Ιταλίδα ευγενής From Wikipedia, the free encyclopedia
Η Λιβία ντελλα Ρόβερε (16 Δεκεμβρίου 1585 - 6 Ιουλίου 1641) ήταν Ιταλίδα ευγενής του Οίκου ντελλα Ρόβερε και η τελευταία Δούκισσα του Ουρμπίνο (1599–1631).
| Λιβία ντελλα Ρόβερε | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 16 Δεκεμβρίου 1585[1] Πέζαρο[1] |
| Θάνατος | 6 Ιουλίου 1641[1] Καστελλεόνε ντι Σουάζα[1] |
| Τόπος ταφής | Πέζαρο[1] |
| Θρησκεία | Καθολικισμός |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | αριστοκράτης |
| Οικογένεια | |
| Σύζυγος | Φραντσέσκο Μαρία Β΄ ντελλα Ρόβερε (1599–1631)[1] |
| Τέκνα | Φεντερίκο Ουμπάλντο ντελλα Ρόβερε |
| Γονείς | Ippolito della Rovere και Isabella Vitelli |
| Οικογένεια | Οικογένεια ντελλα Ρόβερε |
| Θυρεός | |
 | |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Γεννήθηκε στο Πέζαρο στις 16 Δεκεμβρίου 1585,[2][3] ήταν το μεγαλύτερο παιδί του Ιππόλυτου ντελλα Ρόβερε, του Λόρδου της Καστελεόνε - ένας νόθος αλλά αργότερα νομιμοποιημένος γιος του Καρδινάλιου Ιούλιο ντέλα Ρόβερε– και η σύζυγός του Iσαβέλλα Βιτρέλλι. Είχε έναν αδερφό, τον Ιούλιο, αργότερα μαρκήσιο, και τουλάχιστον τέσσερις αδελφές: τη Λουκρητία (σύζυγος του Μαρκαντόνιο Λάντε), την Ελισάβετ (που πέθανε νωρίς), την Ελεονώρα και τη Λιβία (και οι δύο μοναχές στο μοναστήρι Corpus Domini στο Πέζαρο)[2].
Μετά το θάνατο της μητέρας της κατά τη γέννηση του αδελφού της Ιουλίου το 1598, η Λιβία και οι αδελφές της τοποθετήθηκαν στο μοναστήρι της Αγίας Μαγδαληνής στο Πέζαρο, από όπου απομακρύνθηκε αφού την επέλεξε ο πατέρας της να είναι η νέα νύφη του Δούκα του Ουρμπίνο, δεύτερου ξαδέρφου της. Ο Φραντσέσκο Μαρία Β΄ ντελλα Ρόβερε είχε παντρευτεί προηγουμένως την Λουκρητία των Έστε και δεν είχε αποκτήσει απογόνους. Αφού έλαβε απαλλαγή από τον Πάπα, ο γάμος μεταξύ της Λιβίας και του Φραντσέσκο Μαρία πραγματοποιήθηκε στις 26 Απριλίου 1599 στο Casteldurante (τώρα Urbania) σε μια μάλλον μέτρια τελετή.[2]
Από την αρχή, η ένωση ήταν δυστυχισμένη: ενώ η 14χρονη νύφη δυσαρεστήθηκε από το γεγονός ότι θα παντρευόταν έναν άνδρα αρκετά μεγάλο ώστε να είναι ο πατέρας της, ο 50χρονος γαμπρός σύνηψε αυτόν τον γάμο με μοναδικό σκοπό να σώσει την οικογένεια ντελλα Ρόβερε από την εξαφάνιση και τη διατήρηση της ανεξαρτησίας του Δουκάτου του Ουρμπίνο. Κατά συνέπεια, ποτέ δεν έδειξε τρυφερότητα ή στοργή στη Λιβία, η οποία επίσης δεν ένιωθε έλξη για τον ηλικιωμένο της σύζυγο.[2] Επιπλέον, σύντομα ο Φραντσέσκο και ο πεθερός του Ιππόλυτος τσακώθηκαν, και ο τελευταίος αναγκάστηκε να φύγει από το δουκάτο. Παρά τις πολλές προσπάθειες της Λιβίας να τους συμφιλιώσει, παρέμειναν μαλωμένοι.[4]
Η συμπεριφορά τόσο του πατέρα της, του Ιππόλυτου όσο και του θείου του, Καρδινάλιου Ιουλιανού, απομόνωσε τη Δούκισσα και με το θάνατο της πεθεράς της, Βικτώριας Φαρνέζε (που είχε πείσει τον γιο της να παντρευτεί τη Λιβία) στις 13 Δεκεμβρίου 1602, έχασε τη μοναδική της υποστήριξη. Τώρα στο έλεος του συζύγου της, φοβόταν το χειρότερο. Ωστόσο, η στάση του απέναντί της άλλαξε όταν το Νοέμβριο του 1604 η Λιβία έμεινε τελικά έγκυος, με την ανακοίνωση να ανακοινώνεται επίσημα στο δικαστήριο τον Ιανουάριο του 1605.[2]
Στις 16 Μαΐου 1605 στο Δουκικό παλάτι του Πέζαρο, η Livia γέννησε έναν γιο, τον Φεντερίκο Ουμπάλντο ντελλα Ρόβερε.[5] Η γέννηση ενός πολυαναμενόμενου άρρενα κληρονόμου επιδιόρθωσε τις σχέσεις μεταξύ Λιβίας και Φραντσέσκο για λίγο, αλλά ο γηράσκων Δούκας έδειξε λίγο ενδιαφέρον για τον γιο του, αφήνοντάς τον υπό τη στοργική φροντίδα της μητέρας του για κάποιο χρονικό διάστημα. Ωστόσο, τελικά απομάκρυνε το παιδί από τη φροντίδα της Λιβίας και το έστειλε στη Φλωρεντία για να συνεχίσει την εκπαίδευσή του, ενώ εκείνη ουσιαστικά φυλακίστηκε στο παλάτι του Casteldurante.[6] Χωρισμένη από τον γιο της, η Λιβία του έγραψε πολλά γράμματα: για παράδειγμα, σε ένα από αυτά με ημερομηνία 19 Ιουνίου 1616, η ίδια αυτοαποκαλούταν την «Η πιο αγαπημένη μητέρα σου, που σε αγαπάει ως ψυχή της». Η απόσταση και από τους δύο γονείς έκανε τον Φεντερίκο Ουμπάλντο ένα προβληματικό παιδί και αργότερα έναν αλαζονικό και απερίσκεπτο έφηβο.[2]
