Μπανγκόκ
πρωτεύουσα της Ταϊλάνδης From Wikipedia, the free encyclopedia
Η Μπανγκόκ (ταϊλανδικά: Krung Thep Maha Nakhon) και στην καθομιλουμένη Krung Thep (Κρουνγκ Τεπ) είναι πρωτεύουσα της Ταϊλάνδης από το 1782. Είναι η μεγαλύτερη πόλη στην αριστερή όχθη του ποταμού Μενάμ, στις εκβολές του στον κόλπο του Σιάμ. Το 2010, ο πληθυσμός της πόλης ανερχόταν σε 8.280.925 κατοίκους, ενώ στη μητροπολιτική περιοχή της κατοικούσαν περίπου 14.566.000 κάτοικοι.[4][5]
| Μπανγκόκ | |||
|---|---|---|---|
 | |||
| |||
  Μπανγκόκ | |||
 | |||
| Χώρα | Ταϊλάνδη[1] | ||
| Διοικητική υπαγωγή | Ταϊλάνδη | ||
| Ίδρυση | 21 Απριλίου 1782 | ||
| Διοίκηση | |||
| • Δήμαρχος | Chadchart Sittipunt (από 2022) | ||
| • Μέλος του/της | Δίκτυο Δημιουργικών Πόλεων Παγκόσμια Ομοσπονδία Τουριστικών Πόλεων[2] | ||
| Έκταση | 1.568,737 km² | ||
| Υψόμετρο | 2 μέτρα | ||
| Πληθυσμός | 5.676.648 (31 Δεκεμβρίου 2018)[3] | ||
| Ταχ. κωδ. | 10### | ||
| Τηλ. κωδ. | 02 | ||
| Ζώνη ώρας | UTC+07:00 | ||
| Ιστότοπος | Επίσημος ιστότοπος | ||
 Σχετικά πολυμέσα | |||
.svg)
Πολλές διώρυγες και παραπόταμοι διασχίζουν την πόλη και τη χωρίζουν σε μικρά νησιά, γι' αυτό την ονόμασαν και "Βενετία της Ανατολής". Κατά μήκος της όχθης υπάρχει ολόκληρη πλωτή πόλη από πλοιάρια και σχεδίες που χρησιμοποιούν οι κάτοικοι.[4]
Το παλιό τμήμα της πόλης είναι πυκνοκατοικημένο με στενά δρομάκια και διώρυγες ενώ το νέο έχει σύγχρονα κτίρια, μεγάλους δρόμους και πάρκα.
Τα ανάκτορα της Μπανγκόκ είναι χαρακτηριστικό δείγμα σιαμέζικης αρχιτεκτονικής. Περίφημος ο ναός του σμαραγδένιου Βούδα ή Ουατ Πρα Κέου μαζί με το μεγάλο παλάτι. Ονομαστή είναι και η παγόδα Ουατ Αρούν που έχει πύργο ύψους 75 μ., όπως επίσης και ο ναός του ξαπλωμένου Βούδα γνωστός ως Ουατ Πο.
