![cover image](https://wikiwandv2-19431.kxcdn.com/_next/image?url=https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/1/12/Flag_of_Poland.svg/langel-640px-Flag_of_Poland.svg.png&w=640&q=50)
Πολωνικός εθνικισμός
From Wikipedia, the free encyclopedia
Ο πολωνικός εθνικισμός είναι μια μορφή εθνικισμού που υποστηρίζει ότι οι Πολωνοί είναι έθνος και προωθεί την πολιτιστική ενότητα των Πολωνών. Ο Νόρμαν Ντέιβις, στο πλαίσιο του πολωνικού εθνικισμού, όρισε γενικά τον εθνικισμό ως «ένα δόγμα... για τη δημιουργία ενός έθνους με την ευαισθητοποίηση των πολιτών για την εθνικότητά τους και για την κινητοποίηση των συναισθημάτων τους ως φορέα για πολιτική δράση».
![Thumb image](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/1/12/Flag_of_Poland.svg/320px-Flag_of_Poland.svg.png)
![Thumb image](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/9/94/Flagi_na_pogrzebie_Prezydenta.jpg/640px-Flagi_na_pogrzebie_Prezydenta.jpg)
![Thumb image](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/d/d6/Plaza_del_Castillo%2C_Varsovia%2C_Polonia6.jpg/640px-Plaza_del_Castillo%2C_Varsovia%2C_Polonia6.jpg)
Ο παλιός πολωνικός πρωτοεθνικισμός της Πολωνικής-Λιθουανικής Κοινοπολιτείας που βασίστηκε στην Πολωνική-Λιθουανική ταυτότητα του πληθυσμού ήταν πολυεθνικός και πολυθρησκευτικός, αν και οι Πολωνοί εξακολουθούσαν να αποτελούν την πλειοψηφία του πληθυσμού και ο Ρωμαιοκαθολικισμός εξακολουθούσε να είναι η κυρίαρχη θρησκεία μέσα στο έθνος. Η εθνικιστική ιδεολογία που αναπτύχθηκε αμέσως μετά τους διαμελισμούς ήταν αρχικά απαλλαγμένη από κάθε είδους «εθνοτικό εθνικισμό».[1] Ήταν ένα ρομαντικό κίνημα που επεδίωκε την αποκατάσταση του πολωνικού κυρίαρχου κράτους. Ο πολωνικός ρομαντικός εθνικισμός περιγράφηκε από τον Μαουρίτσι Μοχνάτσκι ως «η ουσία του έθνους» που δεν ορίζεται πλέον από σύνορα αλλά από ιδέες, συναισθήματα και σκέψεις που προκύπτουν από το παρελθόν.[1] Η γέννηση του σύγχρονου εθνικισμού υπό ξένη κυριαρχία συνέπεσε με τη Νοεμβριανή Εξέγερση του 1830 και την επακόλουθη Άνοιξη των Εθνών. Ωστόσο, η ήττα που υπέστησαν οι Πολωνοί έσπασε και το πολωνικό επαναστατικό πνεύμα.[1] Πολλοί διανοούμενοι στράφηκαν στον κοινωνικό δαρβινισμό του Χέρμπερτ Σπένσερ, κατηγορώντας τη ρομαντική φιλοσοφία για την απώλεια της περιουσίας τους, τη μαζική καταστροφή και τελικά την απώλεια του έθνους.[1] Με την έλευση του θετικισμού μεταξύ 1860 και 1890, ο πολωνικός εθνικισμός έγινε ένας ελιτιστικός σκοπός.[1] Επειδή οι δυνάμεις διαμελισμού δεν θα μπορούσαν να ταυτιστούν με το πολωνικό έθνος, η ιδεολογία έγινε πιο περιοριστική όσον αφορά την εθνότητα και τη θρησκεία.