Τάγμα των Φραγκισκανών
From Wikipedia, the free encyclopedia
Το μοναστικό Τάγμα των Φραγκισκανών Μοναχών (Τ.Φ.Μ.) είναι ένα από τα τέσσερα επαιτικά τάγματα, [1]που δημιουργήθηκαν στα πλαίσια της Καθολικής εκκλησίας τον 13ο αιώνα. Το Τάγμα ιδρύθηκε από τον Άγιο Φραγκίσκο της Ασίζης (1183-1226) στην πόλη της Ασίζης στη βόρεια Ιταλία το 1209 και πήρε την έγκριση του Πάπα Ιννοκέντιου Γ΄ το 1210. Περιλαμβάνει το Τάγμα των Μινοριτών Αδελφών (Ordo Fratrum Minorum, O.F.M.), το Τάγμα της Αγ. Κλάρας και το Τρίτο Τάγμα (ή Τάγμα των Μετανοούντων) τού Αγ. Φραγκίσκου.
Ο Άγιος Φραγκίσκος, ζώντας σε απόλυτη πενία και ένδεια και αποκτώντας τη φήμη ενάρετου ανθρώπου, γρήγορα συγκέντρωσε δίπλα του και άλλους ανθρώπους που ήθελαν να ζήσουν τη μοναστική ζωή όπως εκείνος την πρότεινε: έχοντας ως βάση τα μοναστικά ιδεώδη της πενίας, της αγνότητας και της υπακοής (στον ηγούμενο και στον Πάπα).[2] Μετά τον θάνατό του και την αγιοποίησή του, το Τάγμα συνέχισε να αναπτύσσεται και να εξαπλώνεται σε ολόκληρο τον κόσμο.
Σύντομα δημιουργήθηκε και το γυναικείο Τάγμα των Φραγκισκανών από την -μετέπειτα αγία- Κλάρα, που εμπνευσμένη από τη ζωή και το έργο του Αγίου Φραγκίσκου της Ασίζης θέλησε να δημιουργήσει και για τις γυναίκες την αντίστοιχη μοναστική ζωή. Το Τάγμα που υπάρχει μέχρι τις μέρες μας έχει το όνομα Φτωχές Κλάρες ή "Κλαρίτισσες" - από το όνομά της ιδρύτριάς του- και πήρε την έγκριση του Πάπα το 1212.[3] Το 1221 θεωρείται η ημερομηνία της ίδρυσης του Τάγματος των Aδελφών της Υπακοής, το οποίο δημιούργησε ο Άγιος Φραγκίσκος ειδικά για λαϊκούς ανθρώπους, που παρόλο που θα ήθελαν να ακολουθήσουν τα βήματά του, οικογενειακές και άλλες υποχρεώσεις τους εμπόδιζαν. Ο κανόνας αυτού του Τάγματος επικυρώθηκε από τον πάπα Νικόλαο τον Δ΄ στις 18 Αυγούστου 1289.[4]
Πολλοί Φραγκισκανοί μοναχοί σπούδασαν Θεολογία και Φιλοσοφία στα νεοσύστατα Πανεπιστήμια της Δυτικής Ευρώπης και αρκετοί από αυτούς διακρίθηκαν, όπως ο Γουλιέλμος του Όκαμ, ο Ιωάννης Δουνς Σκώτος και ο ίδιος ο ηγούμενος τους Μποναβεντούρα.