Ευφλεκτότητα
From Wikipedia, the free encyclopedia
Ευφλεκτότητα είναι η ικανότητα μιας χημικής ουσίας να καίγεται ή να αναφλέγεται, προκαλώντας την ανάφλεξη (ή έστω βοηθώντας την εξάπλωσή της). Ο βαθμός της δυσκολίας που απαιτείται για να προκληθεί ανάφλεξη μιας χημικής ουσίας για ανάφλεξη ποσοτικοποιείται μέσω δοκιμής ευφλεκτότητας. Διεθνώς, υπάρχει μια ποικιλία των προτοκόλλων δοκιμών για την ποσοτικοποίηση της ευφλεκτότητας. Η βαθμονόμιση επιτυγχάνεται με τη χρήση κώδικα κατασκευής, απαιτήσεις ασφαλειών, κωδικών φωτιάς και άλλων κανονισμών που διέπουν τη χρήση δομικών υλικών, αλλά και για την αποθήκευση και τον χειρισμό πολύ εύφλεκτων χημικών ουσιών, μέσα και έξω από διάφορες κατασκευές, αλλά και στις επιφανειακές και στις εναέριες μεταφορές αυτών. Για παράδειγμα, η αλλαγή της χρήσης ενός κτιρίου, αν έχει ως συνέπεια την τροποποίηση της ευφλεκτότητας των περιεχομένων του απαιτεί από τον ιδιοκτήτη του κτιρίου να υποβάλει αίτηση για (σχετική) άδεια, για να βεβαιωθεί ότι η συνολική πυροπροστασία, με βάση τον σχεδιασμό της εγκατάστασης, έχει λάβει υπόψη την αλλαγή[1].