Κροίσος
βασιλιάς της Λυδίας / From Wikipedia, the free encyclopedia
Ο Κροίσος (596 π.Χ. - 546 π.Χ.), γιος του Αλυάττη, ήταν ο τελευταίος βασιλιάς της Λυδίας της δυναστείας των Μερμνάδων. Κατά τη διάρκεια της εξουσίας του η λυδική επιρροή έφτασε στη μεγαλύτερη ακμή της αφού διοικούσε όλη την περιοχή δυτικά του ποταμού Άλυ.
Κροίσος | |
---|---|
Γενικές πληροφορίες | |
Όνομα στη μητρική γλώσσα | Κροῖσος (Αρχαία Ελληνικά) |
Γέννηση | 596 π.Χ. (περίπου) |
Θάνατος | 546 π.Χ. (περίπου) Σάρδεις |
Πληροφορίες ασχολίας | |
Ιδιότητα | κυβερνητικός υπάλληλος |
Οικογένεια | |
Τέκνα | Άτυς[1] |
Γονείς | Αλυάττης Β'[2][1] |
Αδέλφια | Aryenis |
Συγγενείς | Αγέλαος (πρόγονος) |
Οικογένεια | Δυναστεία των Μερμνάδων[2][1] |
Αξιώματα και βραβεύσεις | |
Αξίωμα | βασιλιάς της Λυδίας (560 π.Χ.–546 π.Χ.)[2][1] |
Σχετικά πολυμέσα | |
δεδομένα |
Ήταν ξακουστός σε όλο τον αρχαίο κόσμο για τα αμύθητα πλούτη του και το παλάτι του στις Σάρδεις ήταν ένα από τα μεγαλύτερα οικοδομήματα της εποχής.
Από τους φόρους που του έδιναν οι ελληνικές αποικίες της Μικράς Ασίας και από τα χρυσωρυχεία του Πακτωλού ποταμού, γινόταν όλο και πιο πλούσιος και πιο περήφανος για τα πλούτη του. Πίστευε μάλιστα ότι δεν υπήρχε πιο ευτυχισμένος άνθρωπος από αυτόν στον κόσμο. Γι' αυτό παραξενεύτηκε και θύμωσε πολύ όταν κάποτε πήγε στο παλάτι του ο Σόλων και όταν ο Κροίσος περηφανεύτηκε ότι είναι ο ευτυχέστερος άνθρωπος του κόσμου, ο σοφός Έλληνας του αποκρίθηκε: «μηδένα πρό του τέλους μακάριζε», δηλαδή, «μην καλοτυχίζεις κανέναν προτού δεις το τέλος του».
Και στ' αλήθεια πλήθος συμφορές βρήκαν τον Κροίσο. Ο γιος του ο Άτυς σκοτώθηκε στο κυνήγι και ο ίδιος νικήθηκε από τον βασιλιά των Περσών Κύρο και αιχμαλωτίστηκε. Τη στιγμή μάλιστα που ανεβασμένος στη φωτιά ο Κροίσος ετοιμαζόταν να πεθάνει, θυμήθηκε τα λόγια του Σόλωνα και φώναξε μετανιωμένος τρεις φορές «Σόλων! Σόλων! Σόλων!». Ο Κύρος, που τον άκουσε, ζήτησε να μάθει τι σήμαινε η επίκληση αυτή, και ακούγοντας την ιστορία, χάρισε στον Κροίσο τη ζωή και τον κράτησε κοντά του ως σύμβουλο.