Νικηφόρος Φωκάς Βαρυτράχηλος
From Wikipedia, the free encyclopedia
Ο Νικηφόρος Φωκάς, με το παρωνύμιο Βαρυτράχηλος (αρμενικά: Cṙ[a]viz, γεωργιανά: წარვეზი Ts'arvezi, «στραβόλεμος»),[1] ήταν Βυζαντινός αριστοκράτης και μεγιστάνας, το τελευταίο σημαντικό μέλος της οικογένειας των Φωκάδων που προσπάθησε και διεκδίκησε τον αυτοκρατορικό θρόνο. Ήταν γιος του στρατηγού Βάρδα Φωκά του νεότερου και μεγαλανηψιός του Νικηφόρου Β΄ Φωκά, και έπαιξε ενεργό ρόλο στην αποτυχημένη επανάσταση του πατέρα του κατά του Βασιλείου Β΄ το 987-989. Μετά το θάνατο του πατέρα του, επιδίωξε και έλαβε τη συγχώρεση από τον Βασίλειο. Τίποτα περισσότερο δεν είναι γνωστό για αυτόν μέχρι το 1022, οπότε με τον στρατηγό Νικηφόρο Ξιφία, ξεκίνησε νέα επανάσταση. Η εξέγερση έλαβε ευρεία υποστήριξη, αλλά η απουσία εμπιστοσύνης μεταξύ των δύο ηγετών οδήγησε στη δολοφονία του Φωκά από τον Ξιφία στις 15 Αυγούστου 1022.
Νικηφόρος Φωκάς Βαρυτράχηλος | |
---|---|
Γενικές πληροφορίες | |
Γέννηση | Δεκαετία του 960 |
Θάνατος | 15 Αυγούστου 1022 |
Συνθήκες θανάτου | ανθρωποκτονία |
Χώρα πολιτογράφησης | Βυζαντινή Αυτοκρατορία |
Πληροφορίες ασχολίας | |
Ιδιότητα | στρατιωτικός |
Οικογένεια | |
Τέκνα | Bardas Phokas |
Γονείς | Βάρδας Φωκάς ο νεότερος |
δεδομένα |