![cover image](https://wikiwandv2-19431.kxcdn.com/_next/image?url=https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/5/50/An_early_20th_century_Hindu_deity_Rama_painting.jpg/640px-An_early_20th_century_Hindu_deity_Rama_painting.jpg&w=640&q=50)
Ράμα (θεός)
Κύριος χαρακτήρας της Ραμαγιάνα / From Wikipedia, the free encyclopedia
Ο Ράμα (σανσκριτικά: राम) είναι σημαντική θεότητα στον Ινδουισμό. Είναι το 7ο και ένα από τα πιο δημοφιλή άβαταρ του Βισνού. Στις Ραμακεντρικές παραδόσεις του Ινδουισμού, θεωρείται το Υπέρτατο Όν.[7]
Ράμα | |
---|---|
![]() | |
Γενικές πληροφορίες | |
Όνομα στη μητρική γλώσσα | राम (Σανσκριτικά) και रामचन्द्र (Σανσκριτικά) |
Προφορά | |
Αιτία θανάτου | πνιγμός[1] |
Συνθήκες θανάτου | φυσικά αίτια[2] |
Θρησκεία | Ινδουισμός[3] |
Πληροφορίες ασχολίας | |
Οικογένεια | |
Σύζυγος | Σίτα |
Τέκνα | Kusha Lava |
Γονείς | Ντασαράτα[4] και Καουσάλια[4] |
Αδέλφια | Λακσμάνα[5] Μπαράτα (Ραμαγιάνα)[5] Σατρουγκνά[5] Shanta[6] |
Οικογένεια | Ikshvaku dynasty |
![]() | |
δεδομένα |
Ο Ράμα ήταν γιος της Καουσάλια και του Ντασαράτα. Γεννήθηκε στην Αγιόντια, την πρωτεύουσα του Βασιλείου της Κοσάλα. Τα αδέρφια του περιελάμβαναν τους Λακσμάνα, Μπαράτα και Σατρουγκνά. Παντρεύτηκε τη Σίτα. Αν και γεννήθηκε σε βασιλική οικογένεια, η ζωή του Ράμα περιγράφεται στα ινδουιστικά κείμενα ως μια ζωή που προκαλείται από απροσδόκητες αλλαγές, όπως η εξορία σε φτωχές και δύσκολες συνθήκες, ηθικά ερωτήματα και ηθικά διλήμματα.[8] Από όλες τις ταλαιπωρίες του, η πιο αξιοσημείωτη είναι η απαγωγή της Σίτα από τον δαίμονα βασιλιά Ραβάνα, ακολουθούμενη από τις αποφασιστικές και επικές προσπάθειες του Ράμα και του Λακσμάνα να κερδίσουν την ελευθερία της και να καταστρέψουν την κακιά Ραβάνα ενάντια σε δύσκολες πιθανότητες. Ολόκληρη η ιστορία της ζωής του Ράμα, της Σίτα και των συντρόφων τους συζητά αλληγορικά τα καθήκοντα, τα δικαιώματα και τις κοινωνικές ευθύνες ενός ατόμου. Απεικονίζει το ντάρμα και τη νταρμική ζωή μέσα από χαρακτήρες μοντέλων.[8][9]
Ο Ράμα είναι ιδιαίτερα σημαντικός για τον Βαϊσναβισμό. Είναι η κεντρική φιγούρα του αρχαίου ινδουιστικού έπους Ραμαγιάνα, ενός κειμένου ιστορικά δημοφιλούς στους πολιτισμούς της Νότιας Ασίας και της Νοτιοανατολικής Ασίας.[10][11][12] Οι αρχαίοι θρύλοι του έχουν προσελκύσει τα μπάσια (σχόλια) και την εκτενή δευτερογενή λογοτεχνία και έχουν εμπνεύσει τις παραστατικές τέχνες. Δύο τέτοια κείμενα, για παράδειγμα, είναι το Αντιάτμα Ραμαγιάνα – μια πνευματική και θεολογική πραγματεία που θεωρείται θεμελιώδης από τα μοναστήρια Ραμαναντί Σαμπραντάγια[13] και το Ραμτσαριτμάνας – μια δημοφιλής πραγματεία που εμπνέει χιλιάδες παραστάσεις του φεστιβάλ Ραμλίλα το φθινόπωρο κάθε χρόνο στην Ινδία.[14][15][16]
Οι θρύλοι του Ράμα βρίσκονται επίσης στα κείμενα του Τζαϊνισμού και του Βουδισμού, αν και μερικές φορές αποκαλείται Πάουμα ή Πάντμα σε αυτά τα κείμενα,[17] και οι λεπτομέρειες τους διαφέρουν σημαντικά από τις ινδουιστικές εκδόσεις.[18] Το Τζαϊνιστικά Κείμενα ανέφερουν επίσης τον Ράμα ως τον 8ο Μπαλαμπχαντρά μεταξύ των 63 σαλακαπουρούσα.[19][20][21] Στον Σιχισμό, ο Ράμα αναφέρεται ως ένα από τα 24 θεϊκά είδωλα του Βισνού στο Χαουμπίς Αβτάρ στο Ντάσαμ Γκραντ.[22]