Η Μπανγκόκ είναι το σημαντικότερο εμπορικό και βιομηχανικό κέντρο της Ταϊλάνδης. Εκεί λειτουργεί το Πανεπιστήμιο και από το λιμάνι της γίνεται το μεγαλύτερο μέρος εισαγωγών και εξαγωγών. Το αεροδρόμιό της (Suvarnabhumi Airport) είναι ένα από τα καλύτερα της Ανατολής και ξεκίνησε τη λειτουργία του τον Σεπτέμβριο του 2006 (σε αντικατάσταση του προηγούμενου αεροδρόμιου Don Muang στο βόρειο τμήμα της πρωτεύουσας). Το 2018, η Μπανγκόκ ήταν η πρώτη πόλη στον κόσμο ως προς τον αριθμό των επισκέψεων, με πάνω από 20 εκατομμύρια τουρίστες.[6]
.svg)
Το όνομα Μπανγκόκ, που χρησιμοποιείται συνήθως από τους ξένους, χρονολογείται, σύμφωνα με μια ερμηνεία, από την εποχή πριν από την οικοδόμηση της πόλης - σημαίνει "το χωριό ή η περιοχή (bang) των άγριων δαμάσκηνων (makok)". Οι Ταϊλανδοί αποκαλούν την πρωτεύουσά τους Κρουνγκ Τεπ, το οποίο αποτελεί το πρώτο μέρος της μεκροσκελούς επίσημης ονομασίας της, η οποία είναι η εξής: "η πόλη των θεών, η μεγάλη πόλη, η κατοικία του σμαραγδένιου Βούδα, η απόρθητη πόλη (της Αγιουτάγια) του Θεού Ίντρα, η μεγάλη πρωτεύουσα του κόσμου προικισμένη με εννέα πολύτιμους λίθους, η ευτυχισμένη πόλη που αφθονεί σε τεράστια βασιλικά ανάκτορα που μοιάζουν με την ουράνια κατοικία όπου κατοικούν οι μετενσαρκωμένοι θεοί, μια πόλη που δόθηκε από τον Ίντρα και χτίστηκε από τον Βισβάκαρμαν". Το συντομευμένο όνομα Κρουνγκ Τεπ συχνά μεταφράζεται ως η "Πόλη των Αγγέλων".[4]
Το τελετουργικό όνομα της Μπανγκόκ είναι: กรุงเทพมหานคร อมรรัตนโกสินทร์ มหินทรายุธยา มหาดิลกภพ นพรัตน์ราชธานีบุรีรมย์ อุดมราชนิเวศน์มหาสถาน อมรพิมานอวตารสถิต สักกะทัตติยะวิษณุกรรม (Φωνητικό: Κρουνγκτεπμαχανακόν Αμονραττανακοσίν Μαχινταραγιουτταγιά Μαχαντιλοκπόπ Νοππαρατραττσατανιμπουριρόμ Ουντομραττσανιουετμαχασατάν Αμονπιμαναουατανσατίτ Σακκαταττιγιαουιτσανουκαμπρασίτ).
Προέλευση
.jpg)
Η Μπανγκόκ αρχικά ήταν απλώς ένα μικρό ψαροχώρι στην ανατολική όχθη του Τσάου Πράγια. Καταγράφηκε για πρώτη φορά σε πορτογαλικό χάρτη το 1511.[7] Γύρω στο 1680 υπήρχαν μόνο τρία κατοικημένα μέρη νότια του χωριού: ένα τελωνείο, ο εμπορικός σταθμός που ίδρυσαν οι Ολλανδοί το 1622 που ονομαζόταν Fort Amsterdam και η πόλη Μπαν Βατ.[8] Κατά την ιστορική εποχή του Βασιλείου της Αγιουτάγια, ο τόπος εξελίχθηκε σε ένα μεγάλο εμπορικό λιμάνι και σημαντική στάση στη διαδρομή του νερού προς την πρωτεύουσα.[7]
Η προέλευση της σημερινής Μπανγκόκ βρίσκεται στη μικρή πόλη Τχον Μπούρι, σήμερα μέρος της πρωτεύουσας, στη δυτική όχθη του Τσάου Πράγια. Ο στρατηγός Τακσίν έκανε το Τχον Μπούρι τη νέα του πρωτεύουσα το 1772 αφού η πρωτεύουσα του Βασιλείου της Αγιουτάγια είχε σε μεγάλο βαθμό καταστραφεί στον πόλεμο με τη Βιρμανία το 1767. Δέκα χρόνια αργότερα, ο νέος Βασιλιάς Ράμα Α', ιδρυτής της δυναστείας Τσάκρι, που εξακολουθεί να κυβερνά σήμερα, μετέφερε την έδρα της κυβέρνησης στην ανατολική όχθη στην περιοχή που ονομάζεται Ραττακοσίν, έχοντας ως πρότυπο την πρώην βασιλική έδρα. Τότε ήταν ένα κυρίως κινέζικο χωριό Μπανγκ Κοκ.
Οι δυτικοί έμποροι και ταξιδιώτες χρησιμοποίησαν το όνομα του χωριού Μπανγκόκ, το οποίο έγινε το όνομα που είναι διεθνώς γνωστό σήμερα.
