Μανιχαϊσμός
From Wikipedia, the free encyclopedia
Ο μανιχαϊσμός ήταν γνωστικό θρήσκευμα του μεσανατολικού χώρου, που εμφανίστηκε τον 3ο αιώνα μ.Χ., με ηγήτορα τον Πέρση ευγενή και θρησκευτικό μεταρρυθμιστή Μάνη, ή Μανιχαίο (216-277), ο οποίος ανέμειξε στη χριστιανική διδασκαλία στοιχεία του Παρσισμού και Βουδισμού.
Μέρος της σειράς λημμάτων Γνωστικισμός | |
![]() | |
Περσικός Γνωστικισμός | |
Συροαιγυπτιακός γνωστικισμός | |
Πατέρες του χριστιανικού γνωστικισμού | |
Πρώιμος Γνωστικισμός | |
Μεσαιωνικός Γνωστικισμός | |
Σύγχρονος γνωστικισμός | |
Γνωστικά κείμενα | |
Σχετικά λήμματα |
Το θρησκευτικό σύστημα που προώθησε ο Μάνης έχει περιγραφεί ως μια «εναλλακτική χριστιανική εκκλησία, η οποία υπήρξε για περισσότερα από χίλια χρόνια με οπαδούς σε χώρες που εκτείνονται από τον Ατλαντικό ως τον Ειρηνικό Ωκεανό»[1].