Μιχαήλ Η´ Παλαιολόγος
Βυζαντινός αυτοκράτορας, ιδρυτής της δυναστείας των Παλαιολόγων / From Wikipedia, the free encyclopedia
Ο Μιχαήλ Η΄ Παλαιολόγος (1223 - 11 Δεκεμβρίου 1282) ήταν Βυζαντινός αυτοκράτορας, Ελληνικής καταγωγής, ιδρυτής της δυναστείας των Παλαιολόγων. Ανέβηκε στο θρόνο το 1259 στο Νυμφαίον (παραγκωνίζοντας τον ανήλικο Ιωάννη Δ' Λάσκαρη του οποίου ήταν κηδεμόνας), και βασίλεψε μέχρι το θάνατό του το 1282.
Μιχαήλ Η΄ | |
---|---|
Μικρογραφία με χειρόγραφες σημειώσεις του Γεωργίου Παχυμέρη (Μόναχο, Βαυαρική Κρατική Βιβλιοθήκη). | |
Περίοδος | 15/8/1261 - 11/12/1282 |
Στέψη | Κωνσταντινούπολη, Βυζαντινή αυτοκρατορία |
Προκάτοχος | Ιωάννης Δ΄ Βατάτζης |
Διάδοχος | Ανδρόνικος Β΄ Παλαιολόγος |
Γέννηση | 1223 Κωνσταντινούπολη, Βυζαντινή Αυτοκρατορία |
Θάνατος | 11 Δεκεμβρίου 1282 Παχώμιο Ανατολικής Θράκης, Βυζαντινή Αυτοκρατορία |
Σύζυγος | Θεοδώρα Βατάτζαινα |
Επίγονοι | Ειρήνη Ανδρόνικος Β΄ αυτ. Ρωμαίων Άννα Κωνσταντίνος δεσπότης Θεόδωρος Ευδοκία (νόθη) Ευφροσύνη (νόθη) Μαρία |
Οίκος | Παλαιολόγων |
Πατέρας | Ανδρόνικος |
Μητέρα | Θεοδώρα Παλαιολογίνα |
Θρησκεία | Ανατολική Ορθόδοξη Εκκλησία |
Εθνικότητα | Βυζαντινοί Έλληνες |
Σχετικά πολυμέσα | |
δεδομένα (π • σ • ε ) |
Ο Μιχαήλ ήταν υιός του Ανδρόνικου μεγάλου δομέστικου και της Θεοδώρας Παλαιολογίνας, γι'αυτό τον αποκαλούσαν και Διπλοπαλαιολόγο. Οι γονείς του ήταν 3 εξαδέλφια. Ο πατέρας του Ανδρόνικος ήταν υιός του Αλεξίου (του Μιχαήλ) Παλαιολόγου και της Ειρήνης Καντακουζηνής (δισεγγονής του Ιωάννη Β΄ Κομνηνού). Η μητέρα του Θεοδώρα ήταν κόρη του Αλεξίου (του Γεωργίου) Παλαιολόγου και της Ειρήνης Αγγελίνας (κόρης του Αλεξίου Γ΄ Αγγέλου).
Έχοντας ήδη αποδείξει την αξία του στο πεδίο της μάχης ως στρατιωτικός, ο Μιχαήλ έδωσε γρήγορα και σαφή δείγματα ηγετικών και διπλωματικών ικανοτήτων. Αντιμέτωπος με το ασθενικό βασίλειο των Λατίνων, η επάνοδος των Βυζαντινών υπό τη βασιλεία του στο φυσικό τους χώρο[1] ήταν θέμα χρόνου. Πρώτη μεγάλη νίκη του αποτελεί η συντριβή των ενωμένων δυνάμεων του δεσπότη της Ηπείρου Μιχαήλ Β' Αγγέλου, του πρίγκιπα της Αχαΐας Γουλιέλμου Βιλλεαρδουίνου και του βασιλιά της Σικελίας Μανφρέδου Χοενστάουφεν στη μάχη της Πελαγονίας το 1259.