Βασίλειο της Πολωνίας (1815-1915)
From Wikipedia, the free encyclopedia
Η Πολωνία του Συνεδρίου[2] ή Ρωσική Πολωνία, επισήμως γνωστό ως Βασίλειο της Πολωνίας, ήταν οντότητα που δημιούργησε το Συνέδριο της Βιέννης ως κυρίαρχο πολωνικό κράτος. Μέχρι την Εξέγερση του Νοεμβρίου του 1831, το βασίλειο βρισκόταν σε προσωπική ένωση με τον τσάρο της Ρωσίας. Στη συνέχεια, το κράτος ενσωματώθηκε βίαια στη Ρωσική Αυτοκρατορία κατά τη διάρκεια του 19ου αιώνα. Το 1915, κατά τη διάρκεια του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου, αντικαταστάθηκε από την Κεντρική Δυνάμεων, με το ονομαστικό Βασίλειο της Πολωνίας,[a] και το 1918 η Πολωνία επανέκτησε την ανεξαρτησία της.
Βασίλειο της Πολωνίας (1815-1915) | ||
---|---|---|
9 Ιουνίου 1815–1915 | ||
| ||
Χώρα | Ρωσική Αυτοκρατορία | |
Διοικητική υπαγωγή | Ρωσική Αυτοκρατορία | |
Πρωτεύουσα | Βαρσοβία | |
Γλώσσες | Ρωσικά και Πολωνικά | |
Θρησκεία | Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία | |
Πολίτευμα | προσωπική ένωση | |
Έκταση | 128.500 km²[1] | |
Πληθυσμός | 10.000.000 (1900)[1] | |
Γεωγραφικές συντεταγμένες | 52°14′0″N 21°1′0″E | |
Σχετικά πολυμέσα | ||
δεδομένα (π • σ • ε ) |
Μετά τους διαμελισμούς της Πολωνίας στο τέλος του 18ου αιώνα, η Πολωνία έπαψε να υπάρχει ως ανεξάρτητο κράτος 123 χρόνια. Το έδαφος της Πολωνίας, μαζί με τους γηγενείς κατοίκους του, διαμελίστηκε ανάμεσα στην Αυστριακή Αυτοκρατορία, το Βασίλειο της Πρωσίας, και τη Ρωσική Αυτοκρατορία. Το ισοδύναμο του Βασιλείου της Πολωνίας στην Αυστρία ήταν το Βασίλειο της Γαλικίας και Λοδομερίας (γνωστή και ως Αυστριακή Πολωνία). Η περιοχή που πέρασε στην Πρωσία και στη συνέχεια στη Γερμανική Αυτοκρατορία είχε μικρή αυτονομία και ήταν απλώς μια επαρχία της Πρωσίας, η επαρχία του Πόζεν.
Το Βασίλειο της Πολωνίας απολάμβανε σημαντική πολιτική αυτονομία, κατοχυρωμένη από το φιλελεύθερο σύνταγμα. Ωστόσο, οι κυβερνήτες, οι ρώσοι αυτοκράτορες, γενικά δεν σέβονταν τους τυχόν περιορισμούς σχετικά με τη δύναμή τους. Λοιπόν το κράτος ήταν κάτι περισσότερο από μια μαριονέτα της Ρωσικής Αυτοκρατορίας.[3][4] Η αυτονομία μειωθεί δραματικά μετά τις εξεγέρσεις το 1830-31 και το 1863, καθώς η χώρα κυβερνήθηκε αρχικά από ναμιέστνικους και ύστερα διαιρέθηκε σε γκουμπερνίγια (επαρχίες). Έτσι, από την αρχή, η πολωνική αυτονομία ήταν κάτι παραπάνω από φαντασίωση.[5]
Η πρωτεύουσα ήταν Βαρσοβία, η οποία ήταν η τρίτη μεγαλύτερη πόλη της Ρωσικής Αυτοκρατορίας μετά την Αγία Πετρούπολη και τη Μόσχα. Ο σχετικά πολυπολιτισμικός πληθυσμός του βασιλείου ήταν 9.402.253 άτομα το 1897. Στη ρωσική Πολωνία ζούσαν κυρίως Πολωνοί, Εβραίοι, Γερμανοί και Ρώσοι. Η κύρια θρησκεία ήταν ο ρωμαιοκαθολικισμός και η επίσημη γλώσσα ήταν η πολωνική μέχρι την εξέγερση του Ιανουαρίου όταν η ρωσική έγινε συν-επίσημη. Τα εβραϊκά και τα γερμανικά είχαν δεκάδες χιλιάδες φυσικούς ομιλητές.
Το έδαφος του βασιλείου αντιστοιχεί προσεγγιστικά στη περιφέρεια Καλίς και τα βοϊβοδάτα Λουμπλίν, Ουούτς, Μασοβίας, Ποντλάσκιε και Σβιετοκρύσκιε (Τιμίου Σταυρού) ενώ καταλάμβανε και μέρη της νοτιοδυτικής Λιθουανίας και μέρος της επαρχίας Χρόντνο της Λευκορωσίας.