Απώθηση (ψυχολογία)
From Wikipedia, the free encyclopedia
Η απώθηση αποτελεί την πιο βασική άμυνα υψηλότερης τάξης που επιτρέπει στο άτομο να παραπέμψει (απωθήσει) στο ασυνείδητο ενορμήσεις που του προκαλούν αναστάτωση και απειλούν την ακεραιότητά του. Αποτελεί όχι απλά ένα μηχανισμό άμυνας αλλά τον στόχο όλων των μηχανισμών. Tην έννοια της απώθησης προσδιόρισε ο Σίγκμουντ Φρόυντ, ένας αυστριακός ψυχίατρος, νευρολόγος και φυσιολόγος. [1]