Βίκτορ Κορτσνόι
From Wikipedia, the free encyclopedia
Ο Βίκτορ Λβόβιτς Κορτσνόι[8] (ρωσ. Ви́ктор Льво́вич Корчно́й, 23 Μαρτίου 1931 – 6 Ιουνίου 2016) ήταν Ρώσος σκακιστής, γκρανμαίτρ και συγγραφέας. Θεωρείται ως ένας από τους ισχυρότερους παίκτες σκακιού που δεν έγιναν ποτέ παγκόσμιοι πρωταθλητές[9].
Βίκτορ Κορτσνόι | |
---|---|
Γενικές πληροφορίες | |
Όνομα στη μητρική γλώσσα | Ви́ктор Льво́вич Корчно́й (Ρωσικά) |
Γέννηση | 23 Μαρτίου 1931[1][2][3] Αγία Πετρούπολη[2] |
Θάνατος | 6 Ιουνίου 2016[1][2][3] Βόλεν[2] |
Αιτία θανάτου | εγκεφαλικό επεισόδιο |
Συνθήκες θανάτου | φυσικά αίτια[4] |
Κατοικία | Αγία Πετρούπολη[5] |
Παρατσούκλι | Viktor the Terrible[4] |
Χώρα πολιτογράφησης | Ένωση Σοβιετικών Σοσιαλιστικών Δημοκρατιών (έως 1977) Ελβετία (από 1979) άπατρις (1977–1979) |
Εκπαίδευση και γλώσσες | |
Ομιλούμενες γλώσσες | Ρωσικά[6] Γερμανικά[7] Αγγλικά[7] |
Σπουδές | Κρατικό Ινστιτούτο Ιστορίας της Αγίας Πετρούπολης Annenschule |
Πληροφορίες ασχολίας | |
Ιδιότητα | σκακιστής συγγραφέας |
Εργοδότης | Κρατικό Πανεπιστήμιο Αγίας Πετρούπολης |
Πολιτική τοποθέτηση | |
Πολιτικό κόμμα/Κίνημα | Κομμουνιστικό Κόμμα Σοβιετικής Ένωσης |
Αξιώματα και βραβεύσεις | |
Βραβεύσεις | Σκακιστικό Όσκαρ (1978) Τιμητικό Δίπλωμα Αθλητισμού της ΕΣΣΔ |
Σχετικά πολυμέσα | |
δεδομένα |
Γεννημένος στη Σοβιετική Ρωσία, ο Κορτσνόι ζήτησε πολιτικό άσυλο στη Δύση το 1976 και αργότερα κατοίκησε στην Ελβετία για πολλά χρόνια, γενόμενος Ελβετός πολίτης. Ο Κορτσνόι έπαιξε τρεις αγώνες εναντίον του Σοβιετικού γκρανμαίτρ Ανατόλι Κάρποφ, τους δύο σε ιστορικές «μονομαχίες» του Ψυχρού πολέμου για την ανάδειξη του παγκόσμιου πρωταθλητή, το 1978 και το 1981, χάνοντας και τις δύο χρονιές.
Ο Κορτσνόι ήταν υποψήφιος για τον τίτλο του παγκόσμιου πρωταθλητή δέκα συνολικά χρονιές (1962, 1968, 1971, 1974, 1977, 1980, 1983, 1985, 1988 και 1991). Υπήρξε 4 φορές πρωταθλητής Σοβιετικής Ενώσεως, 5 φορές μέλος σοβιετικής εθνικής ομάδας που κέρδισε ευρωπαϊκά πρωταθλήματα και 6 φορές μέλος σοβιετικής εθνικής ομάδας που πήρε χρυσά μετάλλια σε Ολυμπιακούς Αγώνες Σκακιού. Διατηρώντας αρκετή σκακιστική οξύνοια κατά την όγδοη δεκαετία της ζωής του, κατέκτησε το Παγκόσμιο σκακιστικό πρωτάθλημα Βετεράνων τον Σεπτέμβριο του 2006.