Αργινίνη
βαισκό υδρόφιλο πρωτεϊνικό α-αμινοξύ / From Wikipedia, the free encyclopedia
Η L-αργινίνη[1] είναι ένα από τα 22 πρωτεϊνογόνα αμινοξέα. Στο επίπεδο της μοριακής γενετικής, τα κωδικόνιά της είναι CGU, CGC, CGA, CGG, AGA, και AGG. Στα θηλαστικά η αργινίνη ταξινομείται στα ημιαπαραίτητα ή κάτω από ορισμένες συνθήκες απαραίτητα αμινοξέα. Δηλαδή, το αν είναι απαραίτητη ή όχι εξαρτάται από το στάδιο ανάπτυξης και την κατάσταση της υγείας του κάθε ανεξάρτητου όντος[2]. Τα πρόωρα βρέφη είναι ανίκανα να συνθέσουν αργινίνη, οπότε η αργινίνη είναι ένα απαραίτητο (διατροφικά) αμινοξύ γι' αυτά.[3] Υπάρχουν κάποιες ακόμη συνθήκες που θέτουν κάποια αυξημένη ζήτηση από το σώμα για σύνθεση L-αργινίνης, που συμπεριλαμβάνουν χειρουργικό ή άλλου είδους τραύμα, σήψη ή έγκαυμα. Γενικά όμως, οι περισσότεροι άνθρωποι δεν είναι ανάγκη να πάρουν διατροφικά συμπληρώματα αργινίνης, γιατί το ανθρώπινο σώμα συνήθως μπορεί να την παράγει μόνο του με επάρκεια[4].
Αργινίνη | |||
---|---|---|---|
Γενικά | |||
Όνομα IUPAC | Αργινίνη 2-αμινο-5-(αμινιμινομεθυλαμινο)πεντανοϊκό οξύ | ||
Άλλες ονομασίες | 2-αμινο-5-γουανιδινοπεντανοϊκό οξύ | ||
Χημικά αναγνωριστικά | |||
Χημικός τύπος | C6H14N4O2 | ||
Μοριακή μάζα | 174,20 amu | ||
Συντομογραφίες | arg ή R | ||
Αριθμός CAS | 7200-25-1 157-06-2 (R) 74-79-3 (S) | ||
SMILES | NC(CCCNC(N)=N)C(O)=O | ||
InChI | 1S/C6H14N4O2/c7-4(5(11)12)2-1-3-10-6(8)9/h4H,1-3,7H2,(H,11,12)(H4,8,9,10) Κλειδί: ODKSFYDXXFIFQN-UHFFFAOYSA-N | ||
Αριθμός EINECS | 230-571-3 | ||
Αριθμός RTECS | CF1934200 (S) | ||
Αριθμός UN | 94ZLA3W45F | ||
PubChem CID | 232 71070 (R) 6322 (S) | ||
ChemSpider ID | 227 64224 (R) 6082 (S) | ||
Φυσικές ιδιότητες | |||
Σημείο τήξης | 260 °C | ||
Σημείο βρασμού | 368 °C | ||
Διαλυτότητα στο νερό | 87,1 kg/m³ στους 20 °C | ||
Διαλυτότητα σε άλλους διαλύτες | Ελάχιστα διαλυτή στην αιθανόλη Αδιάλυτη στον διαιθυλαιθέρα | ||
Χημικές ιδιότητες | |||
pKa1 | 2,488 (-COOH) | ||
pKa2 | 12,48 (-NH3+) | ||
pI | 7,484 | ||
Επικινδυνότητα | |||
Φράσεις κινδύνου | R36 | ||
Φράσεις ασφαλείας | S26 | ||
Εκτός αν σημειώνεται διαφορετικά, τα δεδομένα αφορούν υλικά υπό κανονικές συνθήκες περιβάλλοντος (25°C, 100 kPa). |
Η αργινίνη απομονώθηκε για πρώτη φορά από ένα εκχύλισμα από το φυτό λούπινο το 1886, από τον Ελβετό χημικό Ερνστ Σούλτζε (Ernst Schultze)[4].