![cover image](https://wikiwandv2-19431.kxcdn.com/_next/image?url=https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/3/31/Polyeuctus_of_Meletine_in_Armenia_%2528Menologion_of_Basil_II%2529.jpg/640px-Polyeuctus_of_Meletine_in_Armenia_%2528Menologion_of_Basil_II%2529.jpg&w=640&q=50)
Πολύευκτος (θεατρικό έργο)
τραγωδία του Γάλλου συγγραφέα Πιέρ Κορνέιγ, 1643 / From Wikipedia, the free encyclopedia
Πολύευκτος (γαλλικός τίτλος: Polyeucte) είναι πεντάπρακτη έμμετρη τραγωδία του Γάλλου συγγραφέα Πιέρ Κορνέιγ. Ολοκληρώθηκε τον Δεκέμβριο του 1642 και παρουσιάστηκε τον Οκτώβριο του 1643. Βασίζεται στον βίο του μάρτυρα αγίου Πολύευκτου Μελιτηνής.[1]
![]() Εικονογράφηση του μαρτυρίου του Αγίου Πολυεύκτου από το Μηνολόγιο του Βασιλείου Β΄ (περ. 1000) | |
Συγγραφέας | Πιέρ Κορνέιγ |
---|---|
Τίτλος | Polyeucte |
Γλώσσα | Γαλλικά |
Πολιτιστικό κίνημα | κλασικισμός |
Μορφή | θεατρικό έργο |
Χαρακτήρες | d:Q107189409, d:Q107185318 και d:Q107228149 |
δεδομένα (π • σ • ε ) |
Το έργο διαδραματίζεται τον 3ο αιώνα μ.Χ. στην πόλη Μελιτηνή, τη σημερινή Μαλάτεια της Τουρκίας, που τότε ανήκε στο υποτελές στους Ρωμαίους βασίλειο της Αρμενίας, σε μια εποχή που οι Xριστιανοί διώκονταν εκεί υπό τη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία. Ο Αρμένιος ευγενής Πολύευκτος ασπάζεται τον Χριστιανισμό, προς απόγνωση της συζύγου του Παυλίνας και του πεθερού του. Μετά τον μαρτυρικό του θάνατο, η σύζυγος και ο πατέρας της προσηλυτίζονται επίσης. Υπάρχει συγχρόνως μια ρομαντική δευτερεύουσα πλοκή που εγείρει το κορνελιανό δίλημμα μεταξύ τιμής και προσωπικών συναισθημάτων: ο Ρωμαίος Σεβήρος είναι ερωτευμένος με την Παυλίνα (που ανταποκρίνεται) και ελπίζει ότι θα γίνει δική του μετά τον θάνατο του Πολύευκτου, καθώς πριν πεθάνει, ο μάρτυρας του την εμπιστεύτηκε. Ωστόσο, αυτή επιλέγει το καθήκον και μένει πιστή στη μνήμη του συζύγου της. [2]
Ο Πολύευκτος είναι μία από τις τελευταίες γαλλικές κλασσικές τραγωδίες του 17ου αιώνα με θρησκευτικό θέμα — ο Κορνέιγ έγραψε επίσης την Θεοδώρα το 1645 και ο Ρακίνας έγραψε την Εσθήρ (1689) και την Αθαλία (1691), αλλά τα δύο τελευταία έργα δεν προορίζονταν για δημόσια παράσταση. Οι μεταγενέστεροι θεατρικοί συγγραφείς ασχολήθηκαν κυρίως με κοσμικά θέματα.
Το θέμα ενέπνευσε τον Μαρκ-Αντουάν Σαρπαντιέ που συνέθεσε ένα χορόδραμα γύρω στο 1679, τον Σαρλ Γκουνό που εμπνεύστηκε την ομώνυμη όπερα το 1878 και άλλους καλλιτέχνες.
Μία παράσταση όπερας παρουσιάσθηκε στο αρχαίο ρωμαϊκό θέατρο στην Καρχηδόνα της Τυνησίας το 1906, η πρώτη σύγχρονη παράσταση που έλαβε χώρα σ' αυτόν τον ιστορικό χώρο που λειτουργούσε ως θέατρο από περίπου το 150 μ.Χ. έως το 439 μ.Χ. και ανακαλύφθηκε το 1904.
Με τα θεατρικά έργα Ο Σιντ, Οράτιος και Κίννας, ο Πολύευκτος σχηματίζει την κλασική τετραλογία του Κορνέιγ.[3]