Ιππότες ποιητές
Ομάδα Άγγλων ποιητών / From Wikipedia, the free encyclopedia
Οι Ιππότες ποιητές (αγγλικά: Cavalier poets) είναι όρος που αναφέρεται σε έναν κύκλο ποιητών της αγγλικής λογοτεχνίας των οποίων τα έργα γράφτηκαν κατά τη διάρκεια της βασιλείας του Καρόλου Α' κατά τον Αγγλικό εμφύλιο πόλεμο και την επακόλουθη Κοινοπολιτεία, δηλαδή μεταξύ 1640 και 1660 περίπου. Πολιτικά, τους Ιππότες ποιητές ένωνε η πίστη στον βασιλιά στην εσωτερική πολιτική αναταραχή της εποχής.[1]
Διακρίθηκαν ως προς το θέμα και τον τόνο από μια άλλη σχολή ποιητών του 17ου αιώνα, αυτή των Μεταφυσικών ποιητών, με γνωστότερο εκπρόσωπο τον Τζον Νταν. Ενώ τα ποιήματα των Μεταφυσικών χαρακτηρίζονται από θρησκευτική εσωτερικότητα και φιλοσοφικά και θρησκευτικά θέματα, οι Ιππότες ασχολήθηκαν με κοσμικά θέματα με προσιτή, ανάλαφρη και ευπρεπή γλώσσα, κλασικά αυλικά θέματα όπως ο έρωτας και η φεουδαρχική πίστη. Στα έργα τους χρησιμοποιούν αλληγορίες και αναφορές σε κλασικά έργα.[2]
Οι πιο σημαντικοί Ιππότες ποιητές είναι ο Ρόμπερτ Χέρικ, ο Ρίτσαρντ Λάβλεϊς, ο Τόμας Καρού και ο Τζον Σάκλινγκ. Δεν ήταν επίσημη ομάδα, αλλά όλοι επηρεάστηκαν από τον Μπεν Τζόνσον και αυτοαποκαλούνταν μαθητές του. Οι περισσότεροι ήταν αυλικοί. [3]