![cover image](https://wikiwandv2-19431.kxcdn.com/_next/image?url=https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/e/ec/Jerusalem_Mutasarrifate%252C_Ottoman_Empire_%25281900%2529.png/640px-Jerusalem_Mutasarrifate%252C_Ottoman_Empire_%25281900%2529.png&w=640&q=50)
Σαντζάκι της Ιερουσαλήμ
From Wikipedia, the free encyclopedia
Το σαντζάκι της Ιερουσαλήμ[2] (τουρκικά: Kudüs Sancağı) γνωστό και ως μουτεσαριφλίκι της Ιερουσαλήμ (αραβικά: متصرفية القدس الشريف, αγγλικά: Mutasarrifate of Jerusalem) συστάθηκε το 1872 με ειδικό καθεστώς διοίκησης και αποσπάστηκε από το βιλαέτι της Δαμασκού το 1874, μαζί με την Ιερουσαλήμ, τη Γάζα, τη Γιάφα, τη Χεβρώνα, τη Βηθλεέμ και την Μπερ Σεβά,[3] που αποτελούσαν ξεχωριστά σαντζάκια. Το σαντζάκι της Ιερουσαλήμ κατά την οθωμανική περίοδο, μαζί με τα σαντζάκια της Ναμπλούς και της Άκρας αποτελούσαν την περιοχή που ονομαζόταν τότε Νότια Συρία ή Παλαιστίνη.[4][5][6]
Σαντζάκι της Ιερουσαλήμ | |
---|---|
1872–1917 | |
![]() | |
Χώρα | Οθωμανική Αυτοκρατορία |
Διοικητική υπαγωγή | Οθωμανική Αυτοκρατορία |
Πρωτεύουσα | Ιερουσαλήμ |
Γλώσσες | οθωμανικά Τουρκικά |
Διοίκηση | |
• Επικεφαλής | Ibrahim Hakki Pasha (1890–1897) |
Έκταση | 12.486 km² |
Πληθυσμός | 298.653 (1897)[1] |
Γεωγραφικές συντεταγμένες | 31°47′0″N 35°13′0″E |
δεδομένα (π • σ • ε ) |
Το 1841 αποσπάστηκε από τη Δαμασκό και τέθηκε υπό την άμεση διοίκηση του παλατιού.[5] Το 1872 συστάθηκε ως ανεξάρτητο σαντζάκι από τον μεγάλο βεζίρη Μαχμούτ Νεντίμ πασά. Οι μελετητές προτάσουν διάφορους λόγους για τον διαχωρισμό, συμπεριλαμβανομένου του αυξημένου ευρωπαϊκού ενδιαφέροντος στην περιοχή, και της ενίσχυσης των νότιων συνόρων της αυτοκρατορίας κατά του χεδιβάτου της Αιγύπτου.[7] Αρχικά, τα σαντζάκια της Άκρας και της Ναμπλούς συνενώθηκαν με το σαντζάκι της Ιερουσαλήμ. Ωστόσο, σε λιγότερο από δύο μήνες,[8] τα σαντζάκια της Ναμπλούς και της Άκρας διαχωρίστηκαν και τέθηκαν υπό τη διοίκηση του βιλαετίου της Βηρυτού, αφήνοντας μόνο το σαντζάκι της Ιερουσαλήμ.[9] Το 1906, ο καζάς της Ναζαρέτ τέθηκε υπό τη διοίκηση του σαντζακίου της Ιερουσαλήμ, ως αποσπασμένο έδαφος,[10] κυρίως για να επιτρέψει την έκδοση ενιαίας τουριστικής άδειας σε χριστιανούς ταξιδιώτες.[11] Η περιοχή κατακτήθηκε από τις Συμμαχικές Δυνάμεις το 1917 κατά τη διάρκεια του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου[12] και τη Νότια Διοίκηση Κατεχόμενων Εχθρικών Εδαφών (OETA South) που δημιουργήθηκε για να αντικαταστήσει την οθωμανική κυβέρνηση. Η Νότια Διοίκηση αποτελούνταν από τα οθωμανικά σαντζάκια της Ιερουσαλήμ, της Ναμπλούς και της Άκρας. Η στρατιωτική διοίκηση αντικαταστάθηκε από μια βρετανική πολιτική διοίκηση το 1920 και η περιοχή της Νότιας Διοίκησης ενσωματώθηκε στη βρετανική εντολή της Παλαιστίνης το 1923.
Η πολιτική κατάσταση του σαντζακίου της Ιερουσαλήμ ήταν μοναδική σε κάθε άλλη οθωμανική επαρχία, δεδομένου ότι βρισκόταν υπό την άμεση εξουσία της οθωμανικής πρωτεύουσας Κωνσταντινούπολης.[13] Οι κάτοικοι αυτοπροσδιορίζονταν κυρίως με θρησκευτικούς όρους.[14] Τα χωριά της επαρχίας ήταν συνήθως κατοικημένα από αγρότες, ενώ οι πόλεις της κατοικούνταν από εμπόρους, τεχνίτες, γαιοκτήμονες και δανειστές χρήματος. Η ελίτ αποτελούταν από τη θρησκευτική ηγεσία, τους πλούσιους ιδιοκτήτες και τους ανώτερους δημόσιους υπαλλήλους.[14]