Ροή της συνείδησης
Αφηγηματική τεχνική / From Wikipedia, the free encyclopedia
Ροή της συνείδησης (αγγλικά: Stream of consciousness) ή συνειδησιακή ροή στις λογοτεχνικές μελέτες είναι αφηγηματική τεχνική, κυρίως της μοντερνιστικής κατεύθυνσης της λογοτεχνίας του 20ού αιώνα, που επιχειρεί να απεικονίσει τις πολυάριθμες σκέψεις και συναισθήματα που περνούν από το μυαλό ενός αφηγητή. Αναπαράγει άμεσα την ψυχική ζωή ενός χαρακτήρα μέσω λεκτικής καταγραφής ετερογενών εκδηλώσεων του ψυχισμού (εμπειρίες, συνειρμοί, αναμνήσεις), που τις περισσότερες φορές μεταδίδονται χωρίς καμία λογική, σύμφωνα με την αρχή ηχητικών, οπτικών και άλλων συνειρμών. Η χρήση της ροής της συνείδησης συνοδεύεται συχνά από κάθε είδους παραβιάσεις της σύνταξης και ακόμη και πλήρη απουσία σημείων στίξης, όπως για παράδειγμα στην αφήγηση της Μόλι Μπλουμ, της ηρωίδας του μυθιστορήματος του Τζέιμς Τζόις Οδυσσέας (1922). Τα κλασικά έργα της «ροής της συνείδησης» είναι τα μυθιστορήματα του Τζέιμς Τζόις, της Βιρτζίνια Γουλφ και του Γουίλιαμ Φώκνερ στα οποία κυριαρχεί η παραβίαση της παραδοσιακής αφηγηματικής δομής και η μετατόπιση των χρονικών πλαισίων.[1]
Ο όρος χρησιμοποιείται συχνά συνώνυμα με τον εσωτερικό μονόλογο αν και υπάρχουν ορισμένες διαφορές.[2]