Κομητεία της Απουλίας και της Καλαβρίας
From Wikipedia, the free encyclopedia
Την Κομητεία της Απουλίας και της Καλαβρίας που αργότερα έγινε το Δουκάτο της Απουλίας και της Καλαβρίας ίδρυσε ο Γουλιέλμος Α΄ της Απουλίας (1042), περιείχε την χερσόνησο Γκαργκάνο, την Φότζα, την Απουλία και τμήμα της Ιταλικής Καμπανίας. Όταν ο Ροβέρτος Γυισκάρδος πήρε από τον πάπα Νικόλαο Β΄ τον τίτλο του δούκα (1059) προήχθη σε Δουκάτο. Το δουκάτο βρέθηκε σε αναστάτωση όταν ο Ρογήρος Β΄ της Σικελίας που κυβερνούσε την Κομητεία της Σικελίας διαδέχθηκε τον ξάδελφο του Γουλιέλμο Α΄ της Απουλίας που πέθανε πρόωρα και άτεκνος (1127). Ο Ρογήρος Β΄ ενσωμάτωσε το Δουκάτο της Απουλίας και της Καλαβρίας με την Κομητεία της Σικελίας και δημιούργησε το Βασίλειο της Σικελίας. Ο Ντρόγκο της Απουλίας πήρε τον τίτλο του κόμη της Απουλίας και της Καλαβρίας από τον αυτοκράτορα Ερρίκο Γ΄ με περιοχές που ανήκαν στο πριγκιπάτο του Σαλέρνο.[1][2]