Καπέλα Σιστίνα
From Wikipedia, the free encyclopedia
Η Καπέλα Σιστίνα ή Παρεκκλήσιο του Σίξτου (ιταλ.: Cappella Sistina, λατιν. Sacellum Sixtinum) είναι παρεκκλήσιο του Αποστολικού Παλατιού, της επίσημης κατοικίας του Πάπα, στην πόλη του Βατικανού. Το αρχικό Μεγάλο Παρεκκλήσιο ανακαινίστηκε το 1477-1480 από τον Πάπα Σίξτο Δ΄ (ιταλ. Sisto IV, λατιν. Sixtus IV), στον οποίο οφείλει και το όνομά του. Από τότε η Καπέλα Σιστίνα έγινε χώρος για θρησκευτικές και διοικητικές δραστηριότητες. Στην εποχή μας είναι το μέρος σύσκεψης (κονκλάβιου) του συλλόγου των καρδιναλίων για την εκλογή του νέου πάπα. Η φήμη τού παρεκκλησίου οφείλεται στις νωπογραφίες που κοσμούν το εσωτερικό του, πρωτίστως του Μιχαήλ Αγγέλου, ο οποίος φιλοτέχνησε την οροφή του (1508-1512) και τον τοίχο του βωμού (1534-1541).
Το λήμμα δεν περιέχει πηγές ή αυτές που περιέχει δεν επαρκούν. |
| |
---|---|
Η Καππέλλα Σιστίνα, όπως φαίνεται από την πλευρά της Αγίας Τράπεζας. | |
Βασικές πληροφορίες | |
Τοποθεσία | Βατικανό |
Γεωγραφικές συντεταγμένες | 41°54′11″N 012°27′16″E |
Υπαγωγή | Ρωμαιοκαθολικισμός |
Περιφέρεια | Επισκοπή Ρώμης |
Χώρα | Βατικανό |
Έτος αφιέρωσης | 15 Αυγούστου 1483 |
Εκκλησιαστικό ή οργανωτικό καταστατικό | Παπικό ορατόριο |
Ηγεσία | Φραγκίσκος |
Ιστοσελίδα | mv |
Αρχιτεκτονική περιγραφή | |
Αρχιτέκτονας/Αρχιτέκτονες | Μπάτσο Ποντέλλι, Τζοβάννι ντε Ντόλτσι[1] |
Αρχιτεκτονικός τύπος | Εκκλησία |
Έναρξη ανέγερσης | 1473[1] |
Αποπεράτωση | 1481[1] |
Λεπτομέρειες | |
Μήκος | 40,9 μ. |
Πλάτος (κυρίως ναός) | 13,4 μ. |
Ύψος (μέγιστο) | 20,7 μ. |
Επίσημη ονομασία: Πόλη του Βατικανού | |
Τύπος | Πολιτισμικό |
Κριτήρια | i, ii, iv, vi |
Καταγραφή | 1984[2] |
Αριθμός αναφοράς | 286 |
Χώρα Μέλος | Αγία Έδρα |
Περιοχή | Ευρώπη και Βόρεια Αμερική |
Κατά την αρχιερατεία του Σίξτου Δ΄ μία ομάδα από ζωγράφους της Αναγέννησης, όπως ο Σάντρο Μποτιτσέλι, ο Περουτζίνο, ο Πιντουρίκκιο, ο Ντομένικο Γκιρλαντάγιο και ο Κόζιμο Ροσέλι, δημιούργησε μία σειρά από νωπογραφίες, που παριστούν στον αριστερό τοίχο τη Ζωή του Μωυσή και στον δεξί τη Ζωή του Χριστού. Επάνω από αυτή τη ζώνη τοιχογραφιών, υπάρχουν πορτραίτα παπών και κάτω της, η ζωγραφική μιμείται κρεμασμένα υφάσματα. Οι τοιχογραφίες τελείωσαν το 1482 και στις 15 Αυγούστου 1483 ο Σίξτος Δ΄ τέλεσε την πρώτη λειτουργία στο παρεκκλήσιό του για την εορτή της Ανάληψης (Κοίμησης) της Παναγίας. Στην τελετή το παρεκκλήσιο καθαγιάστηκε και αφιερώθηκε στην Παρθένο Μαρία.
Το διάστημα 1508-12, και υπό την προστασία του πάπα Ιουλίου Β΄, ο Μιχαήλ Άγγελος ζωγράφισε την οροφή τού παρεκκλησίου, ένα έργο που άλλαξε τη Δυτική τέχνη και θεωρείται ως ένα από τα μεγαλύτερα κατορθώματα του ανθρώπινου πολιτισμού. Ο καλλιτέχνης επέστρεψε έπειτα από τη λεηλασία της Ρώμης και σε ένα διαφορετικό πια κλίμα ζωγράφισε, το διάστημα 1535-1541, την Τελική Κρίση, μία παραγγελία του Κλήμη Ζ΄, που εκτελέστηκε από τον Παύλο Γ΄. Η φήμη των ζωγραφικών αυτών έργων του Μιχαήλ Αγγέλου ελκύει πλήθος τουριστών στο παρεκκλήσιο, εδώ και 500 έτη που δημιουργήθηκαν.