Κνούτος ΣΤ΄ της Δανίας
From Wikipedia, the free encyclopedia
Ο Κνούτος ΣΤ΄ της Δανίας (Knud 6., 1163 - 12 Νοεμβρίου 1202), βασιλιάς της Δανίας (1182-1202) [4] ήταν μεγαλύτερος γιος και διάδοχος του βασιλιά της Δανίας Βάλντεμαρ Α΄ και της Σοφίας του Μινσκ. Ανακηρύχθηκε πρώτα συμβασιλέας με τον πατέρα του (1170) και στη συνέχεια βρέθηκε μόνος του στον θρόνο (1182), [5] αντιμετώπισε αμέσως την εξέγερση των αγροτών στη Σκανίας οι οποίοι αρνήθηκαν να πληρώσουν φόρο στον επίσκοπο Αμπσαλόν, συναντήθηκαν στο Κοινοβούλιο του Σκανίας με τον σύμβουλο του Κνούτου ΣΤ΄ από τον οποίο ζήτησαν συνάντηση με τον βασιλιά για να του εκφράσουν τα παράπονα τους. Ο Κνούτος ΣΤ΄ όχι μονάχα αρνήθηκε να συναντηθεί μαζί τους αλλά διέταξε τον στρατό του να πνίξει την επανάσταση στο αίμα, οι ευγενείς του Χάλλαντ και της Σκανίας συγκέντρωσαν τον βασιλικό στρατό συντρίβοντας την εξέγερση των αγροτών με μεγάλη σκληρότητα, ο Κνούτος σταμάτησε τις σφαγές μετά από τις εκκλήσεις του επισκόπου Αμπσαλόν.
Κνούτος ΣΤ΄ της Δανίας | |
---|---|
Η σφραγίδα του Κνούτου ΣΤ΄, που χρονολογείται περί το 1190, είναι το πιο παλιό παράδειγμα χρήσης του εθνόσημου της Δανίας. Το πιο παλιό αντίγραφο αυτού του συμβόλου ανακαλύφθηκε στο Σβερίν της Γερμανίας το 1879. Το κλειστό στέμμα του βασιλιά διαφέρει από τα ανοικτά στέμματα που απεικονίζονται στις σφραγίδες των διαδόχων του[1] | |
Γενικές πληροφορίες | |
Γέννηση | 1163 |
Θάνατος | 12 Νοεμβρίου 1202 |
Συνθήκες θανάτου | φυσικά αίτια |
Τόπος ταφής | St. Bendt's Church |
Χώρα πολιτογράφησης | Δανία |
Θρησκεία | Χριστιανισμός |
Εκπαίδευση και γλώσσες | |
Ομιλούμενες γλώσσες | Δανικά |
Πληροφορίες ασχολίας | |
Ιδιότητα | πολιτικός[2] |
Οικογένεια | |
Σύζυγος | Γερτρούδη της Βαυαρίας (από 1177)[3] |
Γονείς | Βάλντεμαρ Α΄ της Δανίας και Σοφία του Μινσκ |
Αδέλφια | Βάλντεμαρ Β΄ της Δανίας Ίνγκεμποργκ της Δανίας Ρίκισσα της Δανίας Ελένη της Δανίας Σοφία της Δανίας |
Οικογένεια | Οίκος των Έστριντσεν |
Αξιώματα και βραβεύσεις | |
Αξίωμα | Μονάρχης της Δανίας (1182–1202) |
Θυρεός | |
Σχετικά πολυμέσα | |
δεδομένα |