Η πόλη των καναλιών
Η Ραττακοσίν χτίστηκε μέσω ενός καναλιού (του Κχλονγκ Λοτ), σε ένα τεχνητό νησί, στο κέντρο του οποίου τοποθετήθηκε το νέο βασιλικό παλάτι και ο βασιλικός ναός (Ουατ Πρα Κέου) με τον Σμαραγδένιο Βούδα (Πρα Κέου), το εθνικό ιερό της Ταϊλάνδης.
Εκείνη την εποχή ολόκληρη η πόλη ενωνόταν από ένα πυκνό δίκτυο καναλιών (κχλονγκ). Το μεγαλύτερο μέρος της κίνησης γινόταν σε αυτά τα κχλόνγκ. Ακόμα και οι αγορές γίνονταν στο νερό ("πλωτές αγορές"). Δεν υπήρχαν σχεδόν καθόλου δρόμοι. Τότε, η Μπανγκόκ αναφερόταν μερικές φορές ως η Βενετία της Ανατολής. Τα περισσότερα κχλόγκ καλύπτονταν το ένα μετά το άλλο από τα μέσα του 19ου αιώνα για να δημιουργηθεί χώρος για τη σταθερά αυξανόμενη κίνηση και την αναπτυσσόμενη πόλη.
Το 1863, ο πρώτος ασφαλτοστρωμένος δρόμος της πόλης ήταν ο Τσαρόεν Κρουνγκ (κυριολεκτικά μεταφρασμένος ως ο "δρόμος προς τη διεύρυνση της πρωτεύουσας", οι δυτικοί τον ονόμασαν ο "νέος δρόμος"). Κατά τη διάρκεια της βασιλείας του βασιλιά Ράμα Ε' (κυβέρνησε 1868–1910), κατασκευάστηκαν μια σιδηροδρομική γραμμή που ένωνε την Μπανγκόκ με το βόρειο τμήμα της χώρας, γραμμές τραμ για την κυκλοφορία στο κέντρο της πόλης, μεγάλος αριθμός νέων δρόμων και η πλειοψηφία των κυβερνητικών κτιρίων, συχνά επηρεασμένων από τους ευρωπαϊκούς αρχιτεκτονικούς ρυθμούς.
Σύγχρονη Μπανγκόκ
Στις αρχές του 20ου αιώνα, η πόλη αναπτύχθηκε πέρα από τα πρώην σύνορά της στα βόρεια και ανατολικά. Μια άλλη έκρηξη ανάπτυξης, ειδικά για τις περιοχές δυτικά του ποταμού, ήταν τα εγκαίνια της πρώτης γέφυρας, της Memorial Bridge, πάνω από το Τσάου Πράγια το 1932. Κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, η Μπανγκόκ καταλήφθηκε από τις ιαπωνικές δυνάμεις για αρκετά χρόνια και βομβαρδίστηκε από τους Συμμάχους από το 1944 και μετά. Μετά το τέλος του πολέμου, η πόλη ανέκαμψε γρήγορα και συνέχισε να αναπτύσσεται.
.jpg)
Στα μέσα του 20ου αιώνα, τα περισσότερα από τα κχλόνγκ είχαν καλυφθεί και αντικαταστάθηκαν από λεωφόρους και δρόμους. Σε αυτό το διάστημα κατασκευάστηκαν αυτοκινητόδρομοι προς όλες τις κατευθύνσεις, όπως η οδός Σουκχουμβίτ. Από τις δεκαετίες του 1960 και του 1970 κι έπειτα, χτίστηκαν τα περισσότερα σπίτια και επεκτάθηκαν οι αυτοκινητόδρομοι της πόλης όσο ποτέ άλλοτε. Στη δεκαετία του 1970, η Μπανγκόκ ήταν στο επίκεντρο έντονων πολιτικών γεγονότων: αρχικά υπήρξε η λαϊκή εξέγερση ενάντια στη στρατιωτική δικτατορία τον Οκτώβριο του 1973 και μετά από τρία χρόνια καταγράφηκε η σφαγή των αριστερών φοιτητών και διαδηλωτών στην πανεπιστημιούπολη του Πανεπιστημίου Ταμμασάτ. Με την οικονομική άνθηση της δεκαετίας του 1980 (βλ. "Δράκοι Ανατολικής Ασίας") ξεκίνησε μια νέα πνοή, η οποία οδήγησε στην κατασκευή μεγάλου αριθμού πολυώροφων κτιρίων και άλλαξε οριστικά το αστικό τοπίο. Ταυτόχρονα, ο αριθμός των κατοίκων αυξήθηκε ραγδαία και τελικά έκανε την Μπανγκόκ μια από τις μεγαλύτερες μητροπόλεις στον κόσμο. Τον Μάιο του 1992 έγιναν ξανά μαζικές διαδηλώσεις κατά της κυβέρνησης της εποχής στην πρωτεύουσα, οι οποίες κατεστάλησαν βάναυσα στον λεγόμενο "Μαύρο Μάη".
