Πίτερ Μπογκντάνοβιτς
From Wikipedia, the free encyclopedia
Ο Πίτερ Μπογκντάνοβιτς (αγγλικά: Peter Bogdanovich, 30 Ιουλίου 1939 – 6 Ιανουαρίου 2022) ήταν Αμερικανός σκηνοθέτης, συγγραφέας, ηθοποιός, παραγωγός, κριτικός και ιστορικός κινηματογράφου.
Ένας από τους σκηνοθέτες του «Νέου Χόλιγουντ», ο Μπογκντάνοβιτς ξεκίνησε ως δημοσιογράφος κινηματογράφου μέχρι που προσλήφθηκε για να δουλέψει στην ταινία Οι άγγελοι της κόλασης (The Wild Angels, 1966) του Ρότζερ Κόρμαν. Μετά την επιτυχία αυτής της ταινίας, σκηνοθέτησε τη δική του ταινία με τίτλο Ο 13ος στόχος (Targets, 1968), η οποία κέρδισε την αναγνώριση των κριτικών. Ο Μπογκντάνοβιτς κέρδισε ευρεία αναγνώριση αναγνώριση για το δράμα του Η τελευταία παράσταση (1971). Η ταινία έλαβε οκτώ υποψηφιότητες για Όσκαρ, μεταξύ των οποίων και για Καλύτερη Ταινία, με τον Μπογκντάνοβιτς να λαμβάνει υποψηφιότητες Καλύτερης Σκηνοθεσίας και Διασκευασμένου Σεναρίου και τους Μπεν Τζόνσον και Κλόρις Λίτσμαν να κερδίζουν Όσκαρ για τους δεύτερους ρόλους τους.
Μετά την Τελευταία παράσταση, σκηνοθέτησε τη φαρσοκωμωδία Μια τρελή τρελή καταδίωξη (1972), μια μεγάλη εισπρακτική επιτυχία,[13][14] και μια άλλη κριτική και εμπορική επιτυχία, το Χάρτινο φεγγάρι (Paper Moon, 1973), που του χάρισε υποψηφιότητα για Χρυσή Σφαίρα Καλύτερης Σκηνοθεσίας. Οι τρεις επόμενες ταινίες του ήταν όλες κριτικές και εμπορικές αποτυχίες, συμπεριλαμβανομένης της Νταίζη Μίλερ (Daisy Miller, 1974). Έκανε ένα διάλειμμα τριών ετών και μετά επέστρεψε με τις καλτ ταινίες Ο άνθρωπος από τη Σιγκαπούρη (Saint Jack, 1979) και Όλοι έσκασαν στα γέλια (They All Laughed, 1981). Μετά τη δολοφονία της φίλης του, Ντόροθι Στράτεν, έκανε μία ακόμη τετραετία παύση από τη δημιουργία ταινιών και έγραψε ένα βιβλίο για τον θάνατό της με τίτλο The Killing of the Unicorn, πριν επιστρέψει με τη Μάσκα (Mask, 1985), κριτική και εμπορική επιτυχία. Αργότερα σκηνοθέτησε ταινίες όπως Πίσω από τα παρασκήνια (Noises Off, 1992), Ένας απρόβλεπτος έρωτας (The Thing Called Love, 1993), Το νανούρισμα της γάτας (The Cat's Meow, 2001) και Μπερδέματα στο Μπρόντγουεϊ (She's Funny That Way, 2014). Ως ηθοποιός, ήταν γνωστός για τους ρόλους του στη σειρά του HBO Οι σοπράνος και την τελευταία ταινία του Όρσον Γουέλς, Η άλλη πλευρά του ανέμου (The Other Side of the Wind, 2018), την οποία βοήθησε επίσης να ολοκληρωθεί.[15] Έλαβε βραβείο Γκράμι για καλύτερης μουσικής ταινίας για τη σκηνοθεσία του ντοκιμαντέρ Runnin' Down a Dream (2007) για τον Τομ Πέτι.
Καταξιωμένος ως ιστορικός κινηματογράφου, σκηνοθέτησε ντοκιμαντέρ όπως Directed by John Ford (1971) και The Great Buster: A Celebration (2018) και δημοσίευσε πάνω από δέκα βιβλία, μερικά από τα οποία περιλαμβάνουν εις βάθος συνεντεύξεις με τους φίλους του, Χάουαρντ Χοκς και Άλφρεντ Χίτσκοκ. Τα έργα του Μπογκντάνοβιτς έχουν αναφερθεί ως σημαντικές επιρροές από πολλούς σημαντικούς κινηματογραφιστές.