Νόμος του Στέμματος της Ιρλανδίας 1542
From Wikipedia, the free encyclopedia
Ο Νόμος του Στέμματος της Ιρλανδίας 1542 είναι ένας Νόμος του Κοινοβουλίου της Ιρλανδίας (33 Hen 8 c. 1), που δηλώνει ότι ο Βασιλιάς Ερρίκος Η΄ της Αγγλίας και οι διάδοχοι του θα ήταν επίσης Βασιλείς της Ιρλανδίας. Από το 1171 ο μονάρχης της Αγγλίας έφερε τον τίτλο Λόρδος της Ιρλανδίας. Ο τίτλος του νόμου έλεγε Ένας Νόμος ότι ο Βασιλιάς της Αγγλίας, οι Κληρονόμοι και Διάδοχοί του, είναι Βασιλείς της Ιρλανδίας.
Προσωπικές ή νομοθετικές ενώσεις των
συστατικών χωρών του Ηνωμένου Βασιλείου |
---|
|
Αποκέντρωση |
|
Εθνική κυριαρχία |
|
Μια από τις συνέπειες του Νόμου ήταν ότι το 1555, ο Πάπας Παύλος Δ΄ εξέδωσε μια παπική βούλα κηρύσσοντας ότι ο Φίλιππος Β΄ της Ισπανίας και η Βασίλισσα Μαίρη ήταν Βασιλιάς και Βασίλισσα της Ιρλανδίας.[1] Αφότου η Μαίρη πέθανε το 1558, ο Φίλιππος δεν διεκδίκησε το στέμμα, αλλά η αρχή εγκαθιδρύθηκε ότι το Στέμμα της Ιρλανδίας, και ο προσωπικός του σύνδεσμος στην Αγγλική μοναρχία, αναγνωρίσθηκε το 1555 από την Αγία Έδρα.
Αυτός ο Νόμος έχει ανακληθεί στη Δημοκρατία της Ιρλανδίας[2] από την Νόμος της Αναθεώρησης του Νόμου των Ψηφισμάτων (Προ της Ένωσης Ιρλανδικά Ψηφίσματα) 1962[3], αλλά είναι ακόμη σε ισχύ στη Βόρεια Ιρλανδία.[4] Ο βραχύς τίτλος απονεμήθηκε από έναν Νόμο του 1951.[5]
Στη Βόρεια Ιρλανδία ο Νόμος θεωρεί προδοσία να τεθεί σε κίνδυνο ο/η Μονάρχης ή η περιουσία του/της του Στέμματος. Αυτό ήταν αδίκημα με ποινή θανάτου έως το 1998.