21ος αιώνας
Στις αρχές του 21ου αιώνα, πάνω από οκτώ εκατομμύρια άνθρωποι ζουν στην Μπανγκόκ και πάνω από δεκατέσσερα εκατομμύρια στη μητροπολιτική περιοχή. Η οδική κυκλοφορία είναι ένα από τα μεγαλύτερα αστικά προβλήματα. Ακόμα και η επέκταση του δικτύου των δημόσιων συγκοινωνιών με το μετρό και το υπέργειο τρένο της Μπανγκόκ είχε ελάχιστη επίδραση στην αντιμετώπιση της κατάστασης μέχρι στιγμής.
Μετά από αρκετές πολιτικές κρίσεις στη χώρα από το 2006, η Μπανγκόκ ήταν στο επίκεντρο των αιματηρών αναταραχών τον Απρίλιο και τον Μάιο του 2010. Στα τέλη Οκτωβρίου 2011, συντελέστηκε η μεγαλύτερη καταστροφή από πλημμύρες των τελευταίων 50 χρόνων όπου πλημμύρισαν αρκετές περιοχές της Μπανγκόκ και πολλές περιοχές χρειάστηκε να εκκενωθούν.
Στα τέλη του 2013 και στις αρχές του 2014, η Μπανγκόκ ήταν και πάλι στο επίκεντρο των πολιτικών αναταραχών. Τον Ιανουάριο του 2014, το αντιπολιτευτικό κίνημα έθεσε ως στόχο να παραλύσει εντελώς τη δημόσια ζωή στην Μπανγκόκ ("Shutdown Bangkok"). Η σύγκρουση έληξε τον Μάιο του 2014 με ένα άλλο στρατιωτικό πραξικόπημα.
Η Μπανγκόκ καλύπτει μια έκταση 1.568,7 km2, καταλαμβάνοντας την 68η θέση μεταξύ των 76 άλλων περιφερειών της Ταϊλάνδης, με περίπου 700 km2 να αποτελούν την κατοικημένη αστική περιοχή. Η αστική εξάπλωση της πόλης φτάνει σε τμήματα των έξι άλλων περιφερειών με τις οποίες συνορεύει. Αυτές είναι: Νονταμπούρι, Πατχούμ Τχάνι, Τσατσενγκσάο, Σαμούτ Πρακάν, Σαμούτ Σακχόν και Νακχόν Πατχόμ.[9]
Η Μπανγκόκ βρίσκεται στο δέλτα του ποταμού Τσάου Πράγια, περίπου 40 χλμ. από τον Κόλπο της Ταϊλάνδης. Παλαιότερα αποτελούταν από δύο δήμους - τον Κρούνγκ Τεπ στην ανατολική όχθη και τον Τον Μπούρι στη δυτική - που συνδέονταν με πολλές γέφυρες. Το 1971 οι δυο δήμοι ενώθηκαν σε μια ενιαία δημοτική αρχή. Το 1972, η πόλη και οι δύο κοντινές περιφέρειες συγχωνεύτηκαν σε μια ενιαία περιφέρεια, που ονομάζεται Κρουνγκ Τεπ Μάχα Νακχόν (Μητρόπολη της Μπανγκόκ). Η μητρόπολη είναι μια πολυσύχναστη πόλη, με ναούς, εργοστάσια, καταστήματα και σπίτια που παρατίθενται κατά μήκος των δρόμων και των καναλιών της. Είναι επίσης ένας σημαντικός τουριστικός προορισμός.[4]
Κλίμα
Όπως το μεγαλύτερο μέρος της Ταϊλάνδης, η Μπανγκόκ έχει κλίμα τροπικής σαβάνας (κλιματική ταξινόμηση Κέππεν: Aw) και βρίσκεται υπό την επιρροή του συστήματος των μουσώνων της Νότιας Ασίας. Βιώνει τρεις εποχές: ζεστή, βροχερή και δροσερή, αν και οι θερμοκρασίες είναι αρκετά ζεστές όλο τον χρόνο, που κυμαίνονται από τη μέση χαμηλή των 22,0 °C τον Δεκέμβριο έως τη μέση υψηλή των 35,4 °C τον Απρίλιο. Η περίοδος των βροχών ξεκινά με την άφιξη του νοτιοδυτικού μουσώνα γύρω στα μέσα Μαΐου. Ο Σεπτέμβριος είναι ο πιο υγρός μήνας, με μέση βροχόπτωση 334,3 χιλιοστά. Η περίοδος των βροχών διαρκεί μέχρι τον Οκτώβριο, όταν ο ξηρός και δροσερός βορειοανατολικός μουσώνας επικρατεί μέχρι τον Φεβρουάριο. Η καυτή περίοδος είναι γενικά ξηρή, αλλά παρουσιάζει επίσης περιστασιακές καλοκαιρινές καταιγίδες.[10] Η υψηλότερη καταγεγραμμένη θερμοκρασία της μητρόπολης της Μπανγκόκ ήταν 40,1 °C τον Μάρτιο του 2013,[11] και η χαμηλότερη καταγεγραμμένη θερμοκρασία ήταν 9,9 °C τον Ιανουάριο του 1955.[12]
| Κλιματικά δεδομένα μητροπολιτική περιοχή Μπανγκόκ (1981–2010) | |||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Μήνας | Ιαν | Φεβ | Μάρ | Απρ | Μάι | Ιούν | Ιούλ | Αύγ | Σεπ | Οκτ | Νοε | Δεκ | Έτος |
| Υψηλότερη Μέγιστη °C (°F) | 37.6 | 38.8 | 40.1 | 40.2 | 39.7 | 38.3 | 37.9 | 38.5 | 37.2 | 37.9 | 38.8 | 37.1 | 40,2 |
| Μέση Μέγιστη °C (°F) | 32.5 | 33.3 | 34.3 | 35.4 | 34.4 | 33.6 | 33.2 | 32.9 | 32.8 | 32.6 | 32.4 | 31.7 | 33,3 |
| Μέση Μηνιαία °C (°F) | 27.0 | 28.3 | 29.5 | 30.5 | 29.9 | 29.5 | 29.0 | 28.8 | 28.3 | 28.1 | 27.8 | 26.5 | 28,6 |
| Μέση Ελάχιστη °C (°F) | 22.6 | 24.4 | 25.9 | 26.9 | 26.3 | 26.1 | 25.7 | 25.5 | 25.0 | 24.8 | 23.9 | 22.0 | 24,9 |
| Χαμηλότερη Ελάχιστη °C (°F) | 10.0 | 14.0 | 15.7 | 20.0 | 21.1 | 21.1 | 21.8 | 21.8 | 21.1 | 18.3 | 15.0 | 10.5 | 10 |
| Βροχόπτωση mm (ίντσες) | 13,3 | 20 | 42,1 | 91,4 | 247,7 | 157,1 | 175,1 | 219,3 | 334,3 | 292,1 | 49,5 | 6,3 | 1,648,2 |
| % υγρασίας | 68 | 72 | 72 | 72 | 75 | 74 | 75 | 76 | 79 | 78 | 70 | 66 | 73 |
| Μέσες ημέρες βροχόπτωσης | 1.8 | 2.4 | 3.6 | 6.6 | 16.4 | 16.3 | 17.4 | 19.6 | 21.2 | 17.7 | 5.8 | 1.1 | 129,9 |
| Μέσες μηνιαίες ώρες ηλιοφάνειας | 272.5 | 249.9 | 269.0 | 256.7 | 216.4 | 178.0 | 171.8 | 160.3 | 154.9 | 198.1 | 234.2 | 262.0 | 2.623,8 |
| Πηγή #1: Thai Meteorological Department,[13] humidity (1981–2010): RID;[14] Rainfall (1981–2010): RID[15] | |||||||||||||
| Πηγή #2: Pogodaiklimat.ru(High/Low Record)[16] NOAA (sun, 1961–1990)[17] | |||||||||||||
Η πόλη της Μπανγκόκ έχει πληθυσμό 8.305.218 κατοίκους σύμφωνα με την απογραφή του 2010, ή το 12,6% του συνολικού πληθυσμού της χώρας,[19] ενώ οι εκτιμήσεις του 2020 αναφέρουν 10,539 εκατομμύρια (15,3%).[20] Περίπου οι μισοί είναι εσωτερικοί μετανάστες από άλλες περιοχές της Ταϊλάνδης.[11] Μεγάλο μέρος του ημερήσιου πληθυσμού της Μπανγκόκ μετακινείται από τις γύρω περιοχές της Μητροπολιτικής Περιφέρειας της Μπανγκόκ, ο συνολικός πληθυσμός των οποίων είναι 14.626.225 (απογραφή 2010).[19] Η Μπανγκόκ είναι μια κοσμοπολίτικη πόλη. Με βάση την απογραφή του 2010 φιλοξενεί 567.120 ομογενείς από ασιατικές χώρες (συμπεριλαμβανομένων 71.024 Κινέζων και 63.069 Ιαπωνών υπηκόων), 88.177 από την Ευρώπη, 32.241 από την Αμερική, 5.856 από την Ωκεανία και 5.758 από την Αφρική. Οι μετανάστες από τις γειτονικές χώρες περιλαμβάνουν 216.528 από τη Μιανμάρ, 72.934 από την Καμπότζη και 52.498 από το Λάος.[21] Το 2018, υπήρχαν 370.000 μετανάστες εγγεγραμμένοι στο Υπουργείο Απασχόλησης, περισσότεροι από τους μισούς από τους οποίους ήταν από την Καμπότζη, το Λάος και τη Μιανμάρ.[11]
Η πλειοψηφία του πληθυσμού της Μπανγκόκ αποτελείται από τους Ταϊλανδούς, αν και δεν είναι διαθέσιμες λεπτομέρειες για την εθνοτική σύνθεση της πόλης, καθώς η εθνική απογραφή του 2010 δεν αναφέρει τη φυλή. Ο πολιτιστικός πλουραλισμός της Μπανγκόκ χρονολογείται από τις πρώτες μέρες της ίδρυσής της: αρκετές εθνοτικές κοινότητες σχηματίστηκαν από μετανάστες και αναγκαστικούς εποίκους.[22] Η πιο σημαντική εθνοτική ομάδα αποτελούνταν από τους Κινέζους, οι οποίοι έπαιξαν σημαντικό ρόλο στο εμπόριο της πόλης και αποτέλεσαν την πλειοψηφία του πληθυσμού της Μπανγκόκ - οι εκτιμήσεις περιλαμβάνουν έως και τα τρία τέταρτα το 1828 και σχεδόν τους μισούς τη δεκαετία του 1950.[23] Η κινεζική μετανάστευση περιορίστηκε από τη δεκαετία του 1930 και ουσιαστικά σταμάτησε μετά την Κινεζική Επανάσταση το 1949. Ο αριθμός τους στη συνέχεια μειώθηκε καθώς οι νεότερες γενιές των Ταϊλανδών Κινέζων ενσωμάτωσαν και υιοθέτησαν την ταϊλανδική ταυτότητα. Η Μπανγκόκ εξακολουθεί ωστόσο να είναι το σπίτι μιας μεγάλης κινεζικής κοινότητας, με τη μεγαλύτερη συγκέντρωση στο Γιαουοράτ, την Τσάιναταουν της Μπανγκόκ.
Η πλειοψηφία (93%) του πληθυσμού της πόλης είναι βουδιστές, σύμφωνα με την απογραφή του 2010. Άλλες θρησκείες περιλαμβάνουν τον ισλαμισμό (4,6%), τον χριστιανισμό (1,9%), τον ινδουισμό (0,3%), τον σιχισμό (0,1%) και τον κομφουκιανισμό (0,1%).[24]
Βιομηχανία
.jpg)
Υπάρχουν πολλά εργοστάσια στη μητροπολιτική περιοχή, αλλά τα περισσότερα λειτουργούν σε μικρή κλίμακα. Μεγαλύτερα εργοστάσια βρίσκονται κοντά στο λιμάνι, κοντά στις αποθήκες που αποθηκεύουν εισαγόμενα υλικά. Η μεταποίηση περιορίζεται κυρίως στην επεξεργασία τροφίμων, στην κλωστοϋφαντουργία, στη συναρμολόγηση ηλεκτρονικού εξοπλισμού και στην παραγωγή δομικών υλικών. Ξεκινώντας από τα μέσα της δεκαετίας του 1970, η κυβέρνηση έδωσε έμφαση στη μείωση της κυκλοφοριακής συμφόρησης στην πόλη και έδωσε υψηλή προτεραιότητα στον εντοπισμό βιομηχανικών πάρκων στις παρυφές της Μπανγκόκ. Περίπου το ένα τρίτο της παραγωγής της χώρας παράγεται στην πόλη και σχεδόν οι μισές από όλες τις επιχειρήσεις βρίσκονται στη μητροπολιτική περιοχή. Ο τουρισμός έχει αυξηθεί πολύ και αποτελεί πλέον σημαντική πηγή εσόδων στην πόλη.[4]
Χρηματοπιστωτικό σύστημα
Η Μπανγκόκ στεγάζει περίπου το ένα τρίτο των τραπεζικών μονάδων της χώρας, κατέχοντας τα τρία τέταρτα όλων των καταθέσεων. Η Βιομηχανική Χρηματοοικονομική Εταιρεία της Ταϊλάνδης, το Συμβούλιο Επενδύσεων και το Χρηματιστήριο της Ταϊλάνδης επίσης εδράζουν στην πόλη.[4]
Μεταφορικό σύστημα
Το σύστημα μεταφορών της Μπανγκόκ βασίστηκε αρχικά στα θαλάσσια ταξίδια. Ο λαβύρινθος των καναλιών της πόλης που συνδέονται με τον ποταμό της έδωσαν το όνομα η "Βενετία της Ανατολής". Η έλευση του αυτοκινήτου, ωστόσο, επέφερε δραστικές αλλαγές. Ο αριθμός των οχημάτων στην πόλη (συμπεριλαμβανομένων των τρίτροχων ταξί, των ιδιωτικών αυτοκινήτων και των λεωφορείων—με χρωματική κωδικοποίηση ανάλογα με την περιοχή εξυπηρέτησης) αυξήθηκε και αναπτύχθηκε έλλειψη οδικού χώρου. Το πρόβλημα αντιμετωπίστηκε πρώτα με την πλήρωση των περισσότερων από τα μικρότερα και ενός αριθμού των μεγαλύτερων καναλιών. Ωστόσο, αυτό αποδείχθηκε κάτι περισσότερο από μια αισθητική απώλεια, επειδή το σύστημα υδάτινων οδών χρησίμευε για την αποστράγγιση του πλημμυρισμένου δέλτα. Οι πλημμύρες στα χαμηλότερα σημεία της πόλης έγιναν έτσι όλο και πιο συχνές. Επιπλέον, το μετρό δεν έλυσε το πρόβλημα της έλλειψης χώρου. Η κυκλοφορία έγινε τόσο μποτιλιαρισμένη που η μετακίνηση ήταν ολοένα και πιο δύσκολη. Έτσι, τη δεκαετία του 1970, για να βελτιωθούν αυτά τα προβλήματα, ιδρύθηκε μια αρχή για την επίβλεψη της μεταφοράς με λεωφορεία, και το 1999 ξεκίνησε να λειτουργεί ένα υπερυψωμένο σιδηροδρομικό σύστημα (skytrain).[4]
Το Διεθνές Αεροδρόμιο της Μπανγκόκ είναι ένα από τα πιο πολυσύχναστα στη Νοτιοανατολική Ασία. Το λιμάνι της Μπανγκόκ, που βρίσκεται στον ποταμό Τσάου Πράγια στο Κλονγκ Τοέϊ, συνδέεται με τη θάλασσα μέσω ενός καναλιού που έχει σκαφθεί μέσα από την άμμο στις εκβολές του ποταμού, περίπου 27 χλμ. προς τα κάτω. Από το λιμάνι περνάνε σχεδόν όλες τις εισαγωγές και εξαγωγές της χώρας.[4]
| Από τα πιο γνωστά αξιοθέατα της Μπανγκόκ | |||||||||
| |||||||||
_BKK.jpg)
.JPG)
Κυβέρνηση της πόλης
Η Μπανγκόκ είναι μια ειδική διοικητική περιοχή. Σε αντίθεση με τις 76 περιφέρειες της Ταϊλάνδης (Changwat), έχει έναν άμεσα εκλεγμένο κυβερνήτη. Κατά κανόνα, οι κυβερνητικές εκλογές γίνονται κάθε τέσσερα χρόνια. Ο κυβερνήτης ηγείται της τοπικής κυβέρνησης της πρωτεύουσας (Μητροπολιτική Διοίκηση της Μπανγκόκ, BMA). Είναι υπεύθυνος για τις τοπικές δημόσιες συγκοινωνίες, δρόμους, πολεοδομία, κατασκευή κατοικιών, διαχείριση απορριμμάτων, προστασία του περιβάλλοντος και δημόσια τάξη.
Από το 2009 κυβερνήτης της Μπανγκόκ ήταν ο Sukhumbhand Paribatra που είχε εκλεγεί με το Δημοκρατικό Κόμμα. Επανεξελέγη τον Μάρτιο του 2013 με ποσοστό 46,2% σε σύγκριση με τον αντίπαλό του Pongsapat Pongcharoen του κόμματος Pheu Thai που έλαβε 39,7%. Τον Οκτώβριο του 2016 καθαιρέθηκε από τον πρόεδρο της κυβερνώσας στρατιωτικής χούντας Prayut Chan-o-cha και αντικαταστάθηκε από τον στρατηγό της αστυνομίας Aswin Kwanmuang.[25]
Σε ξεχωριστές εκλογές, κάθε συνοικία εκλέγει έναν ή περισσότερους δημοτικούς συμβούλους, οι οποίοι συγκροτούν το Μητροπολιτικό Συμβούλιο της Μπανγκόκ. Μετά τις τοπικές εκλογές του 2010, είχε 61 μέλη, συμπεριλαμβανομένων 46 Δημοκρατικών βουλευτών, 14 από το Κόμμα Pheu Thai και έναν ανεξάρτητο. Μετά το πραξικόπημα του 2014 όλες οι τοπικές εκλογές ακυρώθηκαν και το συμβούλιο τοποθετήθηκε από την κυβέρνηση στις 15 Σεπτεμβρίου 2014.
Ως πρωτεύουσα της Ταϊλάνδης, η Μπανγκόκ είναι η έδρα της εθνικής κυβέρνησης. Το Κυβερνητικό Μέγαρο, η Βουλή και το Ανώτατο, Διοικητικό και Συνταγματικό Δικαστήριο βρίσκονται στην πόλη. Η Μπανγκόκ είναι η τοποθεσία του Μεγάλου Παλατιού και του Παλατιού Ντουσίτ, αντίστοιχα, η επίσημη και de facto κατοικία του βασιλιά. Τα περισσότερα υπουργεία της κυβέρνησης βρίσκονται επίσης στην πρωτεύουσα.
Wikiwand in your browser!
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
