Νόσος Γκρέιβς
From Wikipedia, the free encyclopedia
Η νόσος Γκρέιβς (Graves) είναι η πιο συχνή μορφή θυρεοτοξίκωσης και μπορεί να εμφανιστεί σε οποιαδήποτε ηλικία, πιο συχνά στις γυναίκες παρά στους άνδρες. Καλείται νόσος Graves προς τιμήν του Robert Graves, ο οποίος παρείχε μια από τις πρώτες λεπτομερείς περιγραφές της διαταραχής αυτής, στις αρχές του 19ου αιώνα. Στη Νόσο Graves τα Β-λεμφοκύτταρα συνθέτουν ανοσοσφαιρίνες που συνδέονται στον υποδοχέα της TSH στον θυρεοειδή. Τα λεμφοκύτταρα αυτά δεν ρυθμίζουν όμως την παραγωγή των ανοσοσφαιρινών με τρόπο ανάλογο με αυτόν της έκκρισης της TSH από την υπόφυση. Ως αποτέλεσμα αυτού είναι η παγίδευση ιωδίου από τον θυρεοειδή και η σύνθεση τόσο της Τ4, όσο και της Τ3 είναι αυξημένες. Αυξάνει δε και το μέγεθος του θυρεοειδούς, με αποτέλεσμα να παρατηρείται βρογχοκήλη [1].
Νόσος Γκρέιβς | |
---|---|
![]() Η φωτογραφία απεικονίζει ασθενή με εξοφθαλμισμό ο οποίος κατατάσσεται στην κατηγορία πρόσπτωσης. | |
Ειδικότητα | ενδοκρινολογία |
Ταξινόμηση | |
ICD-10 | E05.0 |
ICD-9 | 242.0 |
OMIM | 275000 |
DiseasesDB | 5419 |
MedlinePlus | 000358 |
eMedicine | med/929 ped/899 |
MeSH | D006111 |
Ο θυρεοειδής αποτελεί το μεγαλύτερο όργανο του ανθρώπινου σώματος το οποίο είναι εξειδικευμένο για ενδοκρινική λειτουργία (4). Λειτουργία του αποτελεί η έκκριση επαρκούς ποσότητας θυρεοειδικών ορμονών, κατά κύριο λόγο της Τ4 και της Τ3. Οι θυρεοειδικές ορμόνες προάγουν τη φυσιολογική αύξηση και ανάπτυξη και ρυθμίζουν έναν αριθμό ομοιοστατικών λειτουργιών, στις οποίες περιλαμβάνεται η παραγωγή ενέργειας και θερμότητας [2].