Ουρ-Νινγκιρσού

Ο Ουρ-Νινγκιρσού (Σουμεριακή γλώσσα : "Ur-D-nin-gir-su") ή Ουρ Νινγκιρσού Β΄ για να διαχωρίσει την θέση του από τον προκάτοχο του Ουρ Νινγκιρσού Α΄ ήταν δεύτερος βασιλιάς ή "Ενσί" της Σουμεριακής πόλης Λαγκάς από τον Οίκο των Νινγκιρσού (περί το 2100 π.Χ.).^[1] Ο Ουρ-Νινγκιρσού ήταν γιος και διάδοχος του Γουδέα, του κορυφαίου βασιλιά της Λαγκάς και ενός από τους μεγαλύτερους των Σουμερίων, τον διαδέχθηκε ο Ουρ-Γκάρ.^[2][3] Ένας επιβλητικός ανδριάντας του θεού της βλάστησης Νινγκισζίντα τον οποίο ο Ουρ-Νινγκιρσού είχε ως προστάτη του βρίσκεται σήμερα στο Μητροπολιτικό Μουσείο της Νέας Υόρκης και στο Μουσείο του Λούβρου, εκεί βρίσκονται αντίστοιχα το κεφάλι και το σώμα του.^[4][5] Η επιγραφή στον ανδριάντα από το σώμα που βρίσκεται στο Λούβρο γράφει :^[1]

Ουρ-Νινγκιρσού
Γενικές πληροφορίες
Χώρα πολιτογράφησης	Λαγκάς
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητα	βασιλιάς
Περίοδος ακμής	2110 π.Χ.
Οικογένεια
Γονείς	Γουδέας
Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα

"Για τον Νινγκισζίντα τον προσωπικό μου θεό, εγώ ο Ουρ-Νινγκιρσού, κυβερνήτης της Λαγκάς, γιος του Γουδέα επίσης κυβερνήτη της Λαγκάς και ανήγειρε τον Ενίννου για τον Νινουρτά. Είμαι δούλος του και του ζητά να μου χαρίσει πολλά χρόνια, με τον ίδιο τρόπο που ο πατέρας μου έφερε τον Νινουρτά στον οίκο του"'

Παραπομπές

1. Edzard, Sibylle; Edzard, Dietz Otto (1997). Gudea and His Dynasty. University of Toronto Press. σσ. 185–186
2. Edzard, Sibylle; Edzard, Dietz Otto (1997). Gudea and His Dynasty. University of Toronto Press. σσ. 7–8
3. https://archive.org/details/artoffirstcities0000unse
4. Art of the First Cities: The Third Millennium B.C. from the Mediterranean to the Indus. Metropolitan Museum of Art. 2003. σσ. 431-432
5. «Αρχειοθετημένο αντίγραφο». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 23 Φεβρουαρίου 2020. Ανακτήθηκε στις 6 Φεβρουαρίου 2023.

Πηγές

• Edzard, Sibylle; Edzard, Dietz Otto (1997). Gudea and His Dynasty. University of Toronto Press.
• Dijk-Coombes, Renate Marian van. Portrait of a Ruler: The Portrayal of Ur-Ningirsu in Statuary and Inscriptions