From Wikipedia, the free encyclopedia
Ο Λεάντρο "Γκάτο" Μπαρμπιέρι (Ισπανικά: Gato Barbieri, 28 Νοεμβρίου 1932 – 2 Απριλίου 2016) ήταν Αργεντίνος τενόρος σαξοφωνίστας της τζαζ που έγινε γνωστός κατά τη διάρκεια του κινήματος της free jazz στη δεκαετία του 1960 και για τις λάτιν τζαζ ηχογραφήσεις του της δεκαετίας του 1970. [8] Το παρατσούκλι του, Γκάτο, στα Ισπανικά σημαίνει «γάτος». [9]
Γκάτο Μπαρμπιέρι | |
---|---|
Γέννηση | 28 Νοεμβρίου 1932[1][2][3] Ροζάριο[4] |
Θάνατος | 2 Απριλίου 2016[1] Νέα Υόρκη |
Αιτία θανάτου | πνευμονία |
Συνθήκες θανάτου | φυσικά αίτια |
Χώρα πολιτογράφησης | Αργεντινή |
Ιδιότητα | jazz saxophonist, συνθέτης και συνθέτης μουσικών θεμάτων για κινηματογραφικές ταινίες |
Όργανα | φωνή[5] και tenor saxophone[6] |
Είδος τέχνης | τζαζ και Λάτιν τζαζ[7] |
Βραβεύσεις | βραβείο Λάτιν Γκράμι συνολικής προσφοράς (2015) |
Ιστοσελίδα | Επίσημος ιστότοπος |
Σχετικά πολυμέσα | |
Μέλος οικογένειας μουσικών, ο Μπαρμπιέρι άρχισε να παίζει μουσική αφότου άκουσε το "Now's the Time" του Τσάρλι Πάρκερ. Έπαιζε κλαρίνο και αργότερα άλτο σαξόφωνο ενώ έπαιζε με τον Αργεντινό πιανίστα Λάλο Σίφριν στα τέλη της δεκαετίας του 1950. Στις αρχές της δεκαετίας του 1960, ενώ έπαιζε στη Ρώμη, δούλεψε και με τον τρομπετίστα Ντον Τσέρι. Επηρεασμένος από τις όψιμες ηχογραφήσεις του Τζον Κολτρέιν, καθώς και από άλλους σαξοφωνίστες της free jazz, όπως ο Άλμπερτ Άιλερ και ο Φάραω Σάντερς, άρχισε να αναπτύσσει το ζεστό και σκληρό ύφος με το οποίο συνδέεται. Στα τέλη της δεκαετίας του 1960, έβαλε μουσική από τη Νότια Αμερική στο παίξιμό του και συνέβαλε σε έργα πολλών καλλιτεχνών όπως Liberation Music Orchestra του Τσάρλι Χέιντεν και το Escalator Over The Hill της Κάρλα Μπλέι. Η μουσική του για την ταινία του Μπερνάρντο Μπερτολούτσι το 1972 Το τελευταίο τανγκό στο Παρίσι του χάρισε ένα βραβείο Grammy. [8] [9]
Στα μέσα της δεκαετίας του 1970, έκανε ηχογραφήσεις στην A&M Records και μετέφερε τη μουσική του προς τη σόουλ-τζαζ και τζαζ-ποπ. Το Caliente! (1976) περιελάμβανε το πιο γνωστό τραγούδι του, μια διασκευή του "Europa" του Κάρλος Σαντάνα. Στο Caliente! και στο επόμενο άλμπουμ του, το Ruby Ruby (1977) την παραγωγή έκανε ο συνάδελφος μουσικός Χερμπ Άλπερτ. [10]
Αν και συνέχισε να ηχογραφεί και να παίζει κατά τη δεκαετία του 1980. Συνέθεσε και μουσική για ταινίες όπως Δύναμη κρούσεως (1979) και Strangers Kiss (1983), ο θάνατος της συζύγου του, Μισέλ, τον οδήγησε να αποσυρθεί από τη δημόσια σκηνή. Επέστρεψε στις ηχογραφήσεις και την ερμηνεία στα τέλη της δεκαετίας του 1990, συνθέτοντας αυθεντικές παρτιτούρες για το Manhattan by Numbers (1991) και για το Επτά υπηρέτες (1996). Το άλμπουμ Qué Pasa (1997) κινήθηκε περισσότερο στο στιλ της απαλής τζαζ.
Ο Μπαρμπιέρι ήταν η έμπνευση για τον χαρακτήρα Ζουτ στο φανταστικό συγκρότημα των Μάπετ Dr. Teeth and The Electric Mayhem. [11]
Στις 2 Απριλίου 2016, ο Μπαρμπιέρι πέθανε από πνευμονία στη Νέα Υόρκη σε ηλικία 83 ετών. [12]
Ο Μπαρμπιέρι παντρεύτηκε την πρώτη του σύζυγο, Μισέλ, η οποία ήταν και μάνατζέρ του, το 1960. Η Μισέλ πέθανε το 1995 μετά από δεκαετή αντιμετώπιση του καρκίνου. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, ο Μπαρμπιέρι σταμάτησε να ηχογραφεί και να κάνει περιοδείες για να τη φροντίζει. Μετά τον θάνατό της, γνώρισε τη δεύτερη σύζυγό του, Λόρα, η οποία γέννησε τον γιο του, Κρίστιαν, το 1998. [13][14]
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.