Παναγιώτης Γιαννάκης
Έλληνας καλαθοσφαιριστής και προπονητής / From Wikipedia, the free encyclopedia
Ο Παναγιώτης Γιαννάκης (γεννήθηκε στη Νίκαια Αττικής, 1 Ιανουαρίου 1959) είναι Έλληνας πρώην διεθνής καλαθοσφαιριστής και νυν προπονητής. Είναι μία από τις μεγαλύτερες προσωπικότητες που έχει αναδείξει η ελληνική καλαθοσφαίριση. Υπήρξε κορυφαίος πλέι μέικερ της εποχής του σε ευρωπαϊκό επίπεδο και μαζί με τον Νίκο Γκάλη, αποτελούν τους σπουδαιότερους Έλληνες παίκτες.[1][2] Ως αθλητής έχει κατακτήσει τίτλους και ατομικές διακρίσεις σε επίπεδο συλλόγων αλλά και εθνικών ομάδων, ενώ είναι ο μόνος στο ευρωπαϊκό μπάσκετ που έχει κατακτήσει Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα και ως παίκτης και ως προπονητής.[3] Το 2021 εισήχθη στο Hall of Fame της Διεθνoύς Ομοσπονδίας Καλαθοσφαίρισης.[4][5]
Παναγιώτης Γιαννάκης | |
---|---|
Προσωπικά στοιχεία | |
Πλ. Όνομα | Παναγιώτης Γιαννάκης |
Προσωνύμιο | Δράκος |
Εθνικότητα | Ελληνική |
Γέννηση | 1 Ιανουαρίου 1959 (1959-01-01) (65 ετών) Νίκαια Αττικής, Ελλάδα |
Ύψος | 1,92 μ. |
Στοιχεία καριέρας | |
Ντραφτ | 1982 / Γύρος: 9 / Επιλογή: 205η από τους Μπόστον Σέλτικς |
Αθλ. καριέρα | 1972 - 1996 |
Θέση | Πόιντ γκαρντ |
Καριέρα σε συλλόγους | |
Ως παίκτης: | 0 |
1972 - 1984 | 0 Ιωνικός Νίκαιας |
1984 - 1993 | 0 Άρης Θεσσαλονίκης |
1993 - 1994 | 0 Πανιώνιος |
1994 - 1996 | 0 Παναθηναϊκός |
Ως προπονητής: | 0 |
1997 - 1998 | 0 Εθνική Ελλάδας |
2001 - 2002 | 0 Πανιώνιος |
2002 - 2006 | 0 Μαρούσι |
2004 - 2008 | 0 Εθνική Ελλάδος |
2008 - 2010 | 0 Ολυμπιακός |
2012 - 2013 | 0 Λιμόζ |
2013 - 2014 | 0 Εθνική Κίνας |
2017 - 2018 | 0 Άρης Θεσσαλονίκης |
Εθνικές ομάδες | |
Ως παίκτης: | 0 |
- 1975 | 0 Εθνική Ελλάδας U16 |
1975 - 1978 | 0 Εθνική Ελλάδας U18 |
1976 - 1996 | 0 Εθνική Ελλάδας |
Γεννημένος την πρωτοχρονιά του 1959 από φτωχή οικογένεια Μικρασιατών, έγραψε μία από τις μεγαλύτερες ιστορίες στον κόσμο του αθλητισμού στην Ελλάδα. Κατέκτησε διαδοχικά πρωταθλήματα και κύπελλα με τον Άρη Θεσσαλονίκης, έγινε πρωταθλητής Ευρώπης στην τελευταία χρονιά της καριέρας του σε συλλογικό επίπεδο με τον Παναθηναϊκό, ενώ ήταν ο αρχηγός της Εθνικής Ελλάδας που εκτοξεύτηκε στην κορυφή της Ευρώπης με την κατάκτηση του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος του 1987 και του αργυρού μεταλλίου στην επόμενη διοργάνωση. Η καριέρα του ως προπονητή είναι ανάλογα επιτυχημένη οδηγώντας την εθνική ομάδα στην κατάκτηση ενός ακόμα ευρωπαϊκού τίτλου το 2005 και της δεύτερης θέσης ένα χρόνο αργότερα στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα.[6] Σκόρερ πέρα από κάθε φαντασία - μία πτυχή του που «υποχώρησε» αναγκαστικά μετά τη μεταγραφή του στον Άρη -, ήταν ταυτόχρονα και ένας από τους ελάχιστους που χαμήλωναν τα γόνατα και θυσιάζονταν στα μετόπισθεν, σε μία εποχή που η άμυνα ήταν όρος άγνωστος στην ευρεία μάζα των καλαθοσφαιριστών, που προτιμούσαν να αμύνονται με τα μάτια όταν καλούνταν να μαρκάρουν. Ηγέτης, αρχηγός, ψυχή, όλα στον ανώτατο βαθμό, ένας παίκτης που ζούσε για το άθλημα και έδινε σε κάθε αγώνα το μέγιστο των δυνάμεών του και αποτελούσε κινητή έμπνευση για τους συμπαίκτες του.[1]