιχλή Μικράς Ασίας, Νοέμβριος 1913 − Αθήνα, 21 Σεπτεμβρίου 2006) ήταν Μικρασιάτης συγγραφέας (κυρίως μυθιστοριογράφος και δοκιμιογράφος) και ακαδημαϊκός.[4]
| Τάσος Αθανασιάδης | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 1 Νοεμβρίου 1913[1] Σαλιχλή |
| Θάνατος | 21 Σεπτεμβρίου 2006 Αθήνα |
| Χώρα πολιτογράφησης | Ελλάδα |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | νέα ελληνική γλώσσα[1] Αγγλικά[2] |
| Σπουδές | Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | συγγραφέας κριτικός λογοτεχνίας[3] |
| Εργοδότης | Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | μέλος της Ακαδημίας Αθηνών |
| Βραβεύσεις | Βραβεία Ακαδημίας Αθηνών |
Σπούδασε νομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και δικηγόρησε κατά την περίοδο 1940-1945. Το 1945 διορίστηκε διευθυντής της Γραμματείας του Εθνικού Θεάτρου, και στη συνέχεια γενικός διευθυντής, θέση την οποία διατήρησε μέχρι το 1972. Το 1994 αναγορεύτηκε επίτιμος διδάκτορας της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών. Τιμήθηκε από την ελληνική πολιτεία με τρία Κρατικά Βραβεία και το παράσημο του Τάγματος του Φοίνικα και, επίσης, με το αργυρό μετάλλιο της Γαλλικής Ακαδημίας και το διεθνές Βραβείο Χέρντερ. Έγινε γνωστός από τα έργα του Οι φρουροί της Αχαΐας (δίτομο μυθιστόρημα, βραβείο Ακαδημίας Αθηνών Ιδρύματος Ουράνη), Οι Πανθέοι (μυθιστορηματική τριλογία σε 4 τόμους, βραβείο Ακαδημίας Αθηνών -1961), Η αίθουσα του θρόνου (κρατικό βραβείο μυθιστορήματος 1969), και Τα παιδιά της Νιόβης, τα οποία μεταφέρθηκαν στην ελληνική τηλεόραση. Εκλέχθηκε ακαδημαϊκός το 1986 και χρημάτισε πρόεδρος του Ιδρύματος Ουράνη, του Ιδρύματος Παλαμά και των Λογοτεχνικών Βραβείων «Ιπεκτσί»[5].
Ομιλούσε επίσης γαλλικά και ήταν μόνιμος κάτοικος Αθηνών.
Τα βιβλία του που μεταφέρθηκαν στην τηλεόραση κι έγιναν σειρές είναι Οι Πανθέοι (ΕΡΤ, 1977-1979), Οι Τελευταίοι Εγγονοί (Mega Channel, 1991), Οι Φρουροί της Αχαΐας (Mega Channel, 1992-1993), Η αίθουσα του θρόνου (Mega Channel, 1998-1999), Τα παιδιά της Νιόβης (ΕΡΤ 2004-2005).
Ο Αθανασιάδης είναι ο βασικός εισηγητής του «μυθιστορήματος-ποταμού» (roman-fleuve) στην ελληνική γλώσσα. Διάβαζε ξένους μυθιστοριογράφους που τον επηρέασαν: Σταντάλ, Ουγκώ, Φλωμπέρ, Γκάλσγουορθυ [6], αλλά και Φιόντορ Ντοστογιέφσκι και Καρλ Γκούσταβ Γιουνγκ.[7] Έντονο είναι το επικό στοιχείο και η αφήγηση είναι πολυπρόσωπη, ενώ διαπλέκεται ο μύθος ενός ήρωα με το μύθο ενός άλλου.[8] Τα μυθιστορήματά του δίνουν «έναν πλατύ και συνθετικό πίνακα της ελληνικής αστικής κοινωνίας» στα τρία τέταρτα περίπου του εικοστού αιώνα.[9] Οι χαρακτήρες του -έντονες προσωπικότητες, αν και φαινομενικά αντιφατικοί- έχουν εσωτερική ενότητα και περισσότερο κινούνται στην ιστορία σαν να εκπληρώνουν ένα εσωτερικό πεπρωμένο, παρά επηρεάζονται από τις εξωτερικές συνθήκες[10].
- Ντοστογιέφσκι, από το κάτεργο στο πάθος (Α΄Κρατικό βραβείο μυθιστορηματικής βιογραφίας 1956)
- Αλβέρτος Σβάιτσερ (Κρατικό βραβείο βιογραφίας 1963)
- Ταξίδι στη μοναξιά (χρονικό, 1944)
- Τρία παιδιά του αιώνα τους (βιογραφικά χρονικά)
- Τα παιδιά της Νιόβης (μυθιστόρημα)
- Οι τελευταίοι εγγονοί (μυθιστόρημα, 2 τόμοι, 1984)
- Οι Πανθέοι (μυθιστόρημα)
- Οι φρουροί της Αχαΐας (μυθιστόρημα, 2 τόμοι, 1975)
- Η αίθουσα του θρόνου (μυθιστόρημα, 1969)
- Αναγνωρίσεις (δοκίμια)
- Ο Γιος του Ήλιου (βιογραφία, 1978)
- Αγία Νεότητα (διηγήματα)
Wikiwand in your browser!
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