Ο γάμος του Φεντερίκο Ουμπάλντο με την Κλαυδία των Μεδίκων το 1621, σηματοδότησε όχι μόνο την αρχή της δέσμευσης του Δουκάτου του Ουρμπίνο με τον Οίκο των Μεδίκων, αλλά και την τιτλοφόρηση του Φεντερίκο ως Δούκα μετά την παραίτηση του πατέρα του. Η άφιξη της νύφης της στο δικαστήριο και η γέννηση της εγγονής της, Βικτώρια ντελλα Ρόβερε, στις 7 Φεβρουαρίου 1622, αποτέλεσε πηγή μεγάλης χαράς για τη Δούκισσα, η οποία άρχισε να περνά λίγο χρόνο με τον γιο της και την οικογένειά του μεταξύ Πέζαρο και Ούρμπινο. Ωστόσο, η γαλήνια νέα οικογενειακή ζωή δεν κράτησε πολύ: ο σύζυγός της, ύποπτος από τους συμβούλους του για τη συμπεριφορά της Λιβίας, την διέταξε να επιστρέψει σε αυτόν και να μείνει μακριά από τον γιο τους.[7]
Ο Φεντερίκο Ουμπάλντο πέθανε ξαφνικά στις 29 Ιουνίου 1623, μετά από επιληπτική κρίση. Με το θάνατό του, το πεπρωμένο της Λιβίας και του Δουκάτου του Ουρμπίνο άλλαξε ξανά, γιατί η δυναστεία ήταν πάλι χωρίς άμεσο άνδρα κληρονόμο. Ο νεαρός Δούκας θάφτηκε στον καθεδρικό ναό του Ούρμπινο. Τον Οκτώβριο, η Κλαυδία και η κόρη της Βικτώρια μετακόμισαν στο βασίλειο των Μεδίκων, αφήνοντας τη Λιβία καταστρεμμένη από την απώλεια της αγαπημένης εγγονής της και μόνη της με τον ηλικιωμένο και σχεδόν παράλυτο σύζυγό της,[2] ο οποίος μετά το θάνατο του γιου τους ανέλαβε για άλλη μια φορά τον τίτλο του Δούκα.
O Φραντσέσκο Μαρία απεβίωσε στις 28 Απριλίου 1631, αφήνοντας τη Λιβία ως απολύτως απομονωμένη χήρα σε ηλικία σαράντα έξι. Η μοίρα του Δουκάτου του Ουρμπίνο σφραγίστηκε και ο Πάπας Ουρβανός της έδωσε ως μέτρια αποζημίωση τις πόλεις Rocca Contrada (τώρα Arcevia) και Corinaldo, στις οποίες προστέθηκαν αργότερα η Gradara και ο San Lorenzo στο Campo, τα πρώην κτήματα του πατέρα της. Ήταν ακόμη χωρισμένη από τον αδερφό της Ιούλιο (που πέθανε το 1636) και δεν μπορούσε να μετακινηθεί κοντά στην εγγονή της στη Φλωρεντία, παρά τις καλές σχέσεις της με τους Μεδίκους και τις επανειλημμένες παρακλήσεις της να ζήσει εκεί. Η μόνη εξαίρεση στην απομόνωσή της ήταν ο γάμος της Βικτώριας με τον Φερδινάνδο Β΄ των Μεδίκων το 1637.[8]
Η Λιβία αποσύρθηκε στο κτήμα του Castelleone di Suasa, στο παλάτι που χτίστηκε εκεί από τον πατέρα της. Εδώ πέρασε τα τελευταία χρόνια της ζωής της, και πέθανε στις 6 Ιουλίου 1641 σε ηλικία 55 ετών. Τάφηκε στο μοναστήρι Corpus Domini του Πέζαρο (όπου η αδερφή της και η συνονώματή της Λιβία ήταν ηγουμένη), όπως θα διατηρηθεί στα αρχεία της ενορίας Castelleone[9]:
A dì 6 Julio 1641. La ser (enissi) ma Livia Duchessa d'Urbino morì di età di anni 60 incirca et hebbe tutti li SS.mi sacramenti dal sig. D. Carlo Rivi pievano et il corpo fu portato a Pesaro nella chiesa delle moniche del Corpus Domini.
Ιδιοκτήτης ενός τεράστιου αριθμού καλλιτεχνικών έργων και του πλούτου που έχει συσσωρευτεί με την πάροδο των ετών από την δουκική οικογένεια, διόρισε την εγγονή της Βικτώρια ως μοναδική κληρονόμο της. Μετά από αυτό, το μεγαλύτερο μέρος της καλλιτεχνικής κληρονομιάς της οικογένειας ντελλα Ρόβερε αφαιρέθηκε στη συνέχεια από το Ουρμπίνο και μεταφέρθηκε στη Φλωρεντία στις συλλογές των Μεδίκων ή στη Ρώμη στα Παπικά Παλάτια.[3]
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
