Νέος γερμανικός κινηματογράφος
Η εποχή του γερμανικού κινηματογράφου που διήρκεσε από τα τέλη της δεκαετίας του '60 ως τις αρχές της δεκαετίας του '80 / From Wikipedia, the free encyclopedia
O Νέος Γερμανικός Κινηματογράφος (γερμανικά: Neuer Deutscher Film) είναι η περίοδος του γερμανικού κινηματογράφου που διήρκεσε από τα τέλη της δεκαετίας του 1960 ως τη δεκαετία του 1980.[1] Είδε την ανάδυση μιας νέας γενιάς σκηνοθετών. Εργαζόμενοι με χαμηλό προϋπολογισμό και επηρεασμένοι από το Γαλλικό Νέο Κύμα σκηνοθέτες, όπως ο Ράινερ Βέρνερ Φασμπίντερ, ο Βέρνερ Χέρτζογκ, ο Αλεξάντερ Κλούγκε, ο Χαρούν Φαρόκι, ο Φόλκερ Σλέντορφ, η Χέλμα Ζάντερς-Μπραμς, ο Βέρνερ Σρέτερ, ο Χανς Γιούργκεν Ζίμπερμπεργκ, η Μαργκαρέτε φον Τρότα και ο Βιμ Βέντερς έγιναν μεγάλα ονόματα και παρήγαγαν αρκετές «μικρές» κινηματογραφικές ταινίες που τράβηξαν την προσοχή του φιλότεχνου κοινού, και επέτρεψαν στους σκηνοθέτες (ιδιαίτερα στον Βέντερς και τον Σλέντορφ) να δημιουργήσουν καλύτερα χρηματοδοτούμενες παραγωγές που υποστηρίχτηκαν από τα μεγάλα αμερικανικά στούντιο. Ωστόσο, οι περισσότερες από τις ταινίες ήταν εμπορικές αποτυχίες και, από το 1977, το 80% του προϋπολογισμού για μια τυπική γερμανική ταινία εξασφαλιζόταν με μία επιδότηση.[2]
Περίοδος | 1962–1982 |
---|---|
Χώρα | Δυτική Γερμανία |
Σημαντικά πρόσωπα | Ράινερ Βέρνερ Φασμπίντερ, Βέρνερ Χέρτζογκ, Φόλκερ Σλέντορφ, Μαργκαρέτε φον Τρότα, Βιμ Βέντερς |
Επιρροές |
|
Οι περισσότεροι από τους σκηνοθέτες του Νέου γερμανικού Κινηματογράφου ήταν μέλη του σωματείου Filmverlag der Autoren (Ταινίες Συγγραφέων) που ιδρύθηκε από τους ίδιους το 1971, το οποίο ανέλαβε τη χρηματοδότηση και διανομή των περισσότερων από τις ταινίες τους, και η ιστορία του Νέου Γερμανικού Κινηματογράφου από τη δεκαετία του 1970 και μετά συμβάδιζε σε μεγάλο βαθμό με αυτό.