Ο Ούτου στη Μεσοποταμιακή μυθολογία είναι ο θεός-Ήλιος των Σουμερίων που σε υστερότερη φάση οι Ακκάδες αποκαλούσαν Σαμάς.[1][2][3]
Η λέξη "ούτου" αποτελεί μεταγραφή του σουμεριακού εικονογράμματος που σημαίνει ήλιος, δηλαδή του 𒌓. Το 𒀭𒌓 μεταγράφεται ως dUTU, δηλαδή DINGIR.UTU και σημαίνει θεός Ήλιος. Το πρώτο σύμβολο, 𒀭, μεταγράφεται ως DINGIR και είναι το σουμεριακό λογόγραμμα που σημαίνει θεός (το χρησιμοποιούσαν για να αποδώσουν το όνομα του θεού του ουρανού, που ονομαζόταν Άνου).[4][5]
Το 𒀭𒌓 εμφανίζεται στα πρωιμότερα γραπτά αρχεία (πήλινες πινακίδες) των Σουμερίων.[3]
Το "ούτου" (ù-tu-(d) μεταφράζεται και ως "δίνω ζωή/δημιουργώ".[6]
Πολλοί βασιλείς χρησιμοποιούσαν το όνομα του Ούτου στην αρχή του ονόματός τους, όπως π.χ. ο Ούτου Χέγκαλ της Ούρουκ, θέλοντας να παρουσιάσουν τον εαυτό τους ως ίσο με τον θεό-Ήλιο. Σε αυτή την περίπτωση η λέξη "ούτου" είχε την έννοια υψηλότατος/μεγαλειότατος.[7]
Ο Ούτου ήταν και ο θεός της δικαιοσύνης.[2] Στο καθημερινό του ταξίδι στον ουρανό ο ήλιος τα βλέπει όλα, και ίσως για αυτό οι Μεσοποτάμιοι θεωρούσαν τον Ούτου/Σαμάς θεό της δικαιοσύνης, του δίκαιου και της αλήθειας.[1]
Στην μεσοποταμιακή πόλη Λάρσα βρισκόταν το κυριότερο ιερό του Ούτου. Ο ναός του λεγόταν "É-babbar" που σημαίνει "ο ακτινοβόλος οίκος". Στην Σιππάρ (σημερινό Τελ Άμπου Χάμπα) βρισκόταν το βασικότερο ιερό του ακκαδικού Σαμάς.[3]
Στα Σουμεριακά το é είναι η μεταγραφή (προφορά) του συμβόλου της σφηνοειδούς γραφής που αντιστοιχεί στις λέξεις oίκος ή ναός, και το babbar είναι η μεταγραφή των σφηνοειδών συμβόλων που αντιστοιχούν στις λέξεις λευκός ή φωτεινός.[6]
Ο Ούτου αποτελούσε με την Άντου στην Ούρουκ θεϊκό ζεύγος. Η Άντου ήταν η μητέρα της Ιστάρ. Η Άντου είναι γνωστή και ως Άγια ή Ανουνίτουμ (λεγόταν επίσης και Σερίντα[1])[2]
Στη σουμεριακή παράδοση ο Ούτου ήταν γιος του θεού της σελήνης, Νάννα, και της Νινγκάλ (η Νιγκάλ λατρευόταν μαζί με τον Νάννα στην Ουρ και ήταν θεά της ερμηνείας των ονείρων[3]). Ο Ούτου ήταν δίδυμος αδελφός της Ινάννα. Στην ακκαδική παράδοση πίστευαν πως ήταν γιος του θεού του ουρανού, Άνου, ή του θεού των καταιγίδων, Ενλίλ.[1]
Στο σουμεριακό ποίημα "Το όνειρο του Ντουμούζι", ο Ούτου βοηθάει τον Ντουμούζι να ξεφύγει από τους δαίμονες που είχαν έλθει στη γη για να τον μεταφέρουν στον Κάτω Κόσμο (Ιρκάλλα).[1]
Βιβλιογραφία και Δικτυογραφία
- Black, Jeremy and Green, Anthony (1992). Gods, Demons and Symbols of Ancient Mesopotamia An Illustrated Dictionary, The British Museum Press. ISBN 0-7141-1705-6
- Dalley, Stephanie (1989). Myths from Mesopotamia Creation, the Flood, Gilgamesh, and Others. Oxford University Press. ISBN 9780199538362
- Encyclopædia Britannica. Utu-khegal, king of Uruk.
- Halloran, John A. (2006). Sumerian Lexicon : A Dictionary Guide to the Ancient Sumerian Language. ISBN 0978642910
- Leick, Gwendolyn (1991). A Dictionary of Ancient Near Eastern Mythology. Routledge. ISBN 9780415198110
- Open Access Leiden University, A descriptive grammar of Sumerian.
Δείτε επίσης
- Βρετανικό Μουσείο, Λίθινη πινακίδα με τον θεό-Ήλιο Σαμάς.
- Wictionary, 𒀭𒌓 [DINGIR.UTU] το όνομα του θεού-Ήλιου στη σφηνοειδή γραφή
Παραπομπές
Wikiwand in your browser!
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
