Στάθμη θαλάσσης

Ως στάθμη θαλάσσης χαρακτηρίζεται το εκάστοτε ύψος του επιπέδου της επιφάνειας της θαλάσσης από το βυθό.

Το ύψος αυτό δεν παραμένει σταθερό, αλλά υφίσταται μεταβολές. Οι μεταβολές αυτές οφείλονται κυρίως σε φαινόμενα παλίρροιας που οφείλονται στην παλιρροϊκή αλληλεπίδραση της Γης κυρίως με τη Σελήνη, αλλά και με τον Ήλιο, σε αλλαγές βαρομετρικής πίεσης και θερμοκρασίας, στην επίδραση των ανέμων, στην εξάτμιση καθώς και σε εκβολή γλυκέων υδάτων (εκβολή ποταμού).

Έτσι η στάθμη της θαλάσσης σε ορισμένο χρόνο μπορεί να χαρακτηρισθεί ως ανώτατη, κατώτατη ή μέση στάθμη θαλάσσης.

Όλες οι βυθομετρικές ενδείξεις στους ναυτικούς χάρτες αναφέρονται στη "μέση στάθμη της θάλασσας", αλλά και όλες οι υψομετρικές ενδείξεις όλων των χαρτών λαμβάνουν ως βάση αναφοράς αυτή τη στάθμη.

Μέση στάθμη θαλάσσης

Η Μέση Στάθμη της Θάλασσας (ΜΣΘ) είναι ιδεατή επιφάνεια που προκύπτει από τις στάθμες της θάλασσας, απομονώνοντας τις επιδράσεις της παλίρροιας, των κυματισμών και των θαλασσίων ρευμάτων. Η ΜΣΘ είναι μία ισοδυναμική επιφάνεια ως προς το δυναμικό της βαρύτητας. Θεωρητικά αυτό σημαίνει πως σε κάθε σημείο της ΜΣΘ το διάνυσμα της βαρύτητας (g) είναι κάθετο στην επιφάνεια. Πρακτικά σημαίνει πως δεν μπορεί να πραγματοποιηθεί ροή λόγω διαφοράς δυναμικού.

Η ΜΣΘ χρησιμοποιείται ως επίπεδο αναφοράς (υψομετρική αφετηρία) στους χάρτες καθώς διαχωρίζει, ουσιαστικά, την επιφάνεια της στεριάς από αυτήν της θάλασσας.

Δείτε επίσης

• Στάθμη χάρτου
• Φυσική Ωκεανογραφία

Βιβλιογραφία

• Θεοδώρου, Α. (2004). Ωκεανογραφία: Εισαγωγή στο Θαλάσσιο Περιβάλλον. Εκδόσεις Σταμούλη Α.Ε. ISBN 978-960-351-540-1.
• Σακελαρίδου, Φ. Λ. (2007). Ωκεανογραφία. Αθήνα: Εκδόσεις Αθ. Σταμούλης. ISBN 978-960-351-695-8.