Πρώτη Μεταβατική Περίοδος (αρχαία Αίγυπτος)
From Wikipedia, the free encyclopedia
Η Πρώτη μεταβατική περίοδος, μετά το τέλος του Αρχαίου βασιλείου, συχνά αναφερόμενη και ως “σκοτεινή περίοδος” της ιστορίας της αρχαίας Αιγύπτου, καλύπτει κάτι περισσότερο από 100 χρόνια, περίπου από το 2181 ως το 2055 π.Χ. [1] Περιλαμβάνει την έβδομη, την όγδοη, την ένατη, τη δέκατη και μέρος της ενδέκατης δυναστείας. Λίγες αρχαιολογικές ενδείξεις από κτήρια σώζονται από την περίοδο, και λιγότερα από τα πρώτα χρόνια της. Η πρώτη μεταβατική ήταν μία περίοδος διαμόρφωσης δυναμικών μεταξύ δύο αντιμαχόμενων πόλων. Η μία από αυτές είχε τη βάση της στην Ηρακλεόπολη, μια πόλη πολύ κοντά στα νότια της περιοχής του Φαγιούμ, στην Κάτω Αίγυπτο, ενώ η άλλη στις Θήβες στην Άνω Αίγυπτο[2]. Πιστεύεται ότι κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου οι ναοί λεηλατήθηκαν και παραβιάστηκαν, τα έργα τέχνης σε αυτούς βανδαλίστηκαν, και τα αγάλματα των βασιλιάδων καταστράφηκαν, τα παραπάνω όντας αποτέλεσμα της εικαζόμενης κατάστασης πολιτικής αναταραχής[3]. Τα δύο αυτά βασίλεια (οι αντιμαχόμενοι πόλοι), θα συγκρουόταν, με αποτέλεσμα την τελική επικράτηση των βασιλιάδων των Θηβών, οι οποίοι κατέκτησαν το βόρειο τμήμα της χώρας (Κάτω Αίγυπτος), και την επανένωση της Αιγύπτου υπό έναν ηγεμόνα κατά την δεύτερη περίοδο της ενδέκατης Δυναστείας